Voorbeschouwing: Luik-Bastenaken-Luik 2019

Luik-Bastenaken-Luik is anders dan alle andere voorjaarsklassiekers. Geen driehonderd duffe kilometers langs de Ligurische kust, geen korte kasseienklimmetjes door Vlaanderen, geen ellenlange secteurs pavés in het kille Noord-Frankrijk en ook geen ontelbare korte, steile beklimmingen door de Nederlandse heuvels. Nee, Luik-Bastenaken-Luik zoekt de échte hellingen op, in de Belgische Ardennen, die ook eind april nog weleens in winterse omstandigheden gehuld kunnen zijn. De Stockeu, Rosier, Saint-Nicolas en natuurlijk de illustere Redoute: allemaal zijn ze even beroemd of berucht bij iedere wielerliefhebber. En wat te denken van de vele heroïsche koersverlopen die de historie van La Doyenne kleuren? Een oude dame, dat wel, maar Luik-Bastenaken-Luik is meer dan terecht één van de mooiste wielerkoersen op aarde. 

Historie

Al sinds 1892 prijkt Luik-Bastenaken-Luik op de wielerkalender. De eerste editie was slechts een generale repetitie voor een koers tussen Luik, Parijs en Luik. Die wedstrijd kwam echter niet van de grond. De race naar Bastenaken en terug bleef daarentegen wel bestaan. Luik-Bastenaken-Luik was in de eerste jaren alleen toegankelijk voor amateurrenners. Veel wielrenners zagen het echter niet zitten om in het voorjaar door de gure Ardennen te rijden. Vanwege een tekort aan deelnemers werd L-B-L enkele jaren afgelast en pas in 1908 keerde de koers terug op de kalender.

Het ging echter nog steeds niet van een leien dakje. De Eerste Wereldoorlog strooide roet in het eten van de organisatie. En in de jaren ‘30 trokken alle topwielrenners naar de Waalse Pijl, een nieuwe koers in Franstalig België. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vond enkel in 1943 een Luik-Bastenaken-Luik plaats.

Pas vanaf de jaren ‘50 steeg het aanzien van La Doyenne. Het lukte de nieuwe organisatie om enkele wereldtoppers naar Luik te halen. De Zwitser Ferdi Kübler bijvoorbeeld, die de koers in ‘51 en ‘52 won. Acht jaar later was Ab Geldermans de eerste Nederlander die zich op de erelijst van Luik-Bastenaken-Luik reed. In de jaren ‘70 bouwde Eddy Merckx zijn eigen palmares verder uit door liefst vijf keer in Luik als winnaar over de meet te komen. Dat is nog altijd een record. 

Het Merckx-tijdperk werd gevolgd door een tiental magere jaren voor de Belgen. Tegelijkertijd werd het deelnemersveld van Luik-Bastenaken-Luik internationaler. In de jaren ‘80 wonnen twee Nederlanders in La Doyenne: Steven Rooks (1983) en Adrie van der Poel in 1988. In de negentiger jaren zegevierden legendarische namen als Rolf Sørensen, Michele Bartoli en Frank Vandenbroucke. Alejandro Valverde is de L-B-L-kampioen van de laatste jaren. De huidige wereldkampioen won in 2006, 2008, 2015 en 2017. Wout Poels won namens Nederland in 2016 en vorig jaar had Bob Jungels de sterkste benen. 

Parkoers

Ten opzichte van de vorige jaren is er flink wat veranderd aan het parkoers van Luik-Bastenaken-Luik. Allereerst heeft de finish een andere locatie gekregen. Waar de afgelopen 27 jaar de Côte d’Ans voor een laatste beslissing zorgde, rijden de renners nu door het centrum van Luik naar het Parc d’Avroy, waar de finishlocatie dezelfde is als die van de proloog van de Tour van 2012. 

Met de nieuwe finishlocatie komt ook een nieuw finaleparkoers. De Côte de Saint-Nicolas wordt geschrapt. Dat betekent dat de Roche-aux-Faucons voortaan de laatste beklimming is, gelegen op vijftien kilometer van de finish. De Valkenrots wordt voorafgegaan door de legendarische Côte des Forges. Deze kuitenbijter maakt z’n rentree en vervangt daarmee de Côte de Sprimont. 

Naast de nieuwe finishlocatie en het herziene finaleparkoers moeten de renners ook nog over het klassieke rijtje Ardennenbeklimmingen. De Côte de Wanne, Haute-Levée, Rosier, Maquisard en de legendarische, loeisteile Redoute en Stockeu zitten stuk voor stuk weer in het parkoers. 

Favorieten

Titelverdediger Bob Jungels is er met het oog op de Giro d’Italia dit jaar niet bij. We krijgen dus sowieso een andere winnaar dan vorig jaar, maar wie? 

De grootste kandidaat voor winst lijkt Julian Alaphilippe te zijn. De Fransman werd tweede in de Brabantse Pijl, reed een uitstekende Amstel Gold Race en schoot raak in de Waalse Pijl. In de sprint op de steile Muur van Hoei, zijn specialiteit, was hij nipt de betere van Fuglsang en pakte hij er zijn tweede zege op rij. Alaphilippe is dus in vorm en gezien z’n kwaliteiten is de renner van Deceuninck-Quick Step de grootste favoriet morgen.

Jakob Fuglsang rijdt dit jaar een heel sterk klassiekerseizoen. In de Strade Bianche eindigde hij al als tweede achter Alaphilippe. In de Waalse Pijl gebeurde hetzelfde en een derde plek was zijn resultaat in de Amstel Gold Race. Vorig jaar werd de Deen tiende in L-B-L, maar met deze vorm moet daar dit jaar toch meer in zitten.

Met Maximilian Schachmann hebben de Duitsers een nieuwe troef in het middelgebergte. De renner van Bora-Hansgrohe had al succes in de Rondes van Catalonië en het Baskenland. Ook in de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl zagen we hem al voorin. Ondanks gebrek aan ervaring in Luik-Bastenaken-Luik, moeten we Schachmann zeker tot de topfavorieten rekenen.

Normaal gesproken is ook Alejandro Valverde een absolute topfavoriet. Hij is immers viervoudig winnaar van deze koers. Maar dit seizoen loopt het niet zo gesmeerd bij de wereldkampioen. Oké, hij werd dan wel achtste in de Ronde van Vlaanderen, maar 66ste in de Amstel Gold Race en elfde in de Waalse Pijl zijn niet echt uitslagen om over naar huis te schrijven. We laten ons echter graag verrassen door de Spanjaard. 

Andere favorieten voor de winst in Luik zijn Michal Kwiatkowski, die al tweemaal derde werd in Luik, Bjorg Lambrecht, Michael Matthews, Diego Ulissi, Romain Bardet, Vincenzo Nibali, Tim Wellens en Patrick Konrad. 

Favorieten volgens Wieler Revue:

***** Julian Alaphilippe

**** Jakob Fuglsang, Michal Kwiatkowski

*** Maximilian Schachmann, Alejandro Valverde, Romain Bardet

** Michael Matthews, Diego Ulissi, Bjorg Lambrecht, Vincenzo Nibali

* Tim Wellens, Patrick Konrad, Simon Clarke, Michael Woods, Alessandro De Marchi