Teams in Tour maakten zich zorgen over mechanische doping, dit is hoe de UCI controleert

Sinds het gerucht (met nadruk op gerucht) de ronde deed dat Fabian Cancellara in de Ronde van Vlaanderen van 2010 een motortje in zijn fiets had, is mechanische doping een hot item in de wielersport. Ook deze Tour maakten teams zich er weer zorgen over.

Hoeveel tests?

Dat zegt RadioCycling op Twitter. De podcastmakers zeggen dat sommige teams ze dat hebben verteld. Ze melden er wel bij dat er geen concreet bewijs voor is - maar dat de teams zich wel oprecht zorgen maken.

Het was voor RadioCycling reden om aan de UCI te vragen wat zij doen om mechanische doping tegen te gaan in de afgelopen Tour. Het blijkt dat er nog altijd redelijk veel wordt gecontroleerd - al is het uiteraard de vraag of de opsporingsmethoden van de wielerbond nog up-to-date zijn.

In de hele Tour de France testte de UCI bijna 1000 fietsen (997), die de testprocedure van de UCI allemaal doorstonden. Dat betekent 47 fietsen per etappe - met 176 renners aan de start, die allemaal over drie fietsen beschikten.

De tests gebeuren op twee manieren. Eerst er de zogenaamde iPad-test - je hebt de beelden vast weleens gezien: een commissaris die de fiets langsgaat met een tablet.

"Die tablets hebben magnetische technologie waarmee de commissarissen de fietsen kunnen scannen. Maar ze kunnen er niet mee door de carbonvezels heen kijken" , vertelt Mick Rogers, Head of Road and Innovation bij de UCI.

Röntgen-test

Wordt er bij die eerste iPad-scans iets verdachts aangetroffen, dan komt de fiets op een lijst te staan voor een Röntgen-test na afloop van de etappe. Maar ook voorafgaand aan de ritten is er die mogelijkheid.

"We hebben twee machines. Één draagbare die we voor de rit kunnen gebruiken en één grote die in een vrachtwagen staat en na de etappes wordt ingezet. Die kan door carbon, aandrijvingssystemen en wielen heen kijken."

Dat laatste apparaat werd acht keer per dag ingezet tijdens de Tour. De fiets van de ritwinnaar, de geletruidrager en zes willekeurig gekozen fietsen waren dagelijks aan een inspectie onderhevig.

Er is uit het verleden maar één geval bekend waarbij mechanische doping echt werd bewezen. Het ging daarbij om de Vlaamse veldrijdster Femke Vandendriesche. In 2016 werd er bij het WK voor beloften daadwerkelijk een motortje in haar fiets gevonden. Haar Europese titel bij de beloften uit 2015 werd geschrapt.