/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2024%2F09%2FjLShS7mUpxT1is1725378413.jpg "Soler")
Het verhaal van de zestiende etappe was de opgave van Wout van Aert, die in de kopgroep zat maar moest opgeven na een schuiver in een afdaling. Met een van pijn vertrokken gezicht stapte hij in de volgauto. Vooral zijn rechterknie leek gehavend. Van Aert leek te mogen gaan strijden om de dagzege, want de kopgroep met ook Marc Soler kreeg alle ruimte van de groep met favorieten.
Onder anderen Jay Vine en Isaac del Toro zaten ook vooraan, maar er waren drie renners die als beste naar voren kwamen op Lagos de Covadonga: Max Poole, Soler en Filippo Zana. Zeker van Soler was dat verrassend, omdat hij telkens op een gaatje zat als er werd versneld in de kopgroep. Daarentegen leek Poole nog zeer comfortabel te zitten.
Het werd een strijd op twee fronten. De eerste aanval onder de klassementsrenners kwam van Mikel Landa, maar de Bask wist niet heel ver weg te rijden. Vervolgens ging Enric Mas op de pedalen staan. Dat was er te veel aan voor leider Ben O'Connor, wiens leidende positie stevig onder druk kwam te staan.
Heel even had zelfs Roglic een moeilijk moment toen Mas versnelde, maar de Sloveen kon toch nog terugkeren bij zijn grootste rivaal. Samen met David Gaudu en Richard Carapaz. Met net achter hen ook nog Landa.
Aanval Soler
Ondertussen was het nota bene Soler die demarreerde vooraan. De Spanjaard leek op hangen en wurgen mee te kunnen met Poole, maar sloeg desondanks meteen een gat. De laatste fase van Lagos de Covadonga was niet heel zwaar meer, waardoor Soler na al zijn aanvallen eindelijk werd beloond met een dagwinst.
In de groep met favorieten werd er slag om slinger gedemarreerd. Roglic leek zeker niet zijn beste dag te hebben, maar kraakte uiteindelijk niet onder de aanvallen van de andere drie. Zij kwamen zo'n beetje gezamenlijk over de meet, terwijl ook jongens als Skjelmose en Kuss niet ver achterlagen. Vervolgens was het wachten op O'Connor, die uiteindelijk nipt zijn trui wist te verdedigen.
- Cor Vos