/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fwieler-revue%2Fsource%2Fwielerrevue%2F2018%2Fapril%2Fnieuws%2Fcaroline_groot_wk_baan_2018_knwu.jpg "Caroline Groot")
En het publiek moedigt nog veel meer toppers aan. Zo worden de namen van Anna van der Breggen, Amy Pieters en Kirsten Wild eveneens veelvuldig gescandeerd. Het publiek waardeert het internationale vrouwenpeloton dat vijf dagen over het vlakke land dendert.
Maar er zijn meer kampioenen aanwezig. Zo mogen talentvolle junioren drie dagen lekker strijden tegen elkaar en de wind, die altijd van de partij is. En voor het eerst zijn er mindervalide wielrenners die de Noord-Nederlandse etappekoers mogen rijden. Ook zij mogen drie dagen hun kunsten aan het publiek vertonen. Het laat zien dat de Healthy Ageing Tour meer is dan zomaar een wielerkoers.
Alyda Norbruis is één van de meest in het oog springende namen op de deelnemerslijst. Mocht u het vergeten zijn; in haar prijzenkast liggen twee op de jongste Paralympische Zomerspelen veroverde gouden medailles. De Friezin geniet zichtbaar van de driedaagse wedstrijd in het noorden des lands.
Het eindpodium van de Healthy Ageing Tour voor mindervalide wielrenners staan in Midwolda. Zo druk als bij de koers voor elite vrouwen (die even verderop in Stadskanaal een ploegentijdrit afwerkten) is het niet, maar toch neemt een bescheiden mensenmassa de moeite om de huldiging net na de finish van de derde en laatste etappe bij te wonen. Onder hen is ook Pieter Smit, de burgemeester van Oldambt die een paar dagen later aan een hartstilstand zou overlijden. Zowel de burgervader als Norbruis staan met een grote grijns op het hoogste treetje van het podium te poseren voor de foto.
Het waren 3 hele mooie wedstrijddagen. @Healthyageingtr heeft als 1e laten zien dat intergratie van de paralympische sport prima past in een valide topsportevenement. Gezien en gemerkt dat dit een groot succes was. Wij hopen op een vervolg, hopelijk tot volgend jaar! pic.twitter.com/T8kdXT4QB8
— Kopgroep Alyda (@kopgroepalyda) 7 april 2018
Maar er worden meer geletruidragers in het lentezonnetje gezet. Aan de linkerkant van de groep winnaars staat Caroline Groot. In haar categorie (C 4-5) wint ze alle drie etappes en het eindklassement. Er zijn momenteel ongekend veel Nederlandse wielertalenten die het prijzen doen regenen. Groot is er daar sinds een paar weken ook één van.
Groot heeft genoten van de Healthy Ageing Tour, zo laat ze na de ceremonie weten. De koers in het uiterste noorden van het land is haar niet op het vederlichte lijf geschreven, maar toch heeft ze zich een paar dagen opperbest vermaakt in de wind. "Leuk evenement, mooie koersen, top geregeld", concludeert ze.
Lang leek een sportieve carrière op de fiets niet voor haar weggelegd. Groot is namelijk een Andijkse. En als je uit het Noord-Hollandse dorp komt ga je schaatsen. Hard schaatsen. Zo werken die zaken nu eenmaal. De intussen 20-jarige Groot vormde daarop zeker geen uitzondering.
Hoe ze uiteindelijk in het fietsen verzeild is geraakt? Een ongelukje met haar been, zoals ze het zelf noemt, ligt daaraan ten grondslag. "Daarna heb ik het schaatsen wel weer opgepakt. Maar ik ging niet meer zo hard als de rest." Een jaar geleden ging het roer om voor de Noord-Hollandse. "Een vriend van een ploeggenoot zat voorop op de tandem en hij raadde mij aan om het eens op de racefiets te gaan proberen." En van het één kwam het ander.
De goedlachse Groot maakt tegenwoordig onderdeel uit van de nationale para-cycling selectie en ze woont op Papendal. De schaatsen zijn weliswaar ingeruild voor het stalen ros, maar haar liefde voor het rondjes draaien is er nog altijd. Ze geniet enorm van het rijden op de wielerbaan. En de liefde wordt beantwoord.
Enkele weken geleden bleek tijdens haar eerste WK baanwielrennen in Rio de Janeiro dat ze niet zomaar bij het KNWU-keurkorps zit. Tot haar eigen verbazing was ze namelijk één van de absolute smaakmakers van het toernooi. Groot veroverde in haar C5-klasse goud op zowel de vijfhonderd meter als de tien kilometer scratch. Het is allemaal erg snel gegaan, zo geeft ook Groot toe. "Een jaar geleden wist ik niet eens hoe ik een wiel moest verwisselen..."
"Ik zou naar Rio gaan om ervaring op te doen, maar kwam thuis met twee regenboogtruien", opent ze haar verhaal over de mondiale titelstrijd. Het Braziliaanse feest begon de eerste dag al met het goud op de halve kilometer. Haar concurrenten reden dik een seconde harder dan het persoonlijk record van Groot. Maar op het moment suprême sloeg ze ongenadig hard toe. "Ik moest als tweede de baan op en reed een tijd van 36'575", een forse verbetering van haar persoonlijk record en maar een halve seconde boven het wereldrecord. Toch had ik niet verwacht dat er niemand sneller zou zijn."
En het droomdebuut werd nog mooier toen ze ook nog eens een tweede regenboogtrui wist te veroveren. De mondiale scratch-titel was zo nodig een nog grotere verrassing voor de Andijkse. "Bij de wereldbeker in Manchester (eind november 2017, red.) werd ik er keihard afgereden, dus ik had er niet veel vertrouwen in."
Hoe anders ging het in Rio de Janeiro. In de koers om de wereldtitel kwam het uiteindelijk aan op de sprint. "Toen dacht ik: het kan niet anders dan dat de beste over vijfhonderd meter hier wint." En zo geschiedde. "Het gevoel dat je aangaat en vervolgens realiseert dat er niemand anders meer over je heen kan komen is onbeschrijflijk. Echt fantastisch!"
2018 is nog niet eens halverwege, maar Groot kijkt al reikhalzend uit naar volgend jaar. Als het WK baanwielrennen in Apeldoorn ter sprake komt verschijnt er een twinkeling in haar ogen. "Daar heb ik echt heel veel zin in", zegt de rechtenstudente enthousiast. "Een mooie kans voor familie en vrienden om mij eens op het hoogste niveau aan het werk te zien. Ik hoop dat er volgend jaar veel mensen in het Omnisport zullen zijn om ons aan te moedigen."
De ontwikkeling die Groot doormaakt moet uiteindelijk leiden tot succes in Tokyo, waar over twee jaar wordt gestreden om Paralympische titels. Droomt ze van eremetaal? Ja, maar ze is nog niet zo opportunistisch als sommige mensen in haar omgeving na het zo succesvolle WK.
KNWU-bondscoach Eelke van der Wal gaf tijdens het WK in Rio al aan positief verrast te zijn door de vooruitgang van Groot. "Het is natuurlijk heel bijzonder als je op je eerste wereldkampioenschap direct om de medailles mee kan doen", liet hij optekenen. "Dat geeft aan dat ze toekomst heeft in deze sport." Maar ook met deze lovende woorden in het achterhoofd zal Groot voorlopig niet van de daken schreeuwen dat ze in Tokyo voor niets anders dan de hoogste plek op het podium gaat.
"Ik ben nog maar net begonnen", zegt ze zelfbewust. "Ik moet sterker worden en ook verder moet ik nog veel leren." Enkel de tijd weet vooralsnog of ze over twee jaar ook medailles zal behalen op het allerhoogste podium. "Ik zie het allemaal wel", besluit ze nuchter.
Een week na het avontuur in Brazilië konden wielerfans die naar Heerenveen, Grootegast of Midwolda waren afgereisd Groot aan het werk zien op de weg. In tegenstelling tot het baanwielrennen ligt het koersen op de weg haar nog niet zo goed. "Ik ben denk ik te klein om tegen de wind op te kunnen boksen. Ik heb altijd het idee dat ik word weggeblazen", verzucht ze.
Desondanks is ze enthousiast over de Healthy Ageing Tour, een koers waar de wind alle dagen op de afspraak is. Ze noemt de driedaagse wedstrijd voor parawielrenners een zeer geslaagd experiment en dankt de organisatie voor het geboden platform. "Het is geweldig dat we drie dagen achter elkaar hebben mogen koersen."
Haar enige wens voor een volgende editie? "Meer tegenstand", zo gebiedt de eerlijkheid haar te zeggen. "Ik had in mijn categorie twee concurrenten, maar die heb ik eigenlijk helemaal niet gezien. Ik heb nu voornamelijk met de mannen meegereden. Dus ik hoop dat er volgend jaar nog wat meer C5-ers mee zullen doen zodat de wedstrijden nog mooier zullen worden", besluit ze.
Er valt nog een hoop te winnen voor het para-cyclisme, zoveel is zeker. Maar als de sport zich net zo stormachtig weet te ontwikkelen als Caroline Groot komt het allemaal goed.