Column | Waarom Jonas Vingegaard juist wél ballen toonde in de gravelrit

Er is veel over gezegd en geschreven: de tactiek van Team Visma | Lease a Bike in de graveletappe. Jonas Vingegaard besloot om niet mee te rijden met zijn concurrenten Tadej Pogačar en Remco Evenepoel toen ze vooruit reden. Het zorgde ervoor dat hun aanval werd tenietgedaan.

Wierp een blik op internet en je hoefde niet ver te zoeken om ladingen aan kritiek op Vingegaard te vinden. "Een wieltjeszuiger", noemde oud-commentator Maarten Ducrot de Deen op X. Niet alleen in de graveletappe, maar in het algemeen.

Zonder er een groot ding van te maken, werd ook duidelijk dat Remco Evenepoel gefrustreerd was. Hij liet duidelijk weten wat hij ervan vond. "We moeten zijn tactiek accepteren, maar soms moet je ook ballen hebben om te koersen. Als hij was doorgereden, dan had het podium al vastgestaan", aldus Evenepoel, die dacht dat de drie toppers minstens drie minuten hadden kunnen wegrijden van de rest.

Het geeft meteen het verschil tussen Evenepoel en Vingegaard aan. De Belg zou logischerwijs tevreden zijn met een podiumplaats in zijn eerste Tour de France. Helemaal terecht, maar voor de winnaar van de laatste twee Tours telt een derde plaats niet.

Juist door in de gravelrit te tonen dat enkel de eindoverwinning telt, toonde Vingegaard ballen. Door zijn gebrekkige voorbereiding na zijn val in de Ronde van Baskenland zou een podiumplaats hartstikke knap zijn. Maar derde of achtste: het maakt hem niet uit.

Wout van Aert

Nog in de etappe kreeg Vingegaard het gelijk aan zijn zijde. Toen Pogačar op een gravelstrook aanviel, had hij de grootst mogelijke moeite om te volgen. Hij had én Laporte én Jorgenson nodig om het wiel te houden. Had hij eerder in de rit meegereden, dan had het zomaar gekund dat Evenepoel en Pogačar samen van hem waren weggereden. De schade was niet te overzien geweest en dan had men geklaagd over de verkeerde tactiek van Vingegaard...

Natuurlijk, ook wij zouden Vingegaard graag eens de Giro-Tour-dubbel zien rijden, of hem Luik-Bastenaken-Luik (of zelfs de Ronde van Vlaanderen) zien rijden. Net als Pogačar doet. Maar over het algemeen zou Vingegaard meer respect verdienen als wielerkampioen.

Analisten laten niet na om het succes van Vingegaard op te dragen aan de ploeg, of wijten aan de blessure van Pogačar (in 2023, red.). Het sloopwerk van zijn teamgenoten en Wout van Aert in het bijzonder was ook cruciaal, maar uiteindelijk moet Vingegaard zijn grote concurrent wel zelf lossen. Dat deed hij, door aanvallend te koersen...

Dat Vingegaard altijd defensief koerst, is gewoon niet waar. In het voorjaar viel hij aan de lopende band aan in Gran Camiño en Tirreno-Adriatico, terwijl hij ook in de Tour de France van 2022 en 2023 zeer attractief was.

In de etappe over de Tourmalet van vorig jaar zette hij zelfs alles op het spel om een verschil te maken en kreeg hij zijn attractieve stijl als een boemerang in zijn gezicht. Hoezo defensief? Het lijkt erop dat het introverte karakter van Vingegaard buiten de koers ook het beeld van hem binnen de koers heeft bepaald. Volkomen onterecht natuurlijk.