MvdP maakte, vijf dagen na zijn mislukte EK op de mountainbike, onderdeel uit van de groep die in de 230 kilometer lange wegwedstrijd om de knikkers mocht strijden. "Het was een enorm slopende koers. Het zat de hele dag op een lint en ik heb eigenlijk geen moment rust gehad."
Uiteindelijk draaide Van der Poel samen met eeuwige rivaal Wout van Aert, Xandro Meurisse, Jeús Herrada, Davide Cimolai en de latere winnaar Matteo Trentin de laatste rechte lijn op. "Ik had het goede wiel te pakken, ik wist dat Trentin wellicht de snelste en de sterkste was", vervolgt de man uit Kapellen zijn relaas over de koers tegen de NOS.
Verder dan het achterwiel van Trentin kwam de regerende Nederlandse kampioen op de wegfiets, de mountainbike en de crossfiets niet: "Ik moest nog even inhouden in de sprint, maar ik denk niet dat dit het verschil heeft gemaakt. De beste heeft gewonnen en ik moet vooral blij zijn met zilver", besloot Van der Poel zijn verhaal.
Voor Matteo Trentin was het geen verrassing dat twee veldritvedetten met hem mee op het podium mochten gaan. "Voor de start had ik het er toevallig al over dat het met de regen, het continu op- en aflopen parkoers en de vele bochten en op een cross leek."
Met het veroveren van de trui was de Italiaan dolgelukkig. "Zeker na alles wat ik de laatste maanden heb doorgemaakt: acht maanden ging er niets goed." Maar de overwinning van vandaag maakte veel goed. "Dit is geweldig”, zei hij in het flashinterview. "De Italiaanse ploeg was briljant vandaag. We zaten er continu heel goed bij en Davide Cimolai bereidde de sprint geweldig voor.
Volgende week is de kersverse Europese wegkampioen voor het eerst in zijn nieuwe tricot te bewonderen als hij de EuroEyes Cyclassics in Hamburg betwist. Vervolgens trekt de Italiaan naar de Vuelta a España, waar hij afgelopen jaar vier ritten wist te winnen. "Maar eerst wil ik hier goed van gaan genieten."
Bij Wout van Aert overheerste, ondanks een sterke koers, de teleurstelling kort na de finish. De 23-jarige wereldkampioen cyclocross mocht dromen van de continentale wegtitel, maar meer dan brons zat er uiteindelijk niet in.
"Ik dacht dat ik een kans had in de sprint, maar Trentin en Van der Poel waren sneller", constateert Van Aert met een besmeurd gezicht voor de microfoon van Sporza. "Ik zal tevreden moeten zijn met brons. Maar als je weet dat je voor de overwinning rijdt, dan ben je daar in eerste instantie niet tevreden mee."
Van Aert dacht in de finale nog wel even aan een aanval, maar daar begon hij uiteindelijk toch niet aan. "Door die val in de slotfase was de groep klein en dan had het weinig zin om aan te vallen. Als ik op de klim had aangezet, dan zou een van de Italianen zich altijd opgeofferd hebben. Ik vond het beter om alles op de sprint te zetten."