Voorbeschouwing: welke vrouwenploeg wordt de laatste wereldkampioen op de ploegentijdrit?

Maar zover is het nog lang niet, dat zal Van der Breggen zelf als beste beseffen. Want er moet eerst nog voor de titels worden gereden. Te beginnen met de ploegentijdrit van zondag 23 september. 

Wordt het een gemengde estafette, een ouderwetse landenproef, of komt er een ander concept uit de hoed van de hoge piefen bij de Internationale Wielerunie? Zeker is dat dit voorlopig de laatste keer is dat de wereldkampioenschappen tijdrijden voor ploegen op het programma staan. Er is de afgelopen jaren geprobeerd het te laten werken, maar volgens de UCI is hier onvoldoende sprake van.

Het kostenplaatje is één van de redenen waarom het evenement nu voor het laatst wordt georganiseerd. Deelname aan de wereldkampioenschappen in Doha zou Lotto-Soudal bijvoorbeeld 50.000 pietermannen hebben gekost. Zelfs voor de financieel wat meer slagvaardige WorldTour-teams is dat een flinke hap uit het budget. Kun je nagaan wat een opgave dat is voor de beste vrouwenploegen ter wereld.

In 2012 stond de ploegentijdrit voor merkenploegen voor het eerst op het programma. Specialized-Lululemon was in het zuiden van Limburg oppermachtig en de daaropvolgende twee jaar zouden ze het kunststukje nog eens dunnetjes overdoen.  

Onder een andere naam - Velocio-SRAM - won de ploeg in 2015 het mondiale kampioenschap nogmaals. Een jaar later werden ze echter ruimschoots afgetroefd door Boels-Dolmans. Die oranje trein leek afgelopen jaar weer de grootste kanshebber, maar toch was er 'slechts' zilver. Sunweb ging namelijk met de titel lopen.

In de geschiedenis van het evenement zijn er een paar die meerdere titels achter hun naam hebben staan. De intussen gestopte Evelyn Stevens heeft het record mede in handen: zij maakte vier keer onderdeel uit van de winnende formatie. Dit geldt ook voor Trixi Worrack en Ellen van Dijk, die morgen allebei weer aan de start verschijnen. De grote vraag is: kan iemand voor de vijfde keer op het hoogste treetje van het podium komen?

Om dit historische praatje te completeren: voor de ploegentijdrit voor merkenteams stond er in de geschiedenis van het WK ook al een ploegentijdrit voor landenteams op het programma. Tussen 1987 en 1994 was dit het geval. De Sovjet Unie kwam twee keer als beste uit de bus, en als we Rusland daar ook bij rekenen hebben ze zelfs vier titels veroverd. Ook Amerika, Italië, Frankrijk en Nederland mocht een keer juichen.

Erelijst WK ploegentijdrit

1987: Sovjet Unie

1988: Italië

1989: Sovjet Unie

1990: Nederland

1991: Frankrijk

1992: Verenigde Staten

1993: Rusland

1994: Rusland

2012: Specialized - Lululemon

2013: Specialized - Lululemon

2014: Specialized - Lululemon

2015: Velocio - SRAM

2016: Boels - Dolmans

2017: Team Sunweb

Parkoers

Voor de vrouwen is een razendsnel parkoers uitgetekend langs de oevers van de Inn. Er zitten nog wel wat vervelende knikjes in het parkoers, maar over het algemeen loopt het licht bergafwaarts. Hoewel het altijd opletten is in deze zware discipline is het parkoers niet al te technisch.

Dit 54,5 kilometer lange parkoers - één van de de langste ploegentijdritten uit de geschiedenis van het vrouwenwielrennen - is dan ook met name geschikt voor de tempobeulen van deze wereld. Schakelen naar de grote plaat en beuken maar!

Het gevecht der hogesnelheidstreinen

Gelukkig zijn er in het vrouwenpeloton genoeg snelheidsduivels te vinden. Te denken valt allereerst aan Team Sunweb. Vorig jaar waren ze de underdog, maar dit seizoen lijken ze één van de twee voornaamste titelkandidaten. 

En dat is niet zo gek natuurlijk als we de resultaten van de zwart-witte equipe er eens bij pakken. De Sunweb-vrouwen wonnen drie van de vier ploegentijdritten waar ze aan de start verschenen. 

Allereerst was daar de opener van de Giro Rosa. Het scheelde maar een seconde met Mitchelton-SCOTT, maar toch. Het was Sunweb die er met de winst vandoor ging, waardoor Ellen van Dijk een veel te kleine roze trui mocht aantrekken. In het jaarlijkse treffen rond Vårgårda moest de ploeg het onderspit delven, maar vervolgens schoot de Nederlandse ploeg wel raak in de Ronde van Noorwegen en (vorige week nog) in de Madrid Challenge.

Kortom: het gerenommeerde hardrijdersensemble bestaande uit Pernille Mathiesen, Lucinda Brand, Liane Lippert, Leah Kirchmann, Coryn Rivera en Ellen van Dijk mag met vertrouwen aan de start verschijnen.

Toch is er geen sprake van dat ze de titel alleen maar even op hoeven te halen. Want Boels-Dolmans mag ook ambities koesteren. Zij waren het immers die in Zweden de zwart-witte trein af wisten te troeven. Toegegeven, ene E. van D. was niet van de partij namens Sunweb, maar toch.

Boels-Dolmans treedt nu in exact dezelfde formatie aan als in het geval was: Anna van der Breggen, Chantal Blaak, Amalie Dideriksen, Christine Majerus, Amy Pieters en Karol-Ann Canuel. Je hoeft geen groot connaisseur van het vrouwenwielrennen te zijn om bij het horen van deze namen te beseffen dat dit een team is waar je wel bang van moet worden.

Net als bij de grote concurrent zijn het stuk voor stuk dames met een grote motor. Een slechte collectieve prestatie afleveren en toch winnen zal er niet inzitten. Sunweb lijkt licht in het voordeel, maar het zal echt aankomen op de details. Eén foutje kan je de titel kosten.

Andere medailleklanten

Outsiders zijn er natuurlijk ook in Tirol. Te beginnen met Mitchelton-SCOTT. Zoek niet naar Annemiek van Vleuten in de opstelling, want zij kiest ervoor om zich te richten op de tijdrit. Hier valt iets voor te zeggen, daar er slechts één dag rust zit tussen de ploegentijdrit en de individuele chronoproef.

Georgia Williams, Sarah Roy, Lucy Kennedy, Jessica Ellen, Gracie Elvin en Jolien D'Hoore kunnen nog altijd een serieus stukje hardfietsen, maar zo zonder Van Vleuten en Amanda Spratt zal het heel moeilijk worden om te winnen.

Ook een medaille is niet zomaar een zekerheidje voor de ploeg die de laatste jaren steeds haar kat stuurde. Er zijn immers nog genoeg kapers op de kust, hoewel Cervélo-Bigla (afgelopen twee jaar winnaar van brons) nu schittert door afwezigheid. Canyon-SRAM en Wiggle HIGH5 razen echter wel over het parkoers.

In de eerste equipe zien we op Alice Barnes na alleen maar winnaressen van eremetaal in deze discipline: Hannah Barnes, Elena Cecchini, Lisa Klein, Alena Amialiusik en Trixi Worrack. Klinkende namen die zich de afgelopen weken met elkaar hebben voorbereid op de inspanning die op hen wacht.

De Duitse equipe zal zeer waarschijnlijk niet voor de vijfde keer in haar bestaan zegevieren, maar als er één ploeg in staat is om op een superdag te verrassen is het het snelle, bontgekleurde gezelschap.

Wiggle HIGH5 verschijnt met Lisa Brennauer als specialiste aan de start. De rest van het team, bestaande uit Katie Archibald, Audrey Cordon-Ragot, Annette Edmondson, Emilia Fahlin en Kirsten Wild, is ook met geen mogelijkheid te omschrijven als slecht.

Vorige week kwam deze formatie (hoewel Elisa Longo Borghini startte in plaats van Archibald) tot een tweede plaats achter Sunweb in de Madrid Challenge. Die ploegentijdrit - een korte, zeer technische en explosieve proef - laat zich moeilijk vergelijken met wat de rensters in Oostenrijk wacht, maar toch zal het besef er zijn dat een medaille tot de mogelijkheden behoort. Zorgen ze voor het ultieme afscheidscadeau door hier een bronzen plak in de wacht te slepen?

Favorieten WK ploegentijdrit elite vrouwen volgens Wieler Revue

****

Team Sunweb

***

Boels-Dolmans

**

Canyon-SRAM

*

Wiggle HIGH5, Mitchelton-SCOTT

De vrouwen beginnen er om 10.10 uur aan. De laatste ploeg wordt omstreeks 12.00 uur verwacht in hartje Innsbruck. De verrichtingen zijn te volgen via Eurosport, NOS, Sporza en YouTube. Voor de meeschrijvers is er ook de mogelijkheid om de tijdsregistratie live te volgen.