Nummer twee Roubaix 2022 Tom Devriendt moet loopbaan beëindigen: '8 maanden lang dag en nacht naar toilet, 10 tot 12 keer op een dag'

Voor Nederlanders is het vooral de Parijs-Roubaix die Dylan van Baarle na een fraaie solo won. Maar in De Hel van het Noorden reed een bij velen onbekende Belg ook een opvallende wedstrijd: Tom Devriendt. Hij werd tussen de wereldtoppers in uiteindelijk vierde in die editie van de hellenklassieker.

Devriendt z'n vetpercentage zakt plotseling naar vier procent

Er leek nog een mooie carrière voor de laatbloeier in het verschiet te liggen, maar het liep heel anders voor de renner die toen bij Intermarché-Wanty reed. Hij maakte een transfer naar Q.36.5 Pro Cyling maar kwam bij de Zwitserse ploeg nooit tot volle wasdom. Hij werd geconfronteerd met fysieke malheur, waarvan de oorzaak eerst onbekend was. Aan Sporza legt Devriendt uit hoe het verliep.

"In de winter voor het seizoen 2023 vermagerde ik plots extreem veel. Mijn vetpercentage was gezakt naar vier procent. Dat was in de Ronde van Valencia. Het was 17 graden en ik had een buff nodig, want ik had het koud. Raar, want als klassiekerrenner kon ik altijd goed tegen de koude."

Ziekte van Crohn

Het bleek een voorbode, want daarna ging het slechter en slechter met Devriendt. "Na die Ronde van Valencia was ik extreem moe en heb ik nooit meer mijn niveau gehaald."

Toch ging hij stug door, tot het na de Amstel Gold Race echt niet meer ging. "Ik kwam thuis van de Amstel Gold Race en ging meteen in mijn bed liggen om aan mijn rustperiode te beginnen. Toen begonnen de buikproblemen. 8 maanden lang moest ik dag en nacht naar toilet, 10 tot 12 keer op een dag."

Na uitvoerig onderzoek bleek Devriendt de Ziekte van Crohn te hebben, een darmziekte die simpel gezegd een voortdurende ontsteking van de darmen is. Devriendt kreeg medicatie. Dat ging aanvankelijk goed en hij ging in 2023 weer koersen.

'Ik kon niets meer'

Maar de vreugde dat hij weer kon koersen was van korte duur. Topsport en de Ziekte van Crohn bleek een heel ander paar mouwen. Devriendt vertelt over de horrorperiode die hij meemaakte - z'n ploeg stelde zich niet erg empathisch op, zo lijkt het.

"Na de GP Monseré (3 maart) heb ik 12 dagen onafgebroken in bed gelegen. Ik kon werkelijk niets meer. De ploeg wou nog dat ik de Ronde van Vlaanderen zou rijden. Ik heb toen 3 dagen voor de Ronde niet meer gefietst omdat ik vreesde dat ik anders de finish in Oudenaarde niet zou halen."

Na afloop wist Devriendt van voren niet meer dat hij van achter leefde. "In de ploegbus heb ik de staf nadien gesmeekt om me niet te selecteren voor Parijs-Roubaix. Ik was volledig uitgeput en leeg, heel mijn lichaam was uit balans."

"Ik kan dat gevoel moeilijk verwoorden, het was alsof mijn ziel mijn lichaam aan het verlaten was. Toen ik na de Ronde naar huis wou rijden, heb ik eerst een tijdlang met mijn ogen toe in mijn auto gezeten. Bang dat ik niet meer thuis zou geraken."

Bevrijding

Devriendt werd gelukkig inderdaad niet geselcteerd voor Parijs-Roubaix. Na een meimaand en zomer zonder koers en nog één koers eind augustus, de Druivenkoers, houdt Devriendt het nu noodgedwongen voor gezien. Maar hij kijkt niet om in wrok.

"Veel renners zeiden dat het moeilijk zou zijn om te stoppen met koersen. Maar voor mij voelt het echt aan als een bevrijding. Ik heb het maximale uit mijn carrière gehaald met 2 zeges (de Omloop van het Houtland en een rit in de Ronde van Oostenrijk) en enkele mooie ereplaatsen."