Column | De Bezweterugstroopwafel, een genot dat de niet-fietser nooit zal ervaren

Zeg in het buitenland dat je uit Nederland komt en degene die tegenover je staat zal over klompen, kaas, wiet, Johan Cruijff of Marco van Basten beginnen. Sinds een tijdje is daar Max Verstappen bijgekomen en als je met een wielerliefhebber van doen hebt, zal ook de naam van Mathieu van der Poel wellicht nog vallen.

De kans dat iemand over stroopwafels begint, is in de loop der jaren ook groter geworden. De stroopwafel is - geheel terecht - aan een internationale opmars bezig. Niet vreemd, want de stroopwafel is de lekkerste wafel die er is.

En ik als fanatieke fietser kan het weten, want ik ken de stroopwafel zoals simpele zielen die niet in een strak pakje op een veel te dure fiets zitten hem nooit zullen kennen.

Dat soort mensen legt hun stroopwafel boven op een mok of kopje thee om 'm wat zachter te laten worden en denken daarmee het grootste stroopwafelgenot denkbaar te pakken te hebben. Ik weet beter.

Tuurlijk, er is niks met zo'n door de theedampen opgewarmde wafel.

Maar die haalt het toch niet bij een door het menselijk lichaam zelf opgewarmde wafel: De Bezweterugstroopwafel. Juist, de wafel die je in een plastic zakje meeneemt in de achterzak van je shirtje voor de broodnodige energie onderweg.

Waar de door thee opgewarmde stroopwafel binnen een paar minuten wordt klaargestoomd voor consumptie - en daardoor té warm, té gesmolten en soms zelfs een beetje klef kan worden - daar gaat aan De Bezweterugstroopwafel een veel langere bereidingstijd vooraf. Het is slow cooking in optima forma.

En dat merk je. De wafel krijgt de perfecte textuur en temperatuur. De stroop en de twee wafels vinden elkaar in een perfecte symbiose. Bij de eerste hap van de wafel die nog nét het klein beetje bite heeft dat de warmetheestroopwafel ontbeert, voel je tijdens het naar binnen vloeien van de eerste golf stroop een orgastisch gevoel dat de niet-fietser nooit zal ervaren.

Die befaamde twee zinnetjes uit het boek De Renner van Tim Krabbé blijken nog maar weer eens zó waar te zijn, ook als het om stroopwafels gaat: "Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me."

Beeld: iStock