Gravelen is allang geen hype meer, en het is ook niet langer een niche. De nieuwste wielerdiscipline wordt voor door veel meer mensen dan alleen die met een grote baard en een mok onder hun zadel.
Er worden toertochten en wedstrijden bij de vleet georganiseerd, voor de massa. Het wordt omarmd door profs, met Gianni Vermeersch en in oktober Matej Mohoric als de eerste twee wereldkampioenen.
De Sloveen (en de andere deelnemers) werden in Italië over behoorlijk smalle paadjes gestuurd, met name een afdaling vlak voor de finish was prachtig om te zien. De motor bleef vlak achter snelheidsduivel Mohoric en dat leverde heerlijke beelden op.
Maar zo bont als in onderstaand filmpje maakten de parkoersbouwers in Italië toch niet; helaas geen beelden die dwars door de keuken rijdt van een typische Italiaanse mama die de pastasaus voor 's avonds aan het bereiden is.
Hell yeah!
Dat is bij deze Amerikaanse gravelrace anders. Daar rijden ze door een keurige suburban woonwijk, tot ze afslaan ene tuin in rijden en door de deur rijden. Even langs de open haard en er door de voordeur weer uit. Degene diet dit filmde is in ieder geval enthousiast! (Geluid aan voor zijn 'hell yeah' richting de mal verklede man)
Dit bericht op Instagram bekijken
Of er in Nederland ook een gravelwedstrijd is die door een huiskamer gaat, weten we niet. Maar de schrijver van dit stukje deed mee met de Gravel 150 in Noord-Drenthe en daar belandde hij wel in een koeienstal die al bevoorrading dienst deed - er was geen verse melk en al helemaal geen steak, maar wel allerlei zoetigheid...
- Beeld: Instagram Gravelbikemag