Daar is ie dan. De nieuwe S-Works Tarmac SL 8: een eerste indruk!

Aanpassingen

Maar eerst een stukje techniek. Meest in het oog springende aanpassing ten opzichte van de SL7 is de compleet vernieuwde balhoofdbuis. De SL8 moest minstens net zo snel en aerodynamisch worden als de Venge, dé sprintfiets van Specialized. Het zat de Amerikanen toch niet helemaal lekker dat het uithangbord, de Tarmac, qua snelheid nog een beetje onder moest doen voor de Venge. Dus zijn ze in Morgan Valley aan de slag gegaan met eindeloze testen in de windtunnel. Het balhoofd ligt in de SL8 dieper geplaatst in de buis waardoor de voorkant een stuk smaller is dan de SL7. Het bevordert de aerodynamica en daarmee is er bij de SL8 sprake van een significante snelheidsverbetering.

Toen Specialized twee jaar geleden de Aethos op de markt bracht -hun lichtste fiets ooit- hebben ze veel kennis opgedaan die ook bij de nieuwe SL8 is toegepast. Een los SL8-frame weegt 685 gram en is daarmee 15% lichter dan zijn voorganger: de SL7. Waar heeft men in vredesnaam gewicht kunnen besparen? Vooral aan de achterkant van de fiets. Zo zijn de zitbuis, de achtervork en de onderbuis zo gebouwd dat er (alweer) een aantal laagjes carbon de prullenbak in kunnen. Nog altijd is de Aethos 100 gram lichter dan de SL8, maar op zijn directe concurrenten als de Cannondale SuperSix heeft Specialized nu een voorsprong. Wat betekenen de aanpassingen op papier? Dat de SL 8 meer dan 16 seconden sneller is dan de SL7 over 40 kilometer (met een gemiddelde snelheid van 45 km/u). Voor een toerder zoals ik een verwaarloosbaar verschil, maar voor beroepsrenner en fanatieke amateurfietsers een belangrijke verbetering.

De Tarmac SL8 kan wellicht het best omschreven worden als het beste van twee extremen: de aerodynamica van de Venge en het lichtgewicht van de Aethos. Resultaat: de all-round Tarmac SL8, nog altijd verreweg de meest populaire fiets van Specialized, waar de meeste renners van Bora-Hansgrohe, Soudal Quick-Step en SD Worx graag voor kiezen.

Fietsen maar!

Enkele kilometers na het vertrek draaien we al de Bemelerberg op, een relatief gemakkelijk niemendalletje op het parkoers van de Amstel Gold Race. Ik probeer deze klim al staand op te rijden en ruk uit alle macht de SL8 heen en weer. M'n eerste gedachte is dat de trapas keihard aanvoelt. De kracht die ik op de pedalen lever, wordt efficiënt omgezet in snelheid en de fiets lijkt haast geen flex te hebben. Toch betekent het niet dat de fiets oncomfortabel aanvoelt. Integendeel, ik rijd vaak op verschillende fietsen en vaak is er sprake van lichte irritaties omdat je de nieuwe positie niet gewend bent. Zo niet bij de SL8. Ondanks dat ik een iets te grote testfiets van 61 cm onder mijn kont geschoven krijg (normaal 58 cm), heb ik geen enkele keer last van knieën of rug. Dat zegt al iets over het comfort van de SL8.

Verderop tijdens de testrit besluit ik de snelle afdaling naar Epen te gebruiken om de stabiliteit te testen met hogere snelheden. Dik boven de zeventig kilometer per uur suis ik naar beneden maar de fiets blijft zeer stabiel en ligt stevig op de weg. Dit is een racemonster en een fiets die ik ten alle tijden zou prefereren boven de Venge. Ook als ik moet corrigeren of me door een gaatje heen moet manoeuvreren reageert de SL8 direct. De vernieuwde Roval Rapide cockpit is een heelrijk extraatje ten opzichte van de SL7. Niet alleen is die aerodynamisch een stuk beter wat voor mij wat minder van belang is, vooral qua esthetiek kan deze verbetering tellen. Verder is er aan de geometrie van de SL8 niet getornd ten opzichte van de SL7, aangezien dit een succesvol recept is gebleken. Kortom: Specialized is er wederom in geslaagd een topproduct af te leveren, waar massa's fietsers het kwijl van in de mond loopt.

Voor meer informatie, klik hier!