Het was een emotionele rollercoaster voor Mathieu van der Poel gisteren. Op zo'n manier een rit winnen in je eerste Tour, als eerbetoon aan je overleden opa, die ook nog eens een wielerlegende van jewelste is. Dat is niet zomaar iets. Van der Poel toonde direct na afloop z'n emoties en had er eigenlijk geen woorden voor.
's Avonds bij De Avondetappe had-ie het allemaal een beetje kunnen verwerken. "Maar het is nog steeds moeilijk te bevatten allemaal. Het was even afwachten of ik ook het geel had. Dat kon niemand me meteen zeggen. Ik had zelf een beetje gerekend, maar wist het niet zeker. Toen het duidelijk werd dat ik het geel had, was dat een extra moment van euforie, maar ik was ook al heel blij met de overwinning."
Het moest ook wel vandaag gebeuren als-ie het geel nog wilde pakken deze Tour. "De komende dagen was het bijna onmogelijk geweest. Als ik het geel kon pakken, moest het nu. Dus ik heb alles of niets gespeeld met die inspanning voor de boni's. Het is toch wel een van de meest unieke overwinningen op m'n erelijst."
Dat kwam natuurlijk ook door het verhaal met opa Raymond Poulidor, die er niet meer bij kon zijn. "Daarom staat deze zege ook zo hoog op m'n lijstje, omdat het emotioneel heel speciaal was. Opa stond altijd mee op het podium hier. Het was nog een unieker moment geweest om daar met hem te staan. Voor m'n moeder was het ook heel emotioneel. De omhelzing met haar was een heel mooi moment. De Tour is altijd iets speciaals geweest voor haar, door opa."
- Cor Vos