Tour | Heuvelrit vol boobytraps! Alles wat je moet weten over etappe 14: Carcassonne-Quillan

Parkoers (finish tussen 16.45 en 17.15)

De 184 kilometer tussen Carcassonne en Quillan lijkt gemaakt om eens flink oorlog te maken. Christian Prudhomme voorspelt dat de veertiende etappe de honger van goede klimmers gaat aanwakkeren. Toch ligt er nergens één hele lange beklimming op het parkoers en is het vooral een rit waarin meerdere boobytraps liggen verscholen.

De aanloop naar de eerste beklimming is lang en relatief makkelijk, maar de strijd om de vroege vlucht zal hoogstwaarschijnlijk lang gaan duren, want het vervolg van de etappe is dusdanig lastig te controleren dat sterke vluchters als bijvoorbeeld Thomas De Gendt en Matej Mohoric koste wat het kost mee willen zitten.

Na 50 kilometer ligt de Col du Bac (3,2 kilometer aan 5,4 procent). Die is nog niet heel zwaar, maar zwaar genoeg om de vroege vlucht definitief te formeren. De eerste 80 kilometer gaan wel, maar op de Col de Montségur wordt het moeilijker (4,4 procent aan 8,8 procent).

Na een afdaling volgen in rap tempo de volgende beklimmingen: de Col de la Croix des Morts (7 kilometer aan 5,7 procent met in het begin stukken van bijna tien procent) en de Côte de Galinagues (2,1 kilometer aan 8,2 procent). Het is een ideale kans om aan de boom te schudden en relatief zwakke ploegen het vuur aan de schenen te leggen.

Na weer een afdaling volgt namelijk nog een tussenstuk waar je als klassementsrenner niet alleen wil komen te zitten. Het slotstuk van de etappe is de Col de Saint-Louis (5,1 kilometer aan 6,8 procent). De top van deze helling ligt op een kleine twintig kilometer van de meet.

Profiel

Profiel laatste klim (op 20 km van de streep)

Historie

Nadat Lance Armstrong in 2005 voor de laatste en zevende keer op rij met de gele trui op het podium stond in Parijs, was de grote vraag bij zijn ploeg Discovery Channel: wie gaat de kopman opvolgen? Met wie kunnen we de Tour de France weer gaan domineren? D

ie vraag is op dat moment voor de beleidsbepalers niet al te moeilijk, want de Oekraïner Yaroslav Popovych is op zijn 23ste al op het eindpodium geëindigd van de Giro d’Italia en bij zijn eerste Tour de France rijdt hij in de schaduw van Armstrong naar een respectabele twaalfde plaats en de witte trui voor beste jongere.

In 2006, de eerste zonder Armstrong, behoort Popovych vooraf tot een van de favorieten, helemaal als dopingzaak Operación Puerto ervoor zorgt dat Jan Ullrich en Ivan Basso niet mogen starten. In de eerste bergetappe naar Pla-de-Beret krijgt Popovych echter meer dan zes minuten aan zijn broek en kan hij zijn klassementsambities opzijschuiven. Bij de pakken neer zit hij niet, want een dag later weet hij de etappe naar Carcassonne te winnen.

Een jaar later rijdt hij naar een nette achtste plek in de Tour de France, maar hij heeft de benaming van troonopvolger van Armstrong nooit weten waar te maken. In 2014 verscheen zijn naam in het Padua-onderzoek in een lijst met klanten van dopingdokter Michele Ferrari.

Info uit Herbert Dijkstra's Grote Kastelenboek

Qua oppervlakte is de regio Occitanie de tweede regio van het land. Volgens de staat hebben regio’s in Frankrijk slechts één officiële taal, maar in Occitanie spreekt ook een deel Occitaans of zelfs Catalaans. Tot het jaar 1539 was Occitaans de taal van de regio, maar het centraal gezag dwong de regio de Franse taal te omarmen. Tot 1789, het jaar van de Franse Revolutie, bleef het Occitaans desondanks de belangrijkste taal in het gebied.

Dat is veranderd en heeft ervoor gezorgd dat het Occitaans een bedreigde minderheidstaal is geworden. Zoals in meerdere plekken ter wereld neemt de regionale cultuur ook in Occitanie een vlucht. In hoofdstad Toulouse wordt de dienstregeling van de metro in twee talen omgeroepen.

Zo’n 65 procent van de mensen in Occitanie zouden de taal nog begrijpen. Een bekende schrijver die in deze taal schreef was Frédéric Mistral, in 1904 winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur en verdediger van de Occitaanse taal.