Paradijsvogels | Het veelbewogen fietsleven van Kai Reus - dat helaas niet wordt afgesloten met een werelduurrecordpoging

In de kop van dit stuk staat 'fietsleven van Kai Reus'. In de intro 'topsportleven van Kai Reus'. Die twee verschillende termen hebben een reden.

Voor hij als namelijk al 18-jarige definitief z'n naam als wielrenner vestigde door bij de junioren in één seizoen Nederlands kampioen te worden, de wereldbeker op z'n naam te schrijven en in Canada de regenboogtrui te pakken was Kai Reus namelijk ook nog een marathonschaatser. Een multitalent.

Maar na dat succesjaar bij de junioren, waarna NOC*NSF hem uitriep tot sporttalent van het jaar, werd hij fulltime fietser. Na z'n tijd bij Rabobank Continental stroomde hij door naar de profploeg. Niets leek een gouden toekomst in de weg te staan. Tot het 12 juli 2007 werd.

De witruimte hierboven staat symbool voor wat er met Kai Reus gebeurde op die dag. Hij weet het nog steeds niet precies. In de afdaling van de Col d'Iseran is er iets gebeurd, tijdens een training. Waarschijnlijk toen hij een auto wilde inhalen. Maar helemaal duidelijk wat er precies is gebeurd, nee.

De gevolgen waren wel duidelijk. Reus werd door een groepje wielertoeristen in de berm gevonden. Een traumaheli bracht hem naar het ziekenhuis, waarna hij elf dagen in coma werd gehouden. De dood was dichterbij dan het leven. Maar Reus krabbelde op.

Iets meer dan een jaar later maakte hij in de Ronde van Missouri zijn rentree als wielrenner. De Ronde van Missouri. Er zal nog nooit iemand zo blij zijn geweest aan de start te hebben gestaan van de Ronde van Missouri. Precies een jaar later stond Reus op de startlijst van de Ronde van Groot-Brittannië, ontegenzeggelijk een stapje hogerop dan die van Missouri. Hij won voor het eerst na z'n rentree. Niet alleen een etappe, maar mocht hij ook de gele leiderstrui dragen.

Reus is weer iets van het megatalent dat hij voor z'n val was. Maar dan krijgt-ie in de winter de Ziekte van Pfeiffer. Uiteraard een veel minder groot noodlot dan z'n val in Frankrijk, maar het is er wel, samen met andere kwetsuren, de reden van dat hij in juli 2010 besluit dat het wel even genoeg is. Hij is alle tegenslagen zat, laat hij weten. Of hij ooit weer gaat fietsen laat hij in het midden - een Dumoulin avant la lettre.

De schaatser van weleer komt bovendrijven. Hij wil weer plezier hebben in sport. Reus maakt met zevenmijlsschaatsen aan direct enorme sprongen in de discipline waar hij naast het fietsen ook zo van houdt: marathonschaatsen. In 2011 rijdt hij bij de Alternatieve Elfstedentocht en maakt lange tijd deel uit van de kopgroep. Hij wordt uiteindelijk 37e.

Toch is Reus een fietser. In de zomer rijdt hij dus in het shirt van de continentale ploeg De Rijke een verdienstelijk NK tijdrijden. Kai Reus is weer wielrenner. Na omzwervingen bij United Health Care en Veranda's Willems belandt hij uiteindelijk bij Roompot. Tot 2016, als hij op 31-jarige leeftijd stopt. Gezin en studie.

Dit zou al het einde zijn van een veelbewogen topsportleven, ware het niet dat Reus tot het besef kwam dat er iets miste. De kroon op z'n topsportleven, zoals hij op z'n site schrijft: een aanval op het werelduurrecord - dat moet naar 56.000 km/u. Project 56.000, zoals hij en z'n team het noemen, is geboren.

Sinds 2017 traint Reus ervoor, sinds 2019 heeft hij weer een proflicentie. Hij heeft toptrainers, een topbegeleiding. Alles voor dat ene doel. De cijfers wijzen uit dat het niet onmogelijk is. Die bakken met talent verdwijnen niet zomaar.

Helaas geldt dat ook voor het coronavirus. Ook dat verdwijnt niet zomaar. Eerder deze week werd bekend dat Reus en z'n team het project moeten staken.

De zoveelste tegenslag in het topsportleven van Kai Reus. Een topsportleven dat in elke Hollywood-film een happy end had gekend. 56.001 kilometer op een baan ergens in Mexico. Reus totaal naar de kloten, maar dolblij. Helaas is het leven geen Hollywood-film.

Lees hier over eerdere paradijsvogels

In de rubriek Paradijsvogels schrijven we over wielrenners die de sport kleuren, op wat voor manier dan ook. Deze keer gaat het over over de pas 21-jarige Lotto-Soudal-renner Florian Vermeersch, die naast profwielrenner ook gemeenteraadslid is..

Bekijk ook

Paradijsvogels | Florian Vermeersch, het fietsende gemeenteraadslid

In de rubriek Paradijsvogels schrijven we over wielrenners die de sport kleuren, op wat voor manier dan ook. Deze keer gaat het over Davide Rebellin, die er op z'n 49ste nog maar eens een seizoen aan vastplakt.

Bekijk ook

Paradijsvogels | Davide Rebellin, de Soldaat van Oranje van het wielrennen