11 Prachtige (en verrassende) feitjes uit de rijke geschiedenis van de Giro

1) Beginnen bij het begin...

De allereerste etappe van de Giro in 1909 ging over een afstand van 397 kilometer en ging om 2.53 uur 's nachts van start in Milaan. Dario Beni zette de eerste etappe op zijn naam.

Het eindklassement van die eerste Giro werd overigens gewonnen door Luigi Ganna (geen familie van Filippo). Die Ganna was beslist geen koekenbakker. Hij won ook Milaan-Sanremo, stond vijf keer op het podium van de Ronde van Lombardije en was zes jaar lang houder van het Italiaanse uurrecord (geen familie, maar wel een tijdrijder dus).

2) Mooie Mario

Mario Cipollini won in totaal 42 etappes in de Giro, waarmee hij het record verbrak van Alfredo Binda. Zijn bijnaam Il Re Leone (De Leeuwenkoning) heeft hij overigens te danken aan zijn weelderige haardos.

3) 58.874 kilometer per uur

Het recordgemiddelde in een etappe staat nog altijd op de naam van de Belg Rik Verbrugghe. Hij reed in 2001 de proloog van 7.6 kilometer met een gemiddelde van 58.874 kilometer per uur. Filippo Ganna kwam drie jaar geleden in de openingstijdrit dichtbij, maar bleef steken op een schamele 58.831 kilometer per uur..

4) Eerste niet-Italiaan, eerste niet-Europeaan

Hugo Koblet was de eerste niet-Italiaan die de Giro won in 1950. De Zwitser won de Giro overtuigend met 5 minuten en 12 seconden voorsprong. De eerste overwinning voor een niet-Europeaan was voor de Amerikaan Andy Hampsten in 1988.

5) Punten in plaats van tijd voor 1914

Voor 1914 werd de Giro gewonnen op basis van punten. Na vijf edities besloot men over te gaan op een tijdsysteem. Dat jaar won de Italiaan Alfonso Calzolari meteen met maar liefst 1 uur 57 minuten en 26 seconden voorsprong, nog altijd de grootste voorsprong in de geschiedenis van de Giro.

6) Roze

De roze trui werd in 1931 ingevoerd voor de leider in het klassement. De kleur van die trui is te danken aan het karakteristieke roze papier van La Gazzetta. Learco Guerra was de eerste drager van de roze trui.

Vier renners slaagden erin om de roze leiderstrui van het begin tot het einde van de ronde te dragen: Costante Girardengo (1919), Alfredo Binda (1927), Eddy Merckx (1973) en Gianni Bugno (1990).

7) Vroeger niet bepaald korte etappes, gevolg: iets met een graanschuur...

De zwaarste etappe uit de Giro van 1914 was maar liefst 430,3 kilometer lang (van Lucca naar Rome) Van de 81 gestarte renners bereikten uiteindelijk maar 8 de finish. De klassementsrenner Guiseppe Azzini werd een dag later in een graanschuur teruggevonden.

8) Vroeger ook al jong

De eerste keer dat Fausto Coppi de Giro won, in 1940, was hij pas 20 jaar, 8 maanden en 25 dagen oud. De jongste winnaar ooit! Ter vergelijk: Nederlands nieuwe klassementshoop Thymen Arensman is al 23...

9) En er is voor elke koers een Merckx-feitje.. (over vader én zoon)

Eddy won net als Fausto Coppi vijfmaal de Giro, zijn daarmee recordhouder. Zijn zoon Axel was aanzienlijk minder getalenteerd, maar wist in 2000 toch een etappe te winnen. Op weg naar Prato kwam Axel ten val, maar wist snel weer op de fiets te kruipen, haalde de koplopers bij en won voor de ogen van zijn vader de etappe (na 50 minuten zie je 'm over de streep gaan).

10) De Annemiek van Vleuten van de 1920's

Annemiek van Vleuten traint regelmatig met de mannen van haar ploeg mee, maar baas boven baas: in de Giro van 1924 deed Alfonsina Strada echt mee aan de wedstrijd.

De organisatie had na een meningsverschil moeite om renners naar hun evenement te krijgen en zei dat 'iedereen die wil rijden' welkom is. Ze kwamen er te laat achter dat Strada een dame was en besloten dat ze alsnog mocht starten.

Strada werd in de eerste twee etappes respectievelijk 74e en 50e. De derde etappe kwam ze te laat binnen door een valpartij in combinatie met hevige weersomstandigheden.

11) En tenslotte nog even iets over die enorme trofee

Want naast het roze krijgt de winnaar sinds 1999 onderstaande enorme joekel in z'n handen (zoals je ziet is hij ongeveer 1/3 Tom Dumoulin groot). Hij heeft de schitterende naam Trofeo Senza Fine, wat Trofee Zonder Einde betekent.

En dan zijn er ook nog de nodige mascottes geweest

Naast een trofee heeft de Giro in de loop der jaren ook nog verschillende mascottes versleten. Vanaf 2002 was er Ghiro - een zogenaamde relmuis. De relmuis werd in 2009 tijdens de viering van 100 jaar Giro vervangen door Giribecco de Steenbok en in 2014 moest die op zijn beurt weer het veld ruimen voor Lupo Wolfie (en dat is dus inderdaad een wolf).

Beeld: Cor Vos