Sven Vanthourenhout haalt z'n gelijk na EK: 'Nooit aan Tim Merlier getwijfeld'

Het EK wielrennen liep gisteren ondanks meerdere pogingen van Mathieu van der Poel - en ook anderen - uit op een groepssprint in Belgisch Limburg. In Hasselt was Tim Merlier uiteindelijk nipt de sterkste voor Olav Kooij en Madis Mihkels.

Vanthourenhout heeft Merlier rustig gehouden

De nummer vier van het EK was... Jasper Philipsen. Juist, een ander Belgisch sprintkanon. De Belgische bondscoach Sven Vanthourenhout koos voor een 'tweesporenbeleid' en selecteerde twee sprinters die allebei hun eigen kans mochten gaan en ook een eigen lead-out-mannetje meekregen.

Dat beleid kreeg vooraf de nodige kritiek. Ook de Nederlandse bindscoach Koos Moerenhout had er bijvoorbeeld zijn bedenkingen bij - hij had het sowieso niet gedaan. De bondskoos dacht dat het voor problemen zou kunnen zorgen. Maar het tegendeel bleek dus waar te zijn en dus wilde Vanthourenhout nog wel even terugkomen op zijn selectie, en dan met name de positie van Merlier.

"Ik denk dat ik een van de personen ben die hem rustig gehouden heeft in het traject tot hier. Ik heb hem op geen enkel moment in twijfel getrokken. Na zijn val in de Renewi Tour hebben we hem ook rust gegund. Daar stapte hij uit koers en dat was de beste keuze om hier te scoren. Vandaag zorgt hij voor de kers op de taart", verklaart Vanthourenhout bij Sporza.

Gewaagde keuze

In koers was het met die Belgische sprintploeg nog zaak om het dan ook echt op een sprint te laten uitdraaien. Dat was nog niet zo eenvoudig, weet Vanthourenhout.

"Het kon vandaag twee kanten op. Het was een gewaagde keuze om twee sprinters mee te nemen en we kozen onderweg ook voor een gewaagde tactiek. We moesten een aantal keer gokken, maar als het zo afloopt, dan ben je zeer tevreden."

Het gokken hield in: op welke aanvallen reageren en hoe te koersen. "Als mannen als Mathieu van der Poel en Mads Pedersen gaan, moet je toch kiezen. Of je koerst mee, of je probeert de controle te bewaren. Als je hier een Wout van Aert hebt, kan je natuurlijk meekoersen. Nu kozen we om constant dicht bij elkaar te blijven en de controle te houden."

Daarna volgde er heel wat overleg. "We keken wie wegreed en wie er daarna mee kon controleren. Onderweg was dat dus ook veel praten met andere renners en coaches. Op die manier moesten we de 220 km doorkomen, om het dan hopelijk te kunnen afwerken in de laatste rechte lijn."