Retro: De zeven veldritwereldtitels van Marianne Vos

Als er iemand grossiert in titels is het Marianne Vos. De Nederlandse won zo'n beetje alles wat er te winnen valt in haar carrière. Niet alleen op de weg, maar ook in de weide behaalde ze de ene na de andere zege. Ze won het wereldkampioenschap veldrijden maar liefst zeven keer. Een terugblik op al deze titels lijkt ons meer dan gerechtvaardigd.

2006

In het Gelderse dorp Zeddam haalt de achttienjarige Marianne Vos haar eerste wereldtitel bij de elite-rensters op. Ze heeft haar VWO-diploma nog niet eens binnen. Maar voor het behalen van een wereldtitel maakt het geen snars uit hoeveel studies je al hebt afgerond. Hard koersen, daar gaat het om.

En hard koersen deed ze. Samen met haar landgenote Daphny van den Brand en de Duitse Hanka Kupfernagel rijdt ze al snel weg van de rest van het pak. Al spoedig is het duidelijk wie er op het podium eindigen. Alleen de posities staan nog niet vast. Als Van den Brand wegvalt met een mechanisch probleem probeert Kupfernagel uit alle macht haar concurrente te lossen. Het lukt niet.

In de sprint laat Vos geen spaan heel van de Duitse. En haar prestatie zou beslist geen toevalstreffer blijken. Later dat jaar zou Vos in Salzburg ook wereldkampioene op de weg worden. En nog altijd hoort Vos bij de top van het cyclisme.

2009

Drie jaar later is het weer prijs. Opnieuw wordt het WK gehouden in Nederland. En in Hoogerheide is het wederom Kupfernagel die in de sprint niet opgewassen is tegen het geweld van de vrouw uit Babyloniënbroek. Ook Compton moet de duimen leggen voor Vos in de sprint die al na een paar meter is gereden. Het is het begin van een ongekende zegereeks die uiteindelijk zal eindigen waar ze begon.

2010

Als het veldritcircus haar tenten opslaat in het Tsjechische Tábor is Marianne Vos een klasse apart. In de vrieskou pakt ze uit met een lange solo. Ze prolongeert haar titel en triomfeert voor de derde keer in haar carrière in een WK cyclocross. 

2011

Na Tábor volgt Sankt Wendel. Ditmaal is het geen eenzame bedoening. In de laatste ronde moet de Nederlandse immers nog afrekenen met Nash en Compton. Vos slaagt echter glansrijk in die missie. Al voordat ze de plaatselijke atletiekbaan op draait is ze zegezeker en mag ze de vuisten ballen.

2012

Op de weg is ze in die jaren ongenaakbaar. En ook in het zand blijkt er niets aan te doen. "We zijn nauwelijks en halve ronde bezig en Vos is alleen." Het zijn de woorden van Michel Wuyts die de wedstrijd van commentaar voorziet. De WK worden gehouden in Koksijde. Gewijde veldritgrond. En Vos rijdt er een monumentale wedstrijd.

Ze stond voor aanvang van de wedstrijd wat aantal titels betreft nog op gelijke hoogte met Kupfernagel, maar nu is ze alleen recordhouder. Met recht mag ze zich koningin van het veldrijden noemen.

2013

En ook een jaar later maakt ze het niet spannend. De mondiale crosskampioenschappen zijn voor het eerst buiten Europa. Maar ook in het Amerikaanse Louisville rijdt Vos voor het einde van de eerste ronde weg van de rest. En, u raadt het al, wederom kan niemand haar verder meer van de titel afhouden. De suprematie duurt voort.

2014

Voor de voorlopig laatste wereldtitel in het veld van Vos gaan we terug naar Hoogerheide. Daar zijn de massaal toegestroomde veldritfans voor de zoveelste keer getuige van een demonstratie van pure klasse. In de Brabantse klei rijdt Vos de dolblije nummer twee (Eva Lechner) op een dikke minuut. Nummer zeven is binnen!

Hierna is het voor Vos echter gedaan met regenboogtruien verzamelen. Zelfs voor de meest succesvolle wielrenster ooit kan het niet altijd feest zijn. In 2015 wordt ze derde. Vorig jaar was ze weliswaar zeer dichtbij een achtste titel, maar het mocht niet zo zijn. Sanne Cant stak er in Luxemburg op knappe wijze een stokje voor. Of er komende zaterdag in Valkenburg wel een achtste titel komt? Het zal lastig worden. Maar enkel de de tijd weet welke uitslag er in het verschiet ligt..