Longread! Hoe helpers Jan Maas en Daan Hoole de wereldtitel van Van der Poel beleefden: 'De taxichauffeur herkende hem 's avonds niet'

Dit verhaal over de WK-titel van Mathieu van der Poel was te lezen in de Wieler Revue eindejaarsspecial van 2023!

In het laatste decennium eindigden er Nederlandse renners op het podium van grote rondes, wonnen ze etappezeges in de Giro d’Italia, Tour de France en Vuelta a España en regen ze de overwinningen aaneen in monumenten. In één wedstrijd wilde het lange tijd minder vlotten: het WK. Tot Dylan van Baarle in 2021 tweede werd in Leuven. De eerste medaille sinds Léon van Bon brons won op het WK van 1997.

Op de regenboogtrui moesten Nederlandse wielerfans langer wachten, maar dit jaar bracht Mathieu van der Poel een einde aan de droogte en reed hij met een fenomenale prestatie Joop Zoetemelk uit de boeken als laatste Nederlandse winnaar. Daan Hoole en Jan Maas waren erbij tijdens die speciale zomerdag in het regenachtige Schotland.

Maas: "Ik realiseerde me meteen hoe bijzonder het was. Dat ik deel uitmaakte van een stukje Nederlandse sportgeschiedenis. De dag ervoor hadden we een meeting waarin bondscoach Koos Moerenhout zei dat het 38 jaar geleden was dat Joop Zoetemelk wereldkampioen werd. Niet normaal voor z’n grote koersnatie. Ik was er ook bij op het EK dat Fabio Jakobsen vorig jaar won. Dat was een mooi voorafje, maar dit was helemaal indrukwekkend. Het was uniek."

Hoole: "Ik had het ook meteen door. Voor mijzelf was de wedstijd niet goed verlopen, want ik viel op het lokale rondje en was vrij snel uit koers. In het begin baalde ik van de slechte koers die ik had gereden. Toen ik de bus binnenkwam, zat ik eerst een beetje te mokken. Alleen toen Mathieu begon met demarreren, ging ik steeds meer in de koers op. Zeker toen we met z’n allen langs de kant van de weg gingen staan. We hebben de longen uit ons lijf geschreeuwd om hem aan te moedigen."

Maas: "Het is niet dat we bij elkaar op de koffie komen, maar ik ken Mathieu best goed. We trainen weleens samen in Spanje. Ik weet wat het WK in Australië van vorig jaar met hem gedaan heeft. Het was niet zomaar iets wat daar is gebeurd. We hebben er weleens over gepraat en dan merkte ik dat het meer was blijven hangen dan mensen dachten. Ik maak over veel dingen grapjes, maar hierin moest ik niet overdrijven. Alleen ja, natuurlijk is het in Glasgow ter sprake gekomen. Tijdens het ontbijt is de grap wel een keer gemaakt of hij in de nacht nog iets had uitgespookt. Alleen verder werd er niet veel met zijn ballen gespeeld, hoor."

"Ik realiseerde me meteen hoe bijzonder het was"

Hoole: "Iedereen besefte dat het een lastige tijd was geweest voor Mathieu. Zeker Pascal Eenkhoorn is iemand die daar eens een grapje over maakt, maar we focusten ons vooral op het WK in Glasgow. De sfeer was verder supergoed. Misschien dat België en Denemarken kwalitatief sterker waren in de breedte, maar wij zijn écht een team. Er bestaat nog een groepsapp van het WK in Australië, terwijl er nu ook eentje is van het WK in Glasgow. In die laatste wordt tegenwoordig meer gepraat."

"Dat is zeker héél bijzonder dat die er nog zijn. In Australië lag ik met Bauke Mollema op de kamer en die zei ook dat hij nooit eerder had meegemaakt dat de sfeer zo goed was. Op eerdere WK’s was er meer stress, of waren er onderlinge problemen over het kopmanschap. Renners waren minder bereid om voor elkaar te rijden. Alleen ja, met iemand als Mathieu is glashelder wie de kopman is."

Maas: "In de dagen ervoor merkte ik al dat Mathieu goed in zijn vel zat. Nog een week eerder was ik met hem wezen fietsen in Spanje. Ondanks dat hij zwaarder is dan ik, reed hij bergop flink door. Mathieu in topvorm verandert niet. Hij maakt een praatje, grapt een beetje. Er wordt sowieso veel gelachen in de groep. Dat verlicht de stress, ik weet zeker dat Mathieu en ook medekopman Dylan van Baarle dat fijn vinden. Het gebeurt inderdaad weleens dat jongens chagrijniger worden als ze in topvorm verkeren, maar zo is Mathieu niet."

Hoole: "Het is best moeilijk om hem te peilen, want normaalgesproken rijd ik natuurlijk geen wedstrijden met Mathieu. In Australië was hij heel stil en gespannen. Al wist toen ook niemand dat dat abnormaal was. Nu was hij relaxt en maakte hij grapjes. Je zag dat hij goed in zijn vel zat. En als hij goed is, weet je dat iemand met zijn kwaliteiten in elk geval mee gaat spelen in zo’n lange koers."

Van achter koersen

Maas: "De eerste veertig kilometer was ik samen met Daan en Mick van Dijke aan het springen om geen al te grote groep weg te laten rijden, maar we wilden ook niet een té kleine kopgroep. Zo konden we een beetje druk uitoefenen op een land als België, zodat zij een paar renners moesten opbranden in de achtervolging. Niet veel later was die gedwongen stop door de staking van klimaatdemonstranten."

"Het was al best snel gegaan, maar Mathieu was nog goed in orde. Al moest hij naar de WC. Ik moet alleen zeggen dat het verhaal een beetje geromantiseerd is, want zeker veertig andere renners hielden een sanitaire stop. Hij was niet alleen in dat huis, hoor. Al zullen die mensen ongetwijfeld worden opgezocht als een Andere Tijden Sport-uitzending wordt gemaakt over het WK."

'Na de val had hij nog een voorsprong van 20 seconden, maar we spraken af dat ik met mijn zware stem zou schreeuwen dat de achtervolgers 45 seconden achter lagen, haha'

Hoole: "Het was een slingerweg en iedere vocht al voor zijn positie. Toen we stilstonden veranderde dat niet, haha. Er kwam af en toe een politieauto voorbij. Daarvoor moesten renners opzij, maar jongens die achteraan stonden, probeerden achter die auto plekjes op te schuiven. Dat was een gekke situatie waarin we niet veel anders konden dan wachten. Ik had eigenlijk het gevoel dat we helemaal niet goed bezig waren, omdat we niet zo gegroepeerd reden. Ik zat na de staking samen met Dylan van voren. Dylan wil liever van voren rijden, en dat vind ik zelf ook fijn."

"Mathieu maakt dat niet uit. Die zei tijdens de bespreking vooraf: ‘Als ik het lokale circuit als zestigste oprijd, is het ook prima. We hoeven niet te stressen om per se als eerste op te draaien.’ Landen als België en Denemarken deden dat wel en hebben zeker twee of drie mannetjes opgeofferd. Wat dat betreft is hij een atypische kopman. Oscar Riesebeek heeft nog een flinke inspanning moeten doen toen Mathieu op een flink gat zat na die staking, maar verder hebben we eigenlijk weinig kunnen doen als helpers. Dat maakt Mathieu zo speciaal. Hij had ons amper nodig, hij wint bijna in zijn eentje die wedstrijd. Het parkoers was er ook naar, maar dat kunnen maar weinig renners, hoor."

Maas: "In Glasgow lag zo’n specifiek parkoers. De Denen wilden iets forceren, maar het werd al snel man-tegen-man. Het was dan ook vooral belangrijk om de eerste 150 kilometer ons werk te doen. Jackies halen, de kopmannen uit de wind houden, bidons halen… Dat werk. Op het lokale rondje zat het meteen op een lint en vanaf dan heb ik Mathieu gelukkig weinig meer gezien."

Hoole: "Eenmaal op het lokale circuit zat ik samen met Pascal en Mathieu in het begin rond plek zestig. Pascal vroeg aan Mathieu hoe hij zich voelde en die antwoordde dat hij nog heel goed was. Dat was voor mij het sein om hem samen met Pascal naar voren te rijden. Een bocht later viel ik, en Pascal viel over me heen. Het is maar goed dat Mathieu graag zijn eigen weg kiest in het peloton en hij ons niet te lang heeft gevolgd, haha. Anders had je dit hele verhaal misschien niet hoeven maken."

Ongelooflijke aanval

Maas: "Ik ben iemand die niet graag uit koers stapt. Ik werd tegelijkertijd gelost met jongens als Magnus Cort en Alexander Kristoff. Ik zat rond plek zestig of zeventig, maar in totaal reden slechts zo’n vijftig jongens uit. De rest van de groep waarin ik zat, was niet meer bereid door te rijden. Op een gegeven moment zei Pascal: ‘Mathieu zit in de finale, laten we afstappen.’ Ik zeg het niet snel, maar deze keer was ik blij dat ik afstapte."

"We zaten in de bus en het regende, maar op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: ‘Kom op, we gaan nu langs het parkoers staan.’ We stonden net voor de bocht van Montrose Street. Onze livestream liep achter en precies één kilometer van waar we stonden viel Mathieu. Ja, er werd gescholden op dat moment. Hij reed echter al snel weer voorbij en we zagen dat hij nog een grote voorsprong had."

"Hij en de auto waren net de bocht om toen Pogačar, Van Aert en Pedersen in beeld kwamen. Hij had nog een voorsprong van twintig seconden, maar we spraken af dat ik met mijn zware stem zou schreeuwen dat de achtervolgers 45 seconden achter lagen, haha. Ik weet niet of ze het echt hoorden, maar we dachten in elk geval te zien dat de moed ze in de schoenen zakten. Ja, zelfs na de koers probeerden we Mathieu nog te helpen, haha."

'Als je ziet hoe hij ook wegreed van toppers als Van Aert, Pogačar en Pedersen… Dat is gewoon ongelooflijk. Hij was zoveel beter dan die anderen'

Hoole: "Pascal had al een paar keer geroepen dat het binnen was. Dertig seconden later ging Mathieu onderuit… We dachten allemaal dat hij het daar zou verliezen, maar het gat was nog best groot. Iedereen weet dat hij een speciale is. Als je ziet hoe hij ook wegreed van toppers als Van Aert, Pogačar en Pedersen… Dat is gewoon ongelooflijk."

"Hij was zoveel beter dan die anderen. En ik weet hoe goed Mads is. Mads zegt altijd dat er een paar supersterren zijn in het peloton en hij net een niveautje onder hen zit. Hij vindt het ook bijzonder wat Mathieu doet. Of ik een dubbel gevoel had omdat Mads een teamgenoot is? Nou, ik had het Mads ook gegund, maar in de dagen voor de koers werd zo’n teamgevoel gecreëerd dat ik fanatiek Mathieu steunde."

Maas: "Het was al zes uur volle bak koers en het ging aan een enorme snelheid. Als je dan nog zo’n aanval in de benen hebt… Zo’n explosieve prikkel. Het leek net of de rest stilstond, terwijl dat natuurlijk totaal niet het geval was. Hoe groot dat verschil was kun je enkel weten als je zelf in koers zat of als je op het heuveltje stond waar Mathieu aanviel. Pascal en ik zeiden meteen dat hij weg was. Met die valpartij hadden we het nog bijna gejinxt."

Hoole: "Er was natuurlijk ook nog de schoen van Mathieu na die val. De boa van zijn rechterschoen hing los en die rukte hij eraf, maar die schoen was erger eraan toe. Zijn klikpedaal was ook kapot. Een kwart van zijn schoenplaatje was afgebroken. Hij zei ook nadien: ‘Als ik ging staan, moest ik voorzichtig zijn dat ik niet uit mijn pedaal zou schieten.’ Nee, dat is niet makkelijk."

"Speciaal dat je daarmee zo hard kunt doorrijden. Die schoen? Die heeft hij volgens mij weggegooid. Al had die niet misstaan in een museum, haha. Een dag na de koers ging ik nog even fietsen met Mathieu, Dylan en Jos van Emden, die de tijdrit later die week zou rijden. Daar merkte ik ook pas hoe hard hij gevallen was. Het asfalt was ruw in Glasgow en hij had er de dag erna de nodige last van."

Taxichauffeur in Glasgow

Maas: "Na de finish werd Mathieu bedolven door de pers. We gingen naar hem toe en zagen dat hij en Koos emotioneel waren. Dat gaf mij ook kippenvel. Ik zei meteen tegen mezelf: ‘Ik wil dit zo bewust mogelijk meemaken.’ Wij teamgenoten zijn vervolgens met de bus naar het hotel gegaan en hebben daar gewacht op Mathieu."

Hoole: "Het volkslied was ook bijzonder. Wij stonden na de finish tussen de fotografen naar Mathieu te kijken. Toen hij ons zag, moest hij lachen omdat we stonden mee te zingen. Mathieu is daar minder van en dus hebben wij die rol maar op ons genomen. Ja, we stonden redelijk hard te zingen met z’n allen."

'De chauffeur vroeg of we die dag nog iets gedaan hadden. Ik reageerde dat we naar het WK waren geweest. Mathieu speelde een beetje mee'

Maas: "Na het eten zijn we in de hotelbar wat gaan drinken en later zijn we nog even Glasgow ingedoken, maar het was redelijk rustig. We zijn naar een club gegaan, maar daar waren alleen de Australische ploeg en wij. Grappig genoeg wordt er dan amper over wielrennen gepraat. Natuurlijk, tijdens het avondeten wel, maar in de stad niet. Er werd eens een grapje gemaakt als Mathieu niet herkend werd."

"Dan zeiden we dat hij wereldkampioen wielrennen was geworden en zag je mensen kijken met een blik van: oké, het zal wel. In de taxi was ook grappig. Ik zat met Mathieu en zijn vriendin Roxanne (Bertels, red.) in de taxi. De chauffeur vroeg of we die dag nog iets gedaan hadden. Ik reageerde dat we naar het WK waren geweest. Mathieu speelde een beetje mee. Hij zei dat het wel heel druk was in de stad door dat wielerevenement. Die vrouw had oprecht geen idee dat de wereldkampioen in haar auto zat."

Hoole: "Nee, er heeft niemand gek gedaan. Het was uitgestorven in Glasgow. Ik had later in de week nog het WK tijdrijden, maar er was op dat moment wel plaats voor een paar biertjes, hoor. Ook voor mij. Koos zei: ‘Realiseer je hoe speciaal het is om hierbij te zijn. Geniet er dan ook écht van.’ Dat heb ik in mijn oren geknoopt, want speciaal was het zeker."