Column | Mijn kudobeleid op Strava, to duim or not to duim: Het Grote Duimendraaiboek

Nu het wielerseizoen op de weg is afgelopen en de cross zich zowel bij de mannen als vrouwen in een vacuüm zonder de echte toppers bevindt, is het tijd om je druk te maken om de echt belangrijke levensvragen  – uiteraard met alles respect voor Lars van der Haar, Ceylin Alvarado en anderen, zij krijgen alvast voor alles wat ze op Strava zetten een in de modder ondergedompelde duim.

Aan inflatie onderhevig

Die zaken zijn: komt er ooit vrede in Israel/Palestina?, op wie moet ik stemmen woensdag 22 november? en de belangrijkste van allemaal: wie geef ik waarvoor op Strava allemaal een kudo?

Voor wie geen idee heeft: een kudo is een virtuele duim die je op fietsplatform Strava onnadenkend in een seconde kunt geven als blijk van voor waardering voor iemand die zich een paar uur lang in het zweet werkt op de fiets.

Tenminste, in die situatie gaat mijn virtuele duim sowieso altijd omhoog wanneer ik het in m’n timeline voorbij zie komen. Maar de laatste tijd is de term ‘sportieve prestatie’, net als de prijs van een banaan, wat aan inflatie onderhevig.

Gekste activiteiten op Strava

Gechargeerd gezegd: mensen zetten nog net niet hun ochtendbezoek aan het toilet voor een nummer twee op Strava, met een geinige emoji van een drolletje erbij – ochtendpoepsessie.

Sinds corona posten mensen de gekste activiteiten op Strava. Een flinke hike in de bergen kan ik nog hebben; ik neig naar een duim. Maar gewoon een wandelingetje door stad of dorp, of zelfs de natuur? Ik hou m’n duim precies waar ik ‘m op dat moment heb – van het scherm. Het uitlaten van de hond op Strava zetten? Was er een middelvinger-omhoog-steek-functie, ik had ‘m gebruikt.

De ingewikkelde gevallen

Dan zijn er ook nog de ingewikkelde gevallen. Een wedstrijdje vlaggen van je zoon en die op Strava zetten omdat de ‘routekaart’ er dan zo geinig uitziet met twee keer heel veel heen-en-weer-geloop aan de halve zijde van een rechthoek? Duim!

Je eerste ritje van je zoon of dochter op de loopfiets terwijl jij er met de racefiets naastrijdt, plus een vertederende foto? Duim!

Maar de Strava-purist in mij wil het eigenlijk ook afstraffen.  Ik een paar uur zwoegen voor zo’n duimpje en jij denkt ‘m binnen te slepen met een grapje of een vertederende foto? Het is niet eerlijk, het is niet dezelfde duimprestatie!

Profs

Dan zijn er nog de profs. Ik volg er een paar, min of meer willekeurig. Ik heb er een poos mee geworsteld. Inmiddels heb ik er beleid voor. Winnen ze een wedstrijd (of leveren ze op een andere manier een bijzondere prestatie) dan geef ik een duim. Maar ik wil niet zomaar de 12.372^ste zijn die kudeert. Dus bij zomaar een traininsgritje of een wedstrijd waarin ze twaalfde worden, kunnen ze fluiten naar mijn duim.

Zoals je ziet, denk ik er goed over na. Besef dat goed, als ik je volg en je een duim geef. Die van mij tellen echt! Ik heb een duimendraaiboek.