Jakobsen wil weer meedoen in massasprint: 'Voorval Bjorg Lambrecht zet me met beide voeten op de grond'

Vandaag kunnen de sprinters hun kans gaan in het Critérium du Dauphiné en één van die sprinters is Fabio Jakobsen. De Nederlander van Deceuninck - Quick Step hoopt vandaag zijn kans te kunnen gaan.

Jakobsen wil weer meedoen in massasprint: 'Voorval Bjorg Lambrecht zet me met beide voeten op de grond'

De Dauphiné is de derde koers (na de rondes van Turkije en de Algarve) die Jakobsen rijdt na zijn comeback en de eerste op WorldTour-niveau. "In de Ronde van de Algarve was het even wennen. Het was nog een net iets beter niveau dan in Turkije", vertelt hij aan Het Nieuwsblad. "We wonnen twee keer met Bennett, dat werkt ook altijd motiverend. Ik merkte het wel dat mijn lichaam het steeds beter accepteert."

Jakobsen vertelt voorts dat hij na de Ronde van de Algarve op trainingsstage ging, om zijn lichaam te laten wennen aan de belasting. Hij rijdt de Dauphiné met twee doelen: kijken of hij beter wordt na de koers en met de lange termijn in het achterhoofd, want het doel is om aan het eind van het seizoen weer op het niveau van voor zijn val te zitten.

En natuurlijk denkt hij ook aan winnen, al is het eerste doel de koers uitrijden. "Als het in een etappe goed gaat en ik zit er vooraan bij, dan kan ik het altijd proberen. Ik zou graag winnen, maar het is het misschien nog iets te vroeg."

"Aan de buitenkant gaat het allemaal de goede kant op, maar ik heb nog geen koers gewonnen en ik ben nog niet opnieuw op het niveau dat ik vroeger haalde", vertelt hij. "Het is een intensief proces dat bezig is. Het gaat soms goed en soms minder goed, maar als je het op de lange termijn bekijkt: nog geen tien maanden na de val rij ik opnieuw een World Tour-koers, dat is dus goed."

Uiteindelijk kan Jakobsen alles wat er gebeurd is goed relativeren. Hij denkt daarbij aan Bjorg Lambrecht, die in 2019 om het leven kwam. "Als het een beetje tegen zit of het gaat niet helemaal zoals gepland, dan zet het voorval met Bjorg me telkens met beide voeten op de grond. Dan denk ik: Nou ja, zo erg is het allemaal niet. Kijk, wat gebeurd is, is gebeurd. Nu moet ik verder. Ja, ik heb littekens in mijn gezicht en ik mis mijn tien tanden nog. En ik heb een hoop meegemaakt die ik liever niet had meegemaakt, maar het had veel erger kunnen zijn. Dat houd ik altijd in gedachten. Dan denk ik vaak aan de familie en vriendin van Bjorg, die alleen achterblijven."

Nieuws
  • Cor Vos