Column Rik Vanwalleghem | 'Wout van Aert: woekerend met de krachten, onbegrijpelijke opofferingsgezindheid, blind gedemarreer'

2023: grand cru-wielerjaar. Zeker voor de Belgische coureurs. Individuele ranking: vier Belgen in de top-10. Teamklassering: drie ploegen in de top-10. Landenklassement: België op plek 1 (voor de zesde keer in zeven jaar tijd – Nederland pas 7de). Zegekoning met 19 overwinningen: Jasper Philipsen (vier Touretappes plus groene trui). Evenepoel 13 zeges, Merlier 11, De Lie 10.

Frustrerende eindbalans Van Aert

De dominantie van Jumbo (eindwinst in de drie grote ronden!) is onweerlegbaar. Maar die werd in de eerste plaats door Vingegaard, Roglic, Kuss, Laporte en Van Aert bewerkstelligd.

Voor die Van Aert is de eindbalans 2023 frustrerend. Voorjaar: enkel een overwinning in de E3-Prijs. Gent-Wevelgem cadeau gedaan aan Laporte (wat dacht zijn cosponsor Betcity van deze geste?). Geen Ronde, geen Parijs-Roubaix. Tour: woekerend met de krachten, onbegrijpelijke opofferingsgezindheid, blind gedemarreer. Persoonlijk resultaat: niks. Geen enkele ritzege, laat staan het groen.

Wanneer gaat die Van Aert nu eens egoïstisch worden en bij Jumbo zijn eisen stellen? Zal wel moeten, wil Mathieu van der Poel niet van hem weg blijven rijden. Van Aert grossierde in ereplaatsen. In die mate dat sommigen schertsend beweren dat Raymond Poulidor, de Eeuwige Tweede, wel zijn grootvader moet zijn, en niet die van Mathieu van der Poel (die, tussen haakjes, rijdt met een Belgische licentie).

Diepe wonden bij Soudal Quick-Step

Tweede vaststelling: de aanhoudende internationalisering van het peloton. In 2003 scoorden 65 landen punten in de rankings. Afgelopen seizoen waren dit er 130. Precies het dubbele dus. Het peloton telt nu zelfs een prof uit Mongolië, een zekere Jambaljamts Sainbayar (nr. 144 op de UCI-wereldranglijst).

Opmerkelijk was ook de schokkende démarche van Jumbo-Visma om te gaan fusioneren met Soudal Quick-Step. Dat heeft in die laatste ploeg diepe wonden geslagen. Een deel van de renners kreeg de garantie dat ze mee konden verhuizen met Remco Evenepoel. De anderen bleven in de kou staan.

Nu de fusie is afgeblazen, blijft de vraag hoe die laatste groep volgend jaar voor Evenepoel nog door het vuur wil gaan. Niet onbelangrijk in het licht van zijn ambitie om volgend jaar de Tour te gaan winnen.

Tekst gaat verder onder de advertentie

Chauvinisme ASO

Omtrent die Tour: de arrogantie en het chauvinisme van de Franse organisator was ook tijdens de jongste editie stuitend. De wielersupporter vergeet vlug. Maar herinner je de massa’s die op de verscheidene cols, vooral tijdens de laatste kilometer, nauwelijks in bedwang werden gehouden (geen nadarhekken, geen politie, veelal een slap gespannen koordje).

Herinner je de motards die in de rit naar Morzine een aanvalspoging van Pogacar in de kiem smoorden. Herinner je de talloze gevaarlijke aankomsten met S-bochten, afdalingen, as-afwijkingen, … UCI Veiligheidscharter? Daar heeft ASO lak aan. En dan was er nog het choquante chauvinisme van France Télévisions, dat de zegevierende aankomsten van bijvoorbeeld Wout Poels (Saint-Gervais-Les Bains) of Carlos Rodriguez (Morzine) nauwelijks in beeld bracht.

Al zo’n halve eeuw lang beseft ieder weldenkend mens dat de dominantie van de Tour het wielerbestel verstikt. Tot dusver slaagde niemand er in deze verwerpelijke situatie om te buigen. Brengt het OneCycling-initiatief van enkele topploegen hier soelaas?