Voorbeschouwing: Giro Rosa

Niet alleen de mannen beginnen aan de meest belangrijke rittenkoers van het jaar. Ook de elite vrouwen beginnen aan de meest prestigieuze koers op de kalender. De Giro d’Italia Internazionale Femminile Elite is een tiendaagse wedstrijd dwars door Italië die elk jaar de beste vrouwelijke wielrensters ter wereld aan de start heeft. Met vlakke ritten, tijdritten en bergetappes belooft het ook dit jaar weer een prachtige ronde te worden. Tijd voor een vooruitblik.

Historie

De roze trui is heilig in de wielrennerij. En zeker in Italië. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in 1988 wordt besloten om een Ronde van Italië voor vrouwen te organiseren. Maria Canins, die haar bijnaam ‘vliegende huisvrouw’ deelt met Fanny Blankers - Koen, is de winnares van de eerste editie.

De absolute koningin van de koers heet Fabiana Luperini. Ze won de koers maar liefst vijf keer in haar twintig jaar lange carrière. Dat dankte Pantanina, zoals de tifosi haar indertijd noemden, mede aan haar kwaliteiten bergop. Opmerkelijk is ook dat de twee bekendste namen uit het verleden van het vrouwenwielrennen, Jeannie Longo - Ciprelli en Leontien Zijlaard - Van Moorsel, er allebei nooit in slaagden om de Giro te winnen.

Nederland heeft qua eindzeges overigens niets te klagen. Marianne Vos opende het bal in 2011, door ook nog eens vijf van de tien ritten te winnen. Dit kunstje deed ze in 2012 dunnetjes over. En twee jaar later was de eindzege ook nu voor de Brabantse veelvraat, zij het nu met ‘slechts’ vier etappezeges.

Naast Vos is ook Anna van der Breggen de trotse eigenaresse van een roze trui. In 2015 sloeg de Olympische kampioen van Rio de Janeiro haar slag door de tijdrit op de voorlaatste dag te winnen. Ook dit jaar is de renster van Boels - Dolmans weer één van de topfavorieten.

Parkoers

De coureurs overbruggen dit jaar over in tien etappes een afstand van 1010,7 kilometer. Van de regio Friuli-Venezia Giulia gaat het richting het zuiden. Andere regio's die worden bezocht zijn Veneto, Emilia Romagna, Marche, Abruzzo, Molise en Campania, waar de Giro dit jaar haar sluitstuk kent.

Rit 1: Aquileia - Grado (TTT) | 11,5 kilometer

Voor het eerst in de geschiedenis vindt in de Giro Rosa een ploegentijdrit plaats. Speciaal is dat de ronde hiermee wordt geopend. We gaan dus direct al vanaf de eerste etappe verschillen zien. De vraag is hoe groot die verschillen zullen zijn.

De route die van Aquileia naar Grado loopt is vooral rechttoe rechtaan. De rensters worden gestuurd over de regionale weg die de lagunes van Grado en Marano scheidt. In de straten van Grado moeten er nog wel wat bochten worden genomen alvorens de tijd wordt geklokt bij het gemeentehuis.

Na de openingsploegentijdrit kunnen we de winnares van de Giro vermoedelijk nog niet aanwijzen, maar de eerste verschillen kunnen al wel gemaakt zijn. En gezien de reputatie van Boels - Dolmans op dit gebied zouden we zomaar al eens Anna van der Breggen of Megan Guarnier in het roze kunnen zien. En zie ze dan nog maar eens uit die trui te rijden…

Rit 2: Zoppola - Montereale Valcellina | 122,2 kilometer

Na de ploegentijdrit volgt direct een rit waarin nog grote verschillen gaan ontstaan. Want hoewel de etappe vanuit Zoppola rustig op gang komt zal de koers in de finale volledig ontbranden. Na goed negentig kilometer wacht namelijk de Forcella di pala Barzana, een 6,7 kilometer lange klim aan een gemiddelde van 6,6 procent.

Dit misschien nog niet heel erg afschrikwekkende gemiddelde is te wijten aan de tamelijk eenvoudige anderhalve kilometer waarmee de klim begint. Er zitten steile stukken in van elf procent en meer in deze klim en de laatste drie kilometer op weg naar de top gaat het gemiddelde niet onder de zeven procent.

De afdaling, met vele diverse haarspeldbochten kan trouwens ook nog interessant worden. In de laatste tien relatief vlakke kilometers voor de finish in Montereale Valcellina is er dan nog de mogelijkheid om de voorsprong uit te bouwen of om juist tijd goed te maken.

Rit 3: San Fior - San Vendemanio | 100 kilometer

De derde rit is meer gescikt voor de sprinters. bestaat uit twee omlopen door de regio Veneto. We beginnen in San Fior met een vlakke ronde van iets meer dan veertig kilometer.

Na de tussensprint in de startplaats begint het peloton aan de tweede omloop. Hierin moet nog wel serieus geklommen worden. De Muro di Ca' del Poggio kennen we nog van de afgelopen Giro voor mannen. Daar vormde het de eerste klim in de voorlaatste rit.

Hoewel deze klim aan een gemiddelde van twaalf procent de lucht in gaat moet het voor de sprinters niet een gigantisch groot probleem vormen om voor de finish weer terug te keren. De goed veertig kilometer die nog resten tot de streep zijn niet helemaal vlak, maar van grote obstakels kunnen we nu toch ook niet echt meer spreken. In San Vendemiano, een voorstad van proseccostad Conegliano, zal de winnares van de rit normaliter een sprinter zijn.

Rit 4: Ochiobello - Ochiobello | 118 kilometer

Kenners van het Italiaanse landschap weten bij de naam Occhiobello misschien al wel voldoende. Maar menig wielerkenner weet in ieder geval wat voor rit er komt als de rensters in de vallei van de Po rijden. En ook nu heeft u gelijk; het wordt een vlakke exercitie met start en finish in Occhiobello. De hoogteprofielen van de Giro Rosa geven soms een ietwat vertekend beeld, maar daar is nu absoluut geen sprake van. De enige hoogtemeters komen van verkeersdrempels en bruggen. 

De klassementspretendenten zullen vermoedelijk uitkijken naar de twee tussensprints. In Bosaro, aan het standbeeld ter nagedachtenis aan Franco Ballerini, wordt de eerste kalklijn getrokken. Er wordt hier gesprint om 3, 2 en 1 seconden bonficatie.

In het historische Ferrara, met nog een goede twintig kilometer voor de boeg, krijgen de renster opnieuw de kans om enkele seconden op te rapen. En aangezien de Ronde van Californië eerder dit jaar al in het voordeel van Anna van der Breggen werd beslist dankzij deze bonificatieseconden is het ook tijdens de vierde rit zaak om alert te blijven.

Rit 5: Sant'Elpidio a Mare TT | 12,7 kilometer

De individuele tijdrit van de Giro Rosa is slechts 12,7 kilometer lang. Maar dat betekent niet dat het de rensters gemakkelijk wordt gemaakt. Er moet namelijk flink geklommen worden. En het is zelfs bekend terrein voor wielerwedstrijden. Renners die in 2013 meededen aan de Tirreno - Adriatico spreken er nog over het parkoers dat op de dames wacht. Sommige renners worden er ’s nachts nog rillend wakker van. Na afloop van die beruchte zesde etappe heeft Michele Acquarone zelfs zijn excuses aangeboden. De finale was te zwaar.

Kortom: dat belooft wat.

Nadat de eerste vlakke 3,5 kilometer achter de rug zijn begint de ellende. De eerste klim is met 1,4 kilometer aan een gemiddelde van 10,3% nog niet eens de meest lastige klim. Nee, die volgt even verderop.

Na een korte afdaling met een paar haarspeldbochten en een kort tussenstuk waar er relatief hersteld kan worden begint de muur van Sant’Elpidio a Mare. Met de Strada dei Cocciari - maximale stijging: dertig (!) procent - op het einde van die beklimming - kunnen we met recht zeggen dat dit een zware klim is. Eenmaal boven is het nog driehonderd meter tot aan de finish.

Dat hier verschillen komen is zeker. Degene die het beste in staat is om de pijn te verbijten gaat er met de bloemen en misschien wel de roze trui vandoor.

Rit 6: Roseto degli Abruzzi - Roseto degli Abruzzi | 116,1 kilometer

Badplaats Roseto degli Abruzzi vormt het decor voor de zesde etappe. Na de pittige tijdrit op de vijfde dag zijn nu de snelle vrouwen weer aan zet.

Drie omlopen worden er afgelegd. De route neemt de renster mee het binnenland in. Hoewel er in de regio Abruzzen voldoende kan worden geklommen is dat nu niet het geval. Het blijft bij een goede honderd meter hoogteverschil in elk rondje.

De verwachting is dan ook dat er gesprint wordt op de Lungomare. Een kolfje naar de hand van Kirsten Wild (Cyclance), Coryn Rivera (Sunweb) of toch Wiggle HIGH5 renster Jolien D’Hoore?

Rit 7: Isernia - Baronissi | 141,9 kilometer

Vanuit de oude stad Isernia vertrekt het peloton op dag zeven van de Giro Rosa richting het zuiden. De finish ligt na 142 kilometer over heuvelachtig terrein in Baronissi, een stadje vlak voor het meer bekende Salerno.

Na goed 100 kilometer is de Passo Serra de enige gecategoriseerde hindernis, maar als we het profiel van de rit nader bestuderen leren we dat het eigenlijk de hele dag op en af gaat. Een gevaarlijk ritje heet dat te zijn. Te zwaar voor pure sprinters, maar te licht voor de klassemenstsrensters? Voer voor aanvallers? De tijd zal het leren.

Rit 8: Baronissi - Centola | 141,8 kilometer

Een etappe waarin de rensters die nog wat aan het klassement willen doen hun slag kunnen slaan. Hoewel er op slechts één klim punten zijn te halen voor het bergklassement liegt de etappe er niet om.

De eerste zestig kilometer vanuit Baronissi zijn goed te doen. Langs de kust is het namelijk volledig vlak. Daarna kunnen de klimgeiten hun talenten echter de rest van de etappe inzetten. De eerste waar te nemen klim is bijna negen kilometer lang aan 4,4 procent gemiddeld.

Wat volgt is de drietrapsraket richting Cuccaro Vetere. De wegen in nationaal park Cilento zijn niet echt gigantisch steil, maar desondanks wordt het een pittig dagje. Ook in de afdaling richting Centola is het zaak om gefocust te blijven.

Rit 9: Centola - Polla | 122,3 kilometer

Een etappe met twee gezichten. De eerste helft van de koers is behoorlijk heuvelachtig, terwijl de laatste helft dan weer bijna volledig vlak is. Het zou zomaar eens een ideale etappe kunnen zijn voor Coryn Rivera. De Amerikaanse winnares van de Ronde van Vlaanderen kan een heuvel goed aan en aan de finish is de ‘Pocket Rocket’ nu eenmaal moeilijk te verslaan.

Als dit een ritje voor de vluchters blijkt te worden is er gerede kans dat een renster als Janneke Ensing (Alé Cipollini Galassia) de etappe zou kunnen winnen.

Rit 10: Torre del Greco - Torre del Greco | 124 km

 Een gezellig theekransje als laatste rit, net als in de Tour de France? Vergeet het. Want hoewel de afsluiter van de Giro Rosa veel weg heeft van een afsluitend criterium is dat het allerminst.

Als we het profiel bestuderen zien we allereerst dat er wel wat rondjes moeten worden verreden. Negen rondes van 11,1 kilometer staan er op het menu, om precies te zijn. Maar in plaats van af te sprinten en de Giro Rosa te laten voor wat ze is heeft de organisatie nog een leuke afsluiter in petto.

De Vesuvius.

Goed, er wordt niet helemaal tot aan de krater geklommen, maar toch gaat de beklimming van 5,6 kilometer aan 6,4 procent ongetwijfeld voor strijd zorgen. Op de flanken van de vulkaan kunnen renners nog één keer een gooi doen naar de ritzege, de roem en de laatste roze trui.

Favorieten

Nu we dit allemaal hebben gezien weten we dat de eindwinnares absoluut moet kunnen tijdrijden en klimmen. Hoewel de grote cols als de Mortirolo (die vorig jaar nog werd beklommen) ontbreken kunnen de klimmers ook nu hun lol op. In de 24 ploegen die deelnemen zitten genoeg kanshebbers. We zetten de grootste favorieten op een rijtje.

Annemiek van Vleuten heeft voordat ze in ’s Heerenberg Ellen van Dijk versloeg op het NK tijdrijden op Tenerife toegewerkt naar deze rittenkoers. De renster van Orica - Scott heeft sinds de Olympische Spelen ontdekt dat ze ook bergop met de besten mee kan doen. De Giro Rosa is dan ook een logisch doel voor Van Vleuten.

Van Vleuten moet dan wel af zien te rekenen met een sterk duo van Boels - Dolmans. Titelverdediger Megan Guarnier en zeker ook Anna van der Breggen beschikken doorgaans over goede klim- en tijdritbenen. De twee kunnen van elkaar gebruikmaken, maar hebben ook een goede ploeg achter de hand. Al op de eerste dag zouden ze al een gevoelige tik kunnen uitdelen.

Daarnaast is ook Katarzyna Niewiadoma een kanshebber. Haar ploeg WM3 moet het dan misschien wel afleggen tegen Boels - Dolmans in de ploegentijdrit, maar de Poolse bewijst al een paar jaar dat ze bergop bij de sterkste renners ter wereld hoort. Daarnaast heeft Niewiadoma in de Engelse Women’s Tour laten zien dat ze een leiderstrui met succes kan verdedigen. Het lijkt een kwestie van jaren te zijn voordat de huidige leider in de stand om de WorldTour de Giro Rosa gaat winnen. Of lukt het misschien nu al?

Favorieten volgens Wieler Revue

*****

Anna van der Breggen

****

Megan Guarnier, Annemiek van Vleuten

***

Katarzyna Niewiadoma, Ashleigh Moolman - Pasio

**

Elisa Longo Borghini, Claudia Lichtenberg

*

Shara Gillow, Nikola Noskova, Arlenis Sierra, Tatiana Guderzo

Uitzendingen

De Giro Rosa wordt niet live uitgezonden. Het Italiaanse RAI3 zendt echter wel elke dag rond 17.30 uur een samenvatting van zo’n twintig minuten per rit uit. Bij de openingstijdrit wordt hiervan afgeweken. Het verslag van die etappe kunt u rond 20.30 uur verwachten.

Foto's: Cor Vos