Zonneveld ziet Tour de France-docu die van clichés aan elkaar hangt: 'Bevestigd door beroepsidioten van Franse ploegen'

De kritiek op de documentaire over de Tour de France 2022 luidt vooral dat het té veel voor de mensen is die niets weten van de sport. Thijs Zonneveld zag de eerste afleveringen en schreef er zijn column voor het Algemeen Dagblad over. "Ik heb de eerste paar afleveringen gezien. Het viel me niet mee, eerlijk gezegd. De afleveringen hangen aan elkaar van clichés, versnelde wedstrijdbeelden en valpartijen", schrijft hij.

"Alles voor het spektakel", gaat Zonneveld verder. "Wielrennen is een sport van gladiatoren die in lycra pakjes op elkaar inhakken. Vooral bij de Franse ploegen hebben de makers een aantal beroepsidioten (Marc Madiot, Julien Jurdie) gevonden die dat cliché keer op keer bevestigen. Schreeuwen, huilen en steeds weer die vergelijkingen met oorlogssituaties: ze voeren een toneelstuk op waarvan ik acute uitslag op mijn netvlies kreeg."

Doelgroep

De analist annex journalist benadrukt dat het heus niet alleen negatief is. Er zitten ook goede dingen in, benadrukt hij. "Maar het moet allemaal zo kort en zo snel dat de serie in de verste verte niet in de buurt komt bij het niveau van de docuseries over Jumbo-Visma en Quick Step op Amazon Prime, noch bij El Día Menos Pensado op Movistar Plus."

De doelgroep ligt duidelijk niet bij de pure liefhebber die vrijwel alles van de sport weet. "De serie moet nieuwe fans trekken. Ik snap dat daarvoor de spektakelwaarde van de sport moet worden uitvergroot. Maar naar mijn mening schieten ze er te veel te ver in door en laten ze de kans liggen om juist de menselijke kant te laten zien."