Column | Mathieu van der Poel blijkt een mens (en dat is hartstikke mooi)

Tot voor de Strade Bianche en Milaan-Sanremo dacht ik dat de rangorde van het heelal als volgt was: wij, de normale mensen - Ivo Niehe - God - Mathieu van der Poel. Alleen de zondvloed in Yorkshire en de daaropvolgende hongerklop hadden 'm er immers onder gekregen. Voor het overige hoefde Van der Poel maar in z'n pedalen te klikken en de raketbrandstof in de benen deed de rest, met de Amstel Gold Race als absoluut hoogtepunt. Hij lag er een lichtjaar achter. Zelfs raketbrandstof leek niet voldoende. Maar even later stoof MVP's Canyon als een UFO op wielen over de Limburgse wegen.

Afgelopen zaterdag, in de laatste rechte lijn van Milaan-Sanremo, zat-ie in het groepje vlak achter Van Aert en Alaphilippe. Ik had een visioen en zag Mathieu en z'n Canyon heel even weer dat UFO-trucje doen, Van Aert en Alaphilippe - wederom hij - verbouwereerd achterlatend. De Via Roma werd de Via Van der Poel en iedereen leefde nog lang en gelukkig.

Zo ging het dus mooi niet. In werkelijkheid werd hij dertiende en zei hij na afloop iets over ingesloten raken en gokken op de sprint. De week ervoor in de Strade Bianche had-ie het over een lekke band op een ongelukkig moment. Reacties van een mens. En ik zag Mathieu van der Poel dus helemaal niet als mens. Het was even wennen.

Het ene visioen maakte langzaam plaats voor het andere visioen: ik zag Van der Poel in m'n hoofd opeens allemaal mensendingen doen. Het beginnetje van een vuilniszak maar niet kunnen vinden. Een tosti te lang onder het tosti-ijzer laten liggen. Staan vloeken omdat-ie een potje appelmoes niet openkreeg. Een ei nét iets te hard koken. Koffie morsen over z'n laptop. Bij het stoplicht omvallen omdat-ie was vergeten dat-ie was ingeklikt - ehhh, nou ja, dat gaat misschien wel heel erg ver...

Maar het idee is duidelijk: Mathieu van der Poel, mens. En ik moet zeggen dat het idee best snel wende. Erg is het bovendien al helemaal niet, want ook mensen winnen wielerwedstrijden. Het is dus wachten op de eerste zege van Mathieu van der Poel als mens, op een fiets in plaats van een UFO op wielen. Ik kan niet wachten.