Jonas Rickaert kampt met vernauwde liesslagader: 'De arts was pijnlijk eerlijk, want als het van hem afhing, zette ik mijn fiets beter aan de kant'

Binnenkort zal Rickaert onder het mes gaan om de knik in zijn liesslagader - hoewel links erger is, zit rechts hetzelfde probleem - te verhelpen. In gesprek met Het Laatste Nieuws vertelt de lead-out van Tim Merlier bij Alpecin-Fenix wat er scheelt en hoe hij omgaat met de blessure.

"Vooral links is de doorbloeding verstoord, waardoor ik voortdurend een slapend gevoel in mijn been heb. Die bocht gaan ze eruit snijden en de twee goede delen opnieuw aanzetten. Wekenlang zochten we naar een zenuwprobleem. Pas anderhalve maand later bleek het mijn slagader te zijn."

Toen de kwaal duidelijk werd, zorgde dat enkel voor meer frustratie. Ondanks dat hij eindelijk wist waarom hij dat slapende gevoel in zijn been had gehad in onder meer Parijs-Nice en Gent-Wevelgem. "De arts was pijnlijk eerlijk. Als het van hem afhing, zette ik mijn fiets maar beter aan de kant."

Een operatie brengt de nodige risico's met zich mee. "Ik was te jong, te delicaat. Een paar dagen later volgde een tweede opinie in Gent. En weer: te jong, te delicaat. De arts wilde en kon het wel, maar toch liever niet. Ik ben thuisgekomen en wist niet wat te zeggen. Ik was in shock en ben beginnen googelen."

Bekijk ook

Jonas Rickaert: 'Waarschijnlijk koers ik dit seizoen niet meer' 

De Belg van Alpecin-Fenix legt uit wat er aan de hand is met 'm.

Meestal niet het meest verstandige wat je kunt doen, maar Rickaert haalt er wel iets uit en komt telkens weer uit bij een specialist in Eindhoven, waar al menig wielrenner onder het mes ging met dezelfde kwaal. "Ze vroegen daar: 'Wat wil Jonas Rickaert na zijn operatie doen? Wil hij als toerist verder of stopt hij met koersen?' Mijn contract loopt tot eind 2025. Ik ben pas 28."

Veel wielrenners gingen hem voor met dit probleem. En veel van hen gingen ook onder mes, ondanks de risico's die verbonden zijn aan een operatie aan een hoofdslagader. "Niet opereren is ook een optie, het doet verder geen pijn en is niet levensbedreigend. Maar mijn been doet het wel plots niet meer en die spieren staan voortdurend onder spanning."

Kortom, de knik behouden is geen optie voor een profrenner. Dan ben je hooguit pelotonvulling en als het tempo de hoogte ingejaagd wordt, zal Rickaert een van de eersten zijn die moet lossen. "Iemand vertelde me dat het kon dat hij op vrijdag een koers won en er op zaterdag in ronde één van tussen werd gereden."

"Zo wil ik niet rondrijden", is Rickaert stellig. "Ik begrijp dat de operatie veel mensen afschrikt, maar het staat nu vast. 85 procent is er goed mee en ik moet vertrouwen hebben."