EK wielrennen: Blijft de Nederlandse vrouwenequipe heersen over Europa?

17 september 2016. Een peloton met de beste wielrensters van heel Europa stormt op de Côte de Cadoudal af. Over enkele minuten weten we wie de eerste Europese wegkampioen bij de elite vrouwen is. Aanvankelijk had dit wielerfestival in Nice plaats moeten vinden, maar vanwege de aanslag daar op Quatorze Juillet werd het feest naar Bretagne verplaatst.

Aan het begin van de bekende puist in Plumelec plaatst Kasia Niewiadoma een verschroeiende versnelling die heel wat rensters de adem afsnijdt. Slechts vier dames kunnen er mee met de Poolse puncher.  Vijf mogen uiteindelijk sprinten om de zege: Niewiadoma, Rasa Leleivyte, Alena Amialiusik, Elisa Longo Borghini en Anna van der Breggen.

De dan kersverse Olympische kampioene is de te kloppen vrouw. Na een sterk optreden van de KNWU-selectie is het aan haar om de klus te klaren. En dat doet ze, van kop af, al komt Niewiadoma in de laatste meters nog wel dichtbij.

Een jaar later is Herning de plaats waar AvdB haar titel kwijtraakt. Maar de titel blijft bij één der Oranjeklanten. Het is namelijk Marianne  Vos die op het Deense grond wraak neemt op Giorgia Bronzini. In 2010 is de Brabantse - wanneer de mondiale titelstrijd in Kopenhagen wordt betwist - namelijk geklopt door de Italiaanse topsprintster. Voor de vijfde keer achter elkaar wordt ze tweede op het WK. Maar in 2017 zijn de rollen omgedraaid.

De twee kemphanen zijn met elkaar en nog twee anderen op pad. Na een demarrage van Olga Zabelinskaya onder de rode vod is Elisa Longo Borghini eraan voor de moeite. De medaillewinnaressen zijn bekend, de verdeling van de plakken nog niet. Net als bij de Olympische Spelen van Londen neemt Zabelinskaya genoegen met het brons. Want na haar demarrage blijft ze doormalen, terwijl ze al lang is teruggepakt.

Vanuit het wiel van de Russische is het Vos die op 150 meter van de streep de sprint lanceert. Bronzini biedt nog wel weerwerk, maar de Vos is definitief los. Zodra de kalklijn is gepasseerd volgt er een oerkreet van blijdschap. 

En nu zijn de Europese kampioenschappen in Glasgow. In de grootste stad van Schotland is een multisportevenement gaande, want ook de EK atletiek, zwemmen, turnen, roeien, golf en triathlon zijn er neergestreken. Naast de strijd op de racefiets wordt er ook op de baanfiets, de BMX en de mountainbike gestreden om de Europese kampioenstrui. Kortom: het is een drukte van belang.

Die drukte is ook de reden waarom er nu geen junioren en beloften in dezelfde week als de  eliterenners strijden om hun truitjes. Zij werden veroordeeld tot het rijden van hun kampioenschap op een loodzwaar parkoers in Tsjechië. Volgend jaar moeten de Europese wielerkampioenschappen overigens gewoon weer een gezamenlijk festijn worden. En wellicht gaan de junioren, beloften en elites dan wel op de Veluwe om de knikkers rijden. Ede heeft zich namelijk als mogelijke organisator aangemeld bij de Europese wielerbond.

Parkoers

Maar eerst dus het EK in Glasgow. Het rondje dat is uitgestippeld is een vertrouwde omloop voor Lizzie Deignan, want zowel in 2013 (Brits kampioenschap) als 2014 (Commonwealth Games) was zij de beste op de ronde van om en nabij veertien kilometer. Een ding is zeker: Deignan zal dit keer niet winnen, vanwege haar zwangerschap staat zij niet aan de startlijn.

Het is een vervelende omloop, met veel bochten van negentig graden en een hoop korte, maar nijdige hellingen. De rensters komen nooit hoger dan 52 meter boven NAP, maar het gaat continu op en af. Na negen rondes zal er aan het People’s Palace naar alle waarschijnlijkheid echt geen massasprint met een compleet peloton komen, zeker daar de Oranjevrouwen de koers hard zullen willen maken. Een sprint met een klein gezelschap lijkt het meest logische scenario, tenzij er in de slotfase een beslissende demarrage komt.

Favorieten

De ploeg waar door iedereen op zal worden gelet is - het zal u niet verbazen - de Nederlandse equipe. Het oranje keurkorps bestaat uit voormalig Europees kampioene Anna van der Breggen, regerend wereldkampioene Chantal Blaak, Lucinda Brand, titelverdedigster Marianne Vos, tweevoudig continentaal tijdritkampioen Ellen van Dijk, Floortje Mackaij (de vervangster van de nog niet wedstrijdfitte Janneke Ensing), gewezen Europees beloftenkampioene Sabrina Stultiens en Lorena Wiebes, in Herning de beste der U23-rensters.

Hoewel ze allemaal kunnen winnen zal het beslist geen ABC’tje worden. Daarvoor zijn er immers genoeg kapers op de kust. Denk bijvoorbeeld aan de Flying Fincess Lotta Lepistö. Zij heeft van het EK een doel gemaakt en na een wat minder voorjaar raakt ze steeds beter in vorm. Er zullen weinig rensters zijn die met haar naar de streep willen rijden. De vraag is: kan zij alle aanvallen weerstaan?

De Britse op wie het meest zal worden gelet is Danielle Rowe. Op vervelende parkoersen als deze kan ze uitstekend uit de voeten. Haar enige nadeel is dat ze niet 's werelds allersnelste is. Toch zou ze het in een klein groepje zomaar af kunnen maken.

Voor het Nederlandse team zal de opdracht simpel zijn: de koers hard maken en in de finale de winstkansen zoveel mogelijk maximaliseren. Dat kan via een solo, maar ook in een groepje zouden Marianne Vos en - waarom ook niet - de piepjonge Lorena Wiebes het af kunnen maken. Voor laatstgenoemde zal de koers vermoedelijk te zwaar zijn, maar als ze er in de laatste rechte lijn nog bij zit is ze misschien wel de snelste van allemaal.

*****

Marianne Vos

****

Lotta Lepistö

***

Christine Majerus, Danielle Rowe, Lucinda Brand

**

Elisa Longo Borghini, Eugenia Bujak, Anna van der Breggen, Chantal Blaak, Elena Cecchini, Lisa Klein, Ane Santesteban

*

Ellen van Dijk, Lorena Wiebes, Floortje Mackaij, Marta Bastianelli, Audrey Cordon-Ragôt, Juliette Labous, Alice Barnes, Giorgia Bronzini, Christina Siggaard, Pernille Mathiesen, Susanne Andersen, Rasa Leleivyte, Dani Christmas, Lisa Brennauer, Margarita Victoria Garcia, Emilia Fahlin