Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: Tour de France (Deel 26)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. De Tour de France kwam tot een einde.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Alpen!

Na de eerste twee weken van de Tour de France stond er virtueel een Nederlander op het podium van La Grande Boucle. Bauke Mollema had een kleine twee minuten achterstand op Chris Froome. De Groninger had op zijn beurt een kleine minuut voorsprong op witte trui Adam Yates. Achter de Brit stonden vier renners binnen anderhalve minuut. Dat moest vuurwerk opleveren in de Alpen.

De eerste Alpenetappe leidde de renners richting Culoz. De Grand Colombier zou vanaf twee kanten beklommen worden: eenmaal vanuit Lochieu en eenmaal vanuit Culoz. Na die laatste beklimming, officieel bestempeld als de Lacets de Colombier, zouden de renners terugkeren richting Culoz. Een aankomst beneden: reden voor Tom Dumoulin om nog maar eens op zoek te gaan naar ritwinst. Hij kwam terecht in een grote kopgroep.

De Nederlander moest op de eerste beklimming van de Colombier zijn medevluchters echter laten gaan. Op de tweede van twee beklimmingen van diezelfde Colombier reed Rafal Majka weg van al zijn concurrenten. Dat had hij daarvoor op de eerste keer Colombier ook al gedaan, met Ilnur Zakarin. Na die eerste versie kwam Jarlinson Pantano geweldig terug in de afdaling.

Nieuwe valk?

De Colombiaan van IAM Cycling herhaalde dat kunststukje in de tweede afdaling van de Colombier, de beslissende afdaling. Rafal Majka had op de top een halve minuut voorsprong, maar vijf en een halve kilometer later was die voorsprong als sneeuw voor de zon verdwenen. Het Pools-Colombiaanse duo reed af op de streep.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Last-kilometer-Stage-15-Bourg-en-Bresse-Culoz-Tour-de-France-2016.mp4"][/video]

Achter hen gebeurde niet veel bij de klassementsrenners. Even probeerde Alejandro Valverde de concurrentie onder druk te zetten, maar Wout Poels bleek als knecht van Chris Froome even sterk als de Spanjaard. De Limburger zette zich erna op kop op het vlakke gedeelte en liet niemand meer ontsnappen.

Trofeo Baracchi

Een dag voor de tweede rustdag zou het peloton Zwitserland binnen rijden. Vanuit de Alpen zetten de renners koers naar Bern, de thuishaven van Fabian Cancellara. De Zwitsers zaten al twee weken te wachten op een glimp van de renner van Trek-Segafredo. Die had zich tot nog toe vooral in dienst gesteld van Bauke Mollema en met resultaat.

In Bern moest een sprint tussen krachtpatsers volgen. Na een kort kasseienklimmetje zou het peloton in de brede lanen van Bern moeten sprinten. Twee renners hadden daar geen oren naar en toevallig reden ze allebei voor Etixx-Quick Step. Tony Martin, meester der lange ondernemingen, wilde zijn jonge ploeggenoot Julian Alaphilippe eens leren hoe dat werkte, zo'n veel te lange ontsnappingspoging met weinig renners. De twee werden in de finale gegrepen, maar werden achteraf beiden beloond voor hun televisie-uren.

Opnieuw fotofinish

Rui Costa probeerde als volgende de sprint te ontlopen. De Portugees werd in de straten van de Zwitserse stad gegrepen. Daarna was het de beurt aan Sep Vanmarcke. Immers: een kasseienhelling was zijn kans. De Belg van LottoNL-Jumbo werd bijgehaald door Warren Barguil, in dienst van John Degenkolb. De Duitser zou echter niet in beeld komen tijdens de eindsprint. Dat werd een tweestrijd: Peter Sagan tegen Alexander Kristoff.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Last-kilometer-Stage-16-Moirans-en-Montagne-Berne-Tour-de-France-2016.mp4"][/video]

Alexander Kristoff stak een vuist in de lucht. Eerder deed André Greipel dat al, toen hij werd verslagen door Mark Cavendish. De Noor was hetzelfde lot toebedeeld.

Dat was nummer drie voor de Slowaakse wereldkampioen. Die herhaalde zo zijn triple uit 2012 en was van zijn 'eeuwige' tweede plaats in Touretappes af. De rustdag kwam voor velen gelegen, want na het repos zou een geweldige bergetappe volgen.

Steil, steiler, steilst

De aankomststreep lag namelijk getrokken op Finhaut-Emosson. Op die berg won Lieuwe Westra in 2014 een etappe in het Critérium du Dauphiné. Een grote kopgroep ging voor de zege strijden op de berg die de grens tussen Zwitserland en Frankrijk bepaalt. Ilnur Zakarin, Jarlinson Pantano, Rafal Majka, Stef Clement: veel usual suspects in de kopgroep.

Vanaf het begin van de slotklim bestond er geen twijfel over: de winst zou naar Ilnur Zakarin gaan. De Rus, in de Giro d'Italia nog akelig ten val gekomen in de beruchte negentiende etappe over de Colle delle Agnello, liet Jarlinson Pantano achter zich. Dat terwijl de Colombiaan in de beginkilometers bergop nog wat tegenstribbelde.

Aan de streep stonden stewards de renners op te wachten om ze na de streep staande te houden, zo steil was het. Nairo Quintana probeerde opnieuw de gele trui onder druk te zetten, maar faalde hopeloos. De gele trui ging, na goed knechtenwerk van Poels opnieuw, zelfs de puntjes op de i zetten. Alleen Richie Porte kon volgen. Yates, verloor acht seconden, Bardet drie tellen meer en Mollema zelfs 40 seconden.

Klokproef bergop

De achttiende etappe dan. Een tijdrit van Sallanches naar Mégève. Zeventien kilometer, met de Côte de Domancy en de Côte des Chozeaux als voornaamste hindernissen. Het zou opnieuw een duel worden tussen Tom Dumoulin en Chris Froome. Deze keer moest het alleen spannender worden, want de beklimmingen bepaalden voor een groot deel de uitslag. Toch kon de Nederlands kampioen tegen de klok een goede tijd op de tabellen krijgen.

Renner na renner zou tekortkomen op de tijd van de Limburger. Opnieuw. Maar dat was nu dan wel buiten de Britse leider in de Tour de France gerekend. 21 seconden was hij sneller dan de tijdrijder van Giant-Alpecin. Mollema kreeg bijna anderhalve minuut aangesmeerd; de Groninger begon steeds meer te lijden en te verliezen ten opzichte van zijn rechtstreekse concurrenten.

Olympische droom voorbij?

Met nog twee bergritten te gaan had de Nederlander 24 seconden voorgift op Adam Yates. Achter de Brit volgden Nairo Quintana en Romain Bardet, allebei rond de minuut achterstand op Mollema tellend. De aankomst op Saint-Gervais Mont Blanc kon voor veel opschudding zorgen. Zeker omdat er halverwege de etappe regen werd voorspeld. Dat hadden de renners tot dan toe alleen in de tweede etappe meegemaakt.

Astana nam de handschoen op. Het had nog geen etappezege geboekt en Fabio Aru was stijgende in het klassement. De Sardijn stond zevende. Het podium was twee minuten weg voor de renner van Astana. Hij besloot zijn voltallige ploeg op kop te zetten, ook omdat in de regen wat concurrenten konden wegglijden in het klassement.

Bam! Daar sloeg een renner van Giant-Alpecin hard tegen de grond. In het gereduceerde peloton, een lange renner van Giant-Alpecin. Was dat niet? Ja, dat was Tom Dumoulin. De Limburger moest opgeven, hij had een breukje in zijn pols. Was zijn droom, de gouden medaille in Rio de Janeiro op de tijdrit, nu voorbij?

Podiumdroom voorbij?

De volgende Nederlander die naar de slachtbank geleid werd, was Bauke Mollema. De renner van Trek-Segafredo kwam in de afdaling van de Montée de Bisanne in de regen op achterstand te liggen. Samen met Fränk Schleck ging hij daarna onderuit. Het werd een lange lijdensweg voor de Groninger, aangezien AG2R-La Mondiale en Astana de handen ineen sloegen om hem op grotere achterstand te rijden.

Een grotere achterstand voor Mollema betekende immers een grotere kans op het podium voor Romain Bardet. De Fransman maakte gebruik van vertwijfeling in het peloton nadat ook gele trui Chris Froome tegen het asfalt smakte. Bardet reed in een mum van tijd een minuut weg. De Franse klimmer zou op de slotklim zijn tegenstand niet meer aan het wiel dulden. Solo ging de Fransman op weg naar de zege en naar een tweede plaats in het klassement.

Achter hem had Froome last van zijn valpartij. De Brit werd opnieuw uitstekend geholpen door Wout Poels. Alejandro Valverde ontpopte zich ook als knecht en zorgde ervoor dat zijn kopman Nairo Quintana over Adam Yates kon wippen. De witte trui had een kleine twintig seconden achterstand op het podium. Bauke Mollema zakte van plaats twee naar tien.

Impasse in laatste bergrit

De laatste bergetappe moest dan alles in het slot gooien. Vier beklimmingen met als laatste de Col de Joux-Plane. Spektakel gegarandeerd, zou je denken. Dat spektakel werd geleverd door Tinkoff. Roman Kreuziger stond twaalfde in het klassement en wilde de top tien in. De Tsjech werd geholpen door, wie anders, Peter Sagan. De groene trui reed vele kilometers solo op kop, waarna op de voorlaatste beklimming Kreuziger zelf verder moest.

Dat zou de Tsjech zonder twijfelen doen. Nog meer in de kopgroep: Giro-winnaar Vincenzo Nibali, ritwinnaar Jarlinson Pantano en landgenoot Wilco Kelderman. Ook Julian Alaphilippe, ook hij weer, zat voorin. Dat zou een mooie finale moeten garanderen.

Achteraan - de kopgroep ging maar weer eens voor de zege rijden - was het Bauke Mollema die nog probeerde terug in de top tien te komen. De Groninger toonde karakter en zijn poging zou in schoonheid stranden. Mollema zou uiteindelijk elfde worden in het algemeen klassement.

Climax en anticlimax

Ion Izagirre, Vincenzo Nibali, Julian Alaphilippe en Jarlinson Pantano gingen de winnaar van de etappe bepalen. De laatste twee waren in de afdaling op weg naar de Joux-Plane weg gereden. Nibali en Izagirre sloten bergop aan, waarna de Bask van Movistar op de top van de Joux-Plane de aanval bergaf inzette. Zijn verleden als veldrijder hielp hem in de natte omstandigheden. Eens te meer werd bewezen dat Nibali vooral een lefdaler was en op gebied van techniek tekort kwam. Pantano nam te veel risico's, waarna Izagirre door foutjes van de Colombiaan naar winst reed. Zo werd de Tour van Movistar toch een beetje gered.

Daarachter was er weinig strijd voor het klassement. Dat viel wat tegen. Roman Kreuziger slaagde overigens in zijn poging de top tien binnen te komen. Maar dat kwam niet doordat hij genoeg tijd pakte op zijn directe concurrenten. Aan de voet van de Joux-Plane bleek dat het werk van Astana voor niets was geweest. Zij wilden Kreuziger niet te veel tijd gunnen, maar Aru kreeg last van een hongerklop. De Italiaan verloor tijd, heel veel tijd.

Klassiek einde

Dan was het tijd voor het slotstuk van de Tour de France. De etappe naar de Champs-Élysées. Deze stond natuurlijk in het teken van de tweede eindzege op rij van Chris Froome.

De etappe? Natuurlijk, een eindsprint op de Champs-Élysées. Er waren helaas geen aanvallers meer als Vinokourov.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Last-kilometer-Stage-21-Chantilly-Paris-Champs-Élysées-Tour-de-France-2016.mp4"][/video]

André Greipel luisterde zijn tot nu toe erbarmelijk slechte Tour de France op met ritwinst. Dat kon rekenen op een oerkreet van de Gorilla.

Het eindpodium werd gevormd door Chris Froome, Romain Bardet en Nairo Quintana. Voor het tweede jaar op rij was de Colombiaan er niet in geslaagd zijn Britse rivaal te kloppen.

De groene trui ging voor de vijfde keer op rij, vijf in vijf deelnames, naar Peter Sagan. Het record (zes keer winst) van Erik Zabel kan in 2017 worden geëvenaard. De bollen waren ook voor Tinkoff. Rafal Majka won net als in 2014 de bergtrui. Het wit? Dat was voor Adam Yates. De Brit werd vierde in deze Tour de France, terwijl hij lang zelfs aanspraak maakte op het podium. Orica-BikeExchange had na Esteban Chaves nog een topper tussen de klassementsrenners. De superstrijdlust was, niet geheel verrassend, voor Peter Sagan.

San Sebastian!

Dat was hij dan: de Tour de France van 2016. Qua klassement was het niet heel spannend geweest gedurende de drie weken, maar wat waren er veel onvoorspelbare dingen gebeurd. De solo van Van Avermaet, de razende afdaling van Chris Froome, de majestueuze winst van Dumoulin, waaiers, de chaos op de Ventoux, de afdaling van Pantano, een goede Poels in de Alpen, de val van het podium van Mollema: deze Tour had weer genoeg spektakel geleverd.

Op naar Spanje. Op naar het Baskenland. Op naar de Clásica San Sebastian! Tot dan!

Foto's: Cor Vos