/https%3A%2F%2Fs3.eu-central-1.amazonaws.com%2Fcontent-cdn.wielerrevue.nl%2F2023%2F12%2FCORVOS_00035486-016-scaled.jpg "Giro dÕItalia 2023 - 106th Edition - stage-02")
Op zijn 68e voelt Patrick Lefevere dat het stilaan op is. De excentrieke wielergoeroe staat al twee decennia lang aan het hoofd van de meest succesvolle wielerploeg van de 21e eeuw. Maar ook hij wordt een dagje ouder en zal de ploeg niet eeuwig blijven leiden.
"Ik moet meer slapen en meer aan mijn gezondheid denken", zegt Lefevere in een openhartig interview met De Tijd. "6 uur slaap is niet voldoende. Ik heb ook diabetes. Ik soigneer me zo goed als ik kan, maar vrees dat ik de factuur voor mijn liederlijk leven gepresenteerd krijg."
Dat merkt hij bijvoorbeeld tijdens het uit eten gaan. "Ik ga graag uitgebreid tafelen, maar voel dat ik veel langer dan vroeger moet bekomen als ik een glaasje te veel drink. Daarom ga ik nu vaker al rond de middag uit eten met vrienden, dan ben je op een beschaafd uur thuis."
Waar hij zichzelf binnen 10 jaar ziet? "Er zijn helaas maar twee opties: op het kerkhof of in een rusthuis. Ik denk dat ik tegen dan niet meer in staat zal zijn om alleen te leven. Mijn vrouw is elf jaar jonger. Ik wil haar en de kinderen niet met de zorg belasten. Ik hoop dat ik onze 1000e ritoverwinning nog als CEO kan meemaken."
Dieptepunten
Dat Lefevere op zijn 68e nog steeds op deze aardbol rondloopt, is eigenlijk bijna een mirakel. De West-Vlaming keek immers al meer dan één keer de dood in de ogen. "Ik heb meerdere auto-ongelukken meegemaakt", vertelt hij. "Op mijn 45ste ontdekten ze een tumor in mijn pancreas. De dokters gaven me 7 procent overlevingskans, maar ik heb het gehaald"
"Maar een van de ergste dingen was toen ik aan het begin van de pandemie covid kreeg. Ik verloor 19 procent longcapaciteit en alles deed pijn."
Het allermoeilijkste moment in zijn leven was het overlijden van zijn vader. Lefevere was pas 25 jaar oud. "In dezelfde nacht werd mijn zoon geboren. Mijn vrouw en vader lagen in twee verschillende ziekenhuizen, dus ik moest van het ene naar het andere rushen. Mijn vader overleed om 4 uur ’s nachts en om 8 uur ’s ochtends werd mijn zoon geboren."
"Mensen wisten nadien niet goed hoe ze zich moesten gedragen, het leek soms of ze bang van me waren. Het was een moment dat ik heel veel liefde, maar tegelijk ook veel verdriet voelde. Achteraf besefte ik dat ik nog heel veel vragen voor mijn vader had en dat we nooit écht gepraat hadden."
Nog zo slecht niet
Wat de mensen zullen zeggen op zijn begrafenis? ‘‘'In de grond was hij zo slecht nog niet’ (lacht). Ik heb niet de pretentie te denken dat de wereld lang van me zal wakker liggen. Of er mensen op mijn graf zullen dansen? Ongetwijfeld. Ze doen maar, ik gun het hen. Hoewel ik altijd geprobeerd heb correct te zijn, ben ik ook behoorlijk direct in mijn communicatie. Er zijn vast en zeker mensen met lange tenen die ik geschoffeerd heb", aldus Patrick Lefevere.
- Photo: Massimo Fulgenzi/SCA/Cor Vos © 2023