Thijs Zonneveld ziet grote verandering met 20 jaar geleden: 'Mij werd geleerd dat je hoofd vooral was om je helm op te zetten'

Zonneveld vertelde eerder tegen Wieler Revue dat hij (dat was in oktober) neigde naar stoppen. "Veel mensen zeggen dat ik nog terug moet gaan naar Unbound, omdat ik daar zo goed was dit jaar, maar ik weet het niet… Ik heb het gevoel dat de perfecte omstandigheden er dit jaar waren. Ik zie het mezelf eigenlijk niet weer doen, maar wellicht ga ik daar nog anders over denken. We zullen zien."

Demi Vollering

In de BlueOn Podcast gaat hij in op de journalistieke lessen die hij de afgelopen twee jaar heeft geleerd en de verschillen met zijn eerdere wielerleven van twintig jaar geleden. "Ik zat veel meer in een tunneltje. Als je wat ouder wordt, krijg je vanzelf meer zelfreflectie. Dan ga je beter analyseren."

Fysiek mag hij dan minder zijn dan vroeger, maar op tactisch en analytisch vlak zegt Zonneveld veel beter te zijn dan toen. "Het moeilijke aan topsport is dat je er alles voor doet. Je bij wijze van spreken je arm wil geven voor een goede uitslag. Je bent emotioneel enorm betrokken, maar op het moment zelf ben je het beste als je juist iets meer afstand neemt."

Zonneveld noemt als voorbeeld Demi Vollering op het afgelopen WK. "Die is daar al het hele jaar mee bezig en heeft een paar teleurstellingen gehad. Het moest gebeuren en in de wedstrijd zie je dat ze zo emotioneel betrokken is. Die komt in een tunnel terecht waarin ze alleen in haar emotie zit. Als je het dan iets meer van een afstandje bekijkt, is het makkelijk om van zo'n iemand te profiteren."

Intelligent

Aangezien Zonneveld ook als journalist en analist werkt, en hij heeft geleerd dat er meer in de wereld is dan een wedstrijd, kon hij de koers beter analyseren dan vroeger. "Ik werd daardoor voor veel concurrenten onvoorspelbaar. Dat is een groot voordeel, denk ik. Maar ik besef tegelijkertijd dat het moeilijk is voor een jonge renner om dat óók te doen."

Toch ziet Zonneveld een grote kentering vergeleken met twintig jaar geleden. "Mij werd als jonge renner vooral geleerd dat je vooral hard moest trappen en je hoofd vooral was bedoeld om je helm op te zetten. Verder was je hoofd onhandig."

Als je een denker was, werd dat als nadeel gezien, aldus Zonneveld. "Dat heb ik ook zo ervaren. Dat ik twijfelde aan iets, en dat ik wilde dat ik mijn oogkleppen kon opzetten. Dat is de afgelopen twintig jaar enorm veranderd. Het is juist een enorm voordeel geworden als je analytisch en bovengemiddeld intelligent bent. Dat vind ik heel leuk."

"Je moet vergeleken met toen veel meer nadenken in de wielersport. Wat je op welk moment doet, of hoe je je voorbereidt. Dat vind ik heel interessant en een van de leukste dingen die ik de afgelopen twee jaar vanuit journalistiek oogpunt heb gemerkt."