Mijn renner, renster, koers (en nog veel meer) van het jaar: 'Toch kleurt Van der Poel weer mijn moment van het jaar'

Renner van het jaar

De manier waarop Remco Evenepoel domineerde in het najaar is voor mij doorslaggevend. Luik-Bastenaken-Luik, Clásica San Sebastián, de Vuelta a España en het WK: als je dan geen renner van het jaar wordt... Zelfs Tadej Pogacar kan daar niet tegen op. Pogacar en Evenepoel hebben al de nodige koersen samen gereden, maar van een puur één tegen één duel is het nog niet gekomen. Hopelijk komt dat ervan in 2023.

Renster van het jaar

Tsja, de misschien wel makkelijkste categorie. Wanneer je de Giro Rosa, Tour de France Femmes en Vuelta in één jaar wint, dan is er geen twijfel mogelijk. Oh ja, Annemiek van Vleuten won ook nog Omloop Het Nieuwsblad, Luik-Bastenaken-Luik en werd wereldkampioene. Daarmee zou je ook prima kunnen meedingen naar algeheel atlete van het jaar.

Koers van het jaar

Ondanks zijn mindere jaar (voor zover je daarvan kunt spreken met een monumentale zege) kleurt Mathieu van der Poel toch weer mijn moment van het jaar: de Ronde van Vlaanderen. De opgebouwde spanning naar de eindsprint was fenomenaal. En of het met opzet was, is niet helemaal duidelijk, maar het tactische vernuft van MvdP in die sprint óók. Het mooie aan de Ronde van Vlaanderen was dat het een volledig één-tegen-één duel werd.

Prestatie van het jaar

De prestatie waar ik het meest van stond te kijken, was die van Wout van Aert in de rit naar Hautacam. Waar hij Jonas Vingegaard op sleeptouw nam en Tadej Pogacar definitief deed doen kraken. Bergop! Het was gewoon surreëel om te zien hoe de drager van de groene trui de Tour de France deed beslissen. En dat hij bijna per ongeluk ook nog de bergtrui wist te winnen...

Knecht van het jaar

De Vlamingen zullen ervan gruwelen, maar door het bovenstaande en het werk dat hij nog meer leverde tijdens de Tour de France, kies ik Wout van Aert óók als knecht van het jaar. Hoe fijn moet het zijn geweest voor Jonas Vingegaard om altijd te kunnen terugvallen op Van Aert?

Transfer van het jaar

De transfer van het jaar is er ook eentje van Team Jumbo-Visma. Men wist in het peloton dondersgoed dat Christophe Laporte een goede renner is, maar zo goed... De Fransman won in Parijs-Nice al en in het najaar werd hij doodleuk tweede op het WK. De komst van Laporte is een gouden greep gebleken.

Rookie van het jaar

Slechts twee renners komen hiervoor in aanmerking: Arnaud De Lie en Juan Ayuso. Na lang wikken en wegen wat ik belangrijker vind - winnen of het niveau waarop je hebt gepresteerd - kies ik voor Ayuso. De derde plaats in de Vuelta is de opmaat naar een glansrijke carrière.

Debacle van het jaar

Ja, hét debacle van het jaar was natuurlijk het WK van Mathieu van der Poel. Daar kun je haast niet omheen. Misschien omdat het vers in het geheugen ligt, maar door het voorval in Australië kan ik me geeneens een ander geval herinneren.

Nederlander van het jaar

Mathieu van der Poel won de Ronde van Vlaanderen, Dylan van Baarle Parijs-Roubaix en Koen Bouwman won de bergtrui en twee etappes in de Giro d'Italia. Fabio Jakobsen en Olav Kooij wonnen aan de lopende band, maar ik kies in deze categorie voor Thymen Arensman. Waarom? Niet zozeer vanwege zijn ritzege in de Vuelta a España, maar vooral de constante manier van presteren dit seizoen en zijn niveau in de derde week in Spanje. Arensman heeft alles om mee te gaan dingen met de beste klassementsrenners en hopelijk kan hij bij INEOS Grenadiers nóg een stap voorwaarts zetten.