Van Vleuten met schouder uit de kom naar podiumplaats in de Ronde

Het plan van de Wageningse was om al op de Muur van Geraardsbergen aan te vallen. "Dat is vrij vroeg in de finale, maar voor mij is het een voordeel als het een harde koers is en er niet afwachtend gereden worden. Juist ook, omdat je niet met vier rensters van Boels-Dolmans in de finale wilt verschijnen", blikte ze na afloop van de Ronde terug.

Pijn verbijten

Maar net voor die beruchte helling was er een valpartij. "Daar lag ik ook bij", vertelt Van Vleuten. "Mijn schouder was uit de kom en ik dacht eigenlijk dat ik niet verder kon. Ik ben toch op de fiets gaan zitten, want ik dacht; dan kan ik het dan wel beoordelen. Ik was in ieder geval hard op mijn heup gevallen en had dus die schouder uit de kom."

De Nederlandse van Mitchelton-Scott verbeet de pijn en zette dapper door. "Mijn benen voelden goed vandaag en ik wilde toch wat laten zien. Op een bepaalde manier ga je toch verder en ik ben in de volgmodus gaan zitten na die val. Zo zat ik op de Kanarieberg weer goed van voren." Helaas waren haar ploeggenotes niet super vandaag. "Waar we al een beetje bang voor waren gebeurde; ik kwam geïsoleerd te zitten."

Van Dijk volgen

Op de top van de Kruisberg plaatste Anna van der Breggen haar beslissende demarrage. "Vanuit de ploegleiderswagen kreeg ik de opdracht om Ellen van Dijk te volgen", vervolgt Van Vleuten. "Omdat het niet mogelijk was om vier rensters van Boels-Dolmans te volgen, kozen we daarvoor. Toen Anna ging had ik mee kunnen zitten, maar zij zou dan niet gereden hebben. Dan wordt het wel heel moeilijk en dus gokte ik op Ellen."

Op de Oude Kwaremont lukte het de wereldkampioene tijdrijden door de pijn niet om uit het zadel te komen. "Daar viel Ashleigh Moolman heel sterk aan en ik kon niet mee. Maar aan de voet van de Paterberg kwam het weer bij elkaar en daarna kwam ik vooruit te rijden met drie anderen. Ik wist toen eigenlijk al wel dat we Anna niet meer terug gingen zien en voor de overige podiumplaatsen zijn gaan rijden."

"Moolman, jij bent voor mij"

Uiteindelijk schoof  mochten negen rensters een minuut achter de triomferende Van der Breggen om de overige podiumplaatsen sprinten. "Ik had al ingecalculeerd dat Amy tweede zou worden", erkent Van Vleuten. "Zelf koos ik ervoor om aan de kant van de boarding te blijven. Dan zat ik uit de wind en ik gokte erop dat er ruimte zou komen. Ashleigh ging vrij vroeg aan en in de laatste vijftig meter dacht ik; 'Moolman, jij bent voor mij'!"

Voor van Vleuten betekende het haar tweeded podiumplaats ooit in Vlaanderens Mooiste. In de editie van 2011 deed ze wel nog twee plekken beter, toen won ze de Ronde namelijk door in de finale af te rekenen met Tatiana Antoshina. 

Ziekenhuis

Over haar kwetsuur zegt Van Vleuten tot slot het volgende: "Ik heb wel flink wat pijn aan de schouder. Gelukkig kon ik direct langs bij de teamarts en de chiropractor van het team. De dokter zei dat de schouder uit de kom was geweest, maar hij er weer in zit. Ik zal een paar dagen rustig aan moeten doen, maar ga thuis nog wel naar het ziekenhuis om te kijken of er niet iets beschadigd is. Gelukkig hebben we nog een weekje extra tot de Ardennen klassiekers zijn", sluit ze haar verhaal af.