Dumoulin over wielerloopbaan: 'Er was een soort schaamte: wat draag ik nu eigenlijk bij aan de maatschappij?'

In een uitgebreid interview met De Telegraaf vertelt hij nu pas trots op zijn carrière te kunnen zijn. "Ik was altijd bezig met het volgende doel, stond nooit stil om eens te relativeren: wat is er allemaal aan het gebeuren, wat ben ik aan het doen? Ik maakte het ook altijd vrij klein, zo van: 'wat kan ik nu eigenlijk? Ik kan toevallig hard fietsen, daar heb ik mijn beroep van gemaakt en er zijn mensen die dat bijzonder vinden, maar eigenlijk vind het zelf helemaal niet bijzonder'."

"Schaamte is een groot woord, maar misschien was het dat wel", probeert Dumoulin onder woorden te brengen waar dat kleiner maken van zijn prestaties vandaan kwam. "Een soort schaamte: wat draag ik nu eigenlijk bij aan de maatschappij? Dat harde fietsen, het leek heel betekenisloos voor me, toen. Omdat ik het vooral voor mezelf aan het doen was."

Dumoulin ziet nu in dat het bij veel mensen bepaalde emoties heeft losgemaakt. "Ja, dat realiseer ik me nu veel meer. En dat is op die manier ook heel betekenisvol. Nu ik ben gestopt, kan ik het in een groter en breder perspectief zien. Daarom ben ik ook in groeiende mate trots op wat ik heb gedaan: het is wel degelijk gaaf, de Giro winnen, twee olympische medailles en wereldkampioen tijdrijden. Ik mag er best even bij stilstaan en van genieten. En dat doe ik nu dus ook."