Deze 9 mythische wielerrecords kan Pogacar de komende jaren evenaren of verbreken

Tadej Pogacar behoort nu al tot de beste wielrenners aller tijden. We somden op welke records hij kan aanvallen in het vervolg van zijn profbestaan. 

Pogacar mythische records

1) Overwinningen in Lombardije

Pogacar boekte in 2024 zijn vierde zege in de Ronde van Lombardije op rij. Daarmee kwam hij op gelijke hoogte met de Italiaan Alfredo Binda, die de koers van de vallende bladeren ook vier keer won.

Pogi moet echter nog één andere Italiaan voor zich dulden: Fausto Coppi. Il Campionissimo wist de herfstklassieker vijf keer op zijn naam te schrijven. Een evenaring van dat record - en zelfs een verbetering - lijkt zeer goed mogelijk voor de Sloveense veelvraat.

2) Eindzeges Tour de France

In 2024 wist Pogacar voor de derde keer de Tour de France op zijn naam te schrijven. Daarmee is hij nog twee eindzeges verwijderd van het gedeelde record van wielerlegendes Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault en Miguel Indurain.

Met zijn manier van rijden lijkt Pogacar zelfs in staat om de komende jaren hun vijf Tourzeges te overtreffen. Misschien kan hij zelfs Lance Armstrongs geschrapte record van zeven eindzeges aan gaan vallen.

3) Overwinningen Luik-Bastenaken-Luik

Net als de Ronde van Lombardije past Luik-Bastenaken-Luik als een schoen in het geval van Pogacar. Hij won La Doyenne al twee keer, al hadden dat er al meer kunnen zijn. In 2022 moest zijn deelname cancellen wegens het overlijden van zijn schoonmoeder en in 2023 kwam hij halfweg koers hard ten val en moest hij opgeven.

Dit jaar won hij voor de tweede keer in Luik. Daarmee is hij nog drie overwinningen verwijderd van het record van Eddy Merckx: die de Ardennenklassieker vijf keer won.

3) Aantal wereldtitels

Oscar Freire, Alfredo Binda, Eddy Merckx, Peter Sagan en Rik Van Steenbergen zijn de enigen die drie keer wereldkampioen wielrennen op de weg werden. Pogacar veroverde de regenboogtrui in 2024 voor het eerst en het is zeer waarschijnlijk dat hij dat nog eens gaat doen. Zo weten we al dat het WK van 2025 in Rwanda een volgend hoofddoel gaat zijn. Als hij die weet te winnen, is hij dus nog maar één wereldtitel verwijderd van het mede-recordhouderschap.

4) Etappezeges Tour de France

Jarenlang werd het verbreken van het zegerecord in de Tour de France voor onmogelijk geacht. Dit jaar lukte het Mark Cavendish dan toch om zijn magische 35e etappezege in de Franse rittenkoers te winnen. Hij ging daarmee voorbij aan het aloude record van Eddy Merckx.

Maar hoe historisch dit ook was, Pogacar dient zich alweer aan als kandidaat om dit record de komende jaren te verbreken. De Sloveen won al zeventien Touretappes in zijn vijf deelnames. Dat komt neer op 3,4 ritzeges per jaargang. In dat tempo heeft hij nog vijf á zes Rondes van Frankrijk nodig om tot 35 ritwinsten te komen. Goed mogelijk dus!

5) Winst in alle monumenten

Dit is natuurlijk geen record dat Pogacar kan verbreken, want er zijn al drie renners die dit kunstje in het verleden flikten. Allen Belgen trouwens: Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck en Rik Van Looy. Evenaren kan de Sloveen het uiteraard wel. Het klaren van deze klus staat dan ook op zijn bucketlist.

Met de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije heeft de 26-jarige renner de drie monumenten die hem het best liggen al gewonnen. Wat rest zijn Milaan-Sanremo en Parijs-Roubaix, waarvan hij La Primavera al meerdere malen tevergeefs probeerde te winnen. Zijn debuut in Roubaix moet hij nog maken, maar dat hij kan vlammen op kasseien liet Pogacar al eens zien in de Tour.

6) Etappezeges in één Tour

Naast het totaalaantal van 35 ritzeges in de Tour, bestaat er ook nog een record van aantal etappeoverwinningen in één Ronde van Frankrijk. Dat record staat op acht stuks en wordt gedeeld door Charles Pélissier, Freddy Maertens en natuurlijk Eddy Merckx.

Dit jaar won Pogacar er al zes. Zonder inzinking in de etappe naar Le Lioran had hij er al zeven gewonnen. Bovendien had hij - wanneer de vluchters niet alle ruimte hadden gekregen - ook de etappe over de San Luca kunnen winnen. Acht stuks winnen in één Tour zit er dus zeker in voor de Sloveen.

7) Eindzeges Giro d'Italia

Deze is misschien wat out-of-the-box, maar toch zeker mogelijk voor Pogacar. De Sloveen won dit jaar zijn eerste Giro, bij zijn eerste deelname. Er stond geen maat op hem en ook de dubbel met de Tour verliep uiterst succesvol. Pogi heeft dan ook aangegeven vaker twee grote rondes per jaar te rijden en sloot daarbij niet uit de dubbel Giro-Tour te herhalen.

Toegegeven, de weg naar het record van vijf eindoverwinningen is nog lang, maar niet ondenkbaar. Pogacar zal dus nog vier keer de Ronde van Italië moeten winnen om op gelijke hoogte te komen met de drie recordhouders. Dat zijn Fausto Coppi, Alfredo Binda en alweer Eddy Merckx.

8) Aantal gewonnen grote rondes

We kwamen de naam Eddy Merckx al meermaals tegen in dit artikel, maar nu zijn dan ook echt gearriveerd bij de meest legendarische records van de Kannibaal. Hij won namelijk als enige wielrenner ooit elf grote rondes. Een onwaarschijnlijk aantal - en eentje meer dan Bernard Hinault.

Pogacar won er tot op heden 'slechts' vier en moet er dus nog zeven winnen om op gelijke hoogte te komen. In de wetenschap dat de huidige wereldkampioen van plan is om de komende jaren twee grote rondes per seizoen te betwisten, kunnen we stilaan gaan nadenken over dit record.

9) Aantal gewonnen monumenten

Waar het aantal gewonnen grote rondes al een iets te grote kluif lijkt, is record van het aantal gewonnen monumenten dat al helemaal. Het zal u niet verbazen dat ook dit record in handen is van Eddy Merckx. Hij won er negentien. Daarmee heeft hij liefst acht monumenten méér gewonnen dan de nummer twee: Roger De Vlaeminck.

Voor Pogacar lijkt dit record quasi onmogelijk om te evenaren. Het is slechts een piepklein stipje op de horizon. Maar hoe piepklein dan ook: het is een stipje. Zo staat Pogacar op 26-jarige leeftijd namelijk al op zeven gewonnen monumenten. Daarmee heeft hij er eentje meer dan Mathieu van der Poel en staat hij op gelijke hoogte met Gino Bartali, Fabian Cancellara en Tom Boonen.