Victor Campenaerts met heerlijke pelotonanekdotes na vluchtdag in Dauphiné: Van Hooydonck vindt hem 'idioot', Ellisonde 'toffe gast'

Dit voorjaar stortte de wereld van de altijd enthousiaste en goedgemutste Victor Campenaerts in. Hij brak zijn wervelkolom in Bredene-Koksijde en moest lang revalideren. Deze week is hij terug in de Dauphiné. Gisteren liet hij zich meteen zien. Hij zat in de vlucht van de dag en greep de prijs voor de strijdlust mee.

'Idioot' Campenaerts

Na afloop bleek dat Campenaerts het duidelijk naar zijn zin had gehad en vertelde hij met heerlijke anekdotes over zijn dag in de vlucht. Zo bleek niet iedereen blij te zijn met het koersenthousiasme van Campenaerts en dan met name de keuze van zijn late vluchtmetgezel Kenny Ellisonde. Toen hij was teruggepakt, bleek Jumbo-Visma daar niet zo blij mee, vertelt hij in Het Nieuwsblad.

"Ik kreeg daarna in de gruppetto nog onder mijn voeten van Nathan Van Hooydonck. Hij zei me: 'Wat voor een idioot ben je dat je met die Elissonde nog eens demarreert? We moesten jullie koste wat kost terughalen, want die Fransman was als klimmer te gevaarlijk. In het andere geval hadden we je zo veel mogelijk tijd gegeven. Die Elissonde was de enige die je niet mocht meenemen'."

Kenny toffe gast

Maar Campenaerts vertelde dat er juist een reden was dat hij met de kleine Franse klimmer nog eens demarreerde uit de vluchtgroep.

"Ik vind Kenny een toffe gast en daarom versnelden we nog eens. Bij de zeven waarmee we op pad gingen, zat er een jonge gast van EF Education-Easypost (Andrea Piccolo, red.) die van zijn ploegleider geen meter méér aan de leiding mocht rijden dan de anderen. Heel vervelend. Ik was het zo beu als koude pap en zei tegen Kenny: Kom, we gaan er eens van achteruit een ‘galet’ op geven. En we waren samen weg."

Ongelofelijk geamuseerd

Campenaerts vertelt het allemaal met een knipoog en het entousiasme van een klein kind dat voor het eerst weer mocht buitenspelen - of mocht gamen is tegenwoordig een betere beeldspraak.. Hij was zeer content met zijn dag in de vlucht en kreeg er ook nog de prijs voor de strijdlust voor.

"Ik dacht dat die premie naar een Fransman zou gaan. Om in de Dauphiné achteraf te mogen zwaaien naar de mensen moet je echt wel in conditie zijn. Dit was ook de juiste manier om de vorm aan te scherpen. Ik heb me echt ongelofelijk geamuseerd. Het was lang geleden. Dit was met verre voorsprong de allermooiste koersdag van het jaar."