Column | Een gravelrit hoort in de Tour, al is het maar omdat-ie niet in de Tour hoort...

Vandaag rijdt het peloton in de Tour van Troyes naar Troyes. Als er nu een Marsmannetje in de Franse stad landt - Marsmannetjes zien er ongeveer zo uit als wielrenners die een tijdrit gaan rijden - zal hij dat maar raar vinden. 200 kilometer fietsen en dan weer in dezelfde stad uitkomen?

Vijf wenkbrauwen

In de wielerwereld kijkt niemand ervan op. Ik wil hier maar mee zeggen: wat raar is, wat hoort en niet hoort, is in de sport volledig cultureel bepaald.

Een Marsmannetje zal, als hij voor het eerst kennis neemt van de concepten 'wielrennen' en 'Tour de France', pas ergens als allerlaatste nog eens opmerken dat ze in de negende etappe 32 kilometer over wat minder geëffend wegdek rijden.

Hij/zij/het - Mars gaat ook met z'n tijd mee - zal eerst eens beginnen over een Noor die gisteren in een mal wit pak met rode bolletjes de hele dag voor het peloton uitreed, terwijl hij van tevoren wel wist dat hij niet zou winnen. Daarna zal-ie z'n vijf wenkbrauwen (Ja, daar hebben Marsmannetjes er vijf van) eens fronsen over het fenomeen 'de reclamekaravaan', met daarin onder andere een rijdende aardbei.

Dan zijn er nog zaken als 80 per uur rijden met alleen maar een dun laagje lycra aan, bijna naakte mannen die meerennen op een berg, een ploeg met een naam als Team dsm-firmenich PostNL, bergen indelen in categorieën, waarvan er eentje 'buitencategorie' heet, de drie-kilometer-regel, bonificatieseonden en alle andere gekkigheid die bedacht is door de wielersport.

Dat ze een stukkie over gravel rijden. Ach ja.

Theekransje op wielen

De wielerwereld ziet alle bovengenoemde rariteiten als de normaalste zaak van de wereld. Maar dat stukkie gravel? Dat is nieuw en dus reden voor flink wat verontwaardiging. Ik heb geloof ik nog geen ploegmanager gehoord die zei: leuk! Lefevere is, niet geheel verrassend, helemaal anti en vindt het allemaal maar onzin.

Visma's Richard Plugge - een grappige naam voor iemand die tegen gravelritten is, gravelaars weten waarom.. - ziet er ook geen heil in en zegt dat het nergens voor nodig is tegen de collega's van Wielerflits. Steven de Jongh van Lidl-trek zei in De Avondetappe dat hij zo'n rit niet in een grote vindt thuishoren.

Of ik dat zelf vind, weet ik eigenlijk niet. Wat ik wel weet: de discussie of iets wel of niet in de Tour, in het wielrennen, thuishoort, hoort bij het wielrennen als een derailleur bij een racefiets. Het peloton plus alle volgers is een rondreizend theekransje op wielen. Het babbelt maar door de hele dag.

Dus ook als-ie niet in de Tour hoort, hoort-ie erin. Want waar moesten we het anders over hebben? Misschien over maatregelen na het zoveelste dodelijke ongeval in koers. Maar ja, helaas lijkt dat door de wielerwereld al min of meer geaccepteerd te zijn als 'iets dat er bijhoort'. Die discussie is schijnbaar ooit al gevoerd.