Zuinig, op hangen en wurgen & met groots nummer: de drie eindzeges van Primoz Roglic

Team Jumbo-Visma meldde vandaag dat Primoz Roglic definitief aan de start zal staan van de Vuelta a España. En als de Sloveen aan de start staat, dan is dat niet om enkel mee te rijden. Hij gaat voor zijn vierde eindzege op een rij. Om het geheugen op te frissen keken we nog eens hoe zijn drie overwinningen tot stand kwamen.

2019

De editie van 2019 begon met het befaamde lekke zwembadje. Daardoor lag er water op het parkoers en kwam onder andere Steven Kruijswijk hard ten val. Team Jumbo-Visma werd daardoor slecht achttiende in de ploegentijdrit en Roglic kende daarmee een valse start. In de eerste week reed Roglic vervolgens redelijk behoudend, maar zat hij telkens bij de eerste renners.

Om vervolgens de tijdrit naar Pau te winnen en direct een voorgift op te bouwen van bijna twee minuten op Alejandro Valverde. Op de aankomsten bergop behoorde Roglic altijd tot de beteren en er leek geen vuiltje aan de lucht. Maar er lag nog een aantal boobytraps op de route. Te beginnen met de rit naar Guadalajara, waar hij door waaiers bijna het klassement verspeelde en Nairo Quintana veel tijd zal terugpakken.

En vervolgens was er nog de beroemde etappe naar Toledo, waar Roglic ten val kwam en waar Movistar besloot door te trekken. De Spaanse ploeg bood later zijn excuses ervoor aan. Zonder te veel opsmuk kroonde Roglic zich uiteindelijk voor een eerste keer tot Vuelta-winnaar.

2020

Primoz Roglic wordt vaak geroemd vanwege zijn mentale weerbaarheid. Na zijn ineenstorting op La Planche des Belles Filles tijdens de Tour de France 2020 rechtte hij de rug in de novembereditie van de Vuelta. Dat ging op hangen en wurgen, want hij wist Richard Carapaz maar nipt van het rood te houden.

Na tien etappes stonden de Sloveen en Ecuadoriaan in exact dezelfde tijd. Qua spankracht wordt deze Vuelta dan ook ietwat ondergewaardeerd. Op de Angliru had Roglic zeer moeilijke momenten, maar een dag later (rit 13 van de 18) pakte hij 49 seconden op Carapaz in de tijdrit. Roglic pakte vervolgens nog wat boni's, maar op de Alto de Covatilla bleek Carapaz bergop wederom sterker.

Roglic piepte en kraakte, maar mede door een monsterbeurt van Lennard Hofstede, die vanuit de vroege vlucht was opgeraapt, kon hij standhouden. Op hangen en wurgen. Nadien vertelde Roglic ook dat hij lang niet in zijn beste vorm was begonnen aan de Vuelta van 2020. En toch winnen...

2021

De kritiek na zijn eerste twee zeges in de Vuelta was dat Roglic wel heel veel vertrouwde op het winnen van boni's en zijn goede tijdrit. Hier en daar klonk zelfs dat hij een saaie klassementsrenner is. In 2021 maakte hij korte metten met die kritische benadering.

Wederom was de Tour de France uitgelopen op een deceptie en wederom toonde hij enorme veerkracht nadien. Eerst door de olympische titel tegen de klok te veroveren en vervolgens door de Vuelta te domineren. Vier etappes won Roglic, maar vooral die naar Lagos de Covadonga beklijft. Samen met Egan Bernal ging hij al op meer dan zestig kilometer van de meet aan.

In de finale reed hij Bernal uit zijn wiel en wist hij solo aan te komen op de bekende berg. Het was een groots nummer dat Roglic daar liet zien. Daarmee rekende hij definitief af met de kritiek op zijn saaie manier van koersen. Hopelijk kan hij dit jaar meer van dat soort kunststukjes uithalen.