Zijn plaatsgenoot Jeffrey Hoogland knalde afgelopen week op de baan nog naar een nieuwe wereldrecord op de kilometer, maar Pim Ronhaar uit Nijverdal ploeterde door de modder op een zwaar parkoers in het Franse Pontchâteau. Hij greep net naast het eremetaal op het EK veldrijden.
Geen plek voor cadeautjes, beseft ook Ronhaar
In een sprintje voor plek vier klopte zijn kopman en ploeggenoot (zowel bij Nederland als Baloise-Trek Lions) Lars van der Haar hem. Even hoopte Ronhaar dat hij de derde plaats in de schoot geworpen zou krijgen van zijn ervaren landgenoot.
"Ik hoopte dat Lars me de derde plek zou gunnen, maar dit is geen plek om cadeautjes te geven; het blijft een EK-medaille. Ik denk wel dat deze plak voor mij meer betekend zou hebben dan voor hem gezien zijn erelijst bij de elite. Ik voelde me ook zeker niet de mindere, maar het is wat het is", zegt Ronhaar tegen Cyclingonline.
Ronhaar vliegt er nog weleens in aan het begin van een cross; Gerben de Knegt drukte hem op het hart niet te gek te doen in het begin. Ronhaar doet zijn verhaal over de wedstrijd.
"De bondscoach zei me dat ik wat behoudender moest koersen, maar op een gegeven moment konden we Vanthourenhout niet verder weg laten rijden. De Brit Cameron Mason was mee, maar Lars ontbrak. Ik wilde wachten, maar Mason reed door. Door een lekke band moest ik die laten gaan en uiteindelijk glipt zelfs de derde plek uit mijn handen."
Tekst gaat verder onder de advertentie
Wisselvallig
Ondanks het missen van het brons was Ronhaar tevreden over zijn prestatie in Pontchâteau. Er waren ook al andere hoopgevende prestaties voor de jonge Nederlander, maar niet alles is hosanna. Daarom meldt hij zich bij het laboratorium deze week.
Ik verlaat Frankrijk toch met een goed gevoel. De podiumplek in Waterloo en deze bijna-medaille geven moed. Al is het wel vervelend dat ik tamelijk wisselvallig ben, er zitten ook heel slechte dagen bij. Ik laat deze week mijn bloed onderzoeken, kijken of daar wat uitkomt.
- Photo: Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2023