Matteo Trentin komt als eerste bovendrijven na verregend EK, Mathieu van der Poel tweede

• Matteo Trentin
• Wout van Aert

Zeven renners kozen er in het Schotse beestenweer voor om zelf maar het mooie weer te maken. Het vreemdelingenlegioen bestond uit Matthias Krizek (Oostenrijk), Roland Thalmann (Zwitserland), Josef Cerny (Tsjschië), Polychronis Tzortzakis (Griekenland), Robert-Jon McCarthy (Ierland), Krists Neilands (Letland) en Mikhel Raïm (Estland), al zou het avontuur van laatstgenoemde niet lang duren.

Voor de wedstrijdradio was het geen eenvoudige dag. Het regende namelijk niet alleen waterdruppels in de grootste stad van Schotland, maar ook lekke banden en valpartijen. Voormalig Europees kampioen Peter Sagan was zeker niet de enige die er al voor het begin van de finale de brui aan gaf. Toen de meeste mannen in het peloton zich van hun jasjes ontdeden zette de regenboogtrui koers richting het hotel.

Twee Belgen en een Italiaan openden op goed 75 kilometer van de aankomst de pre-finale. Davide Cimolai sprong samen met Jelle Wallays en Tosh Van der Sande weg uit de overblijfselen van het peloton en zij zouden de vroege vluchters als eerste weer terugzien. Een vrijgeleide kreeg dit clubje renners niet: aan het begin van de laatste vier ronden was alles weer te herdoen.

En opnieuw was het België dat de knuppel in het hoenderhok gooide. Xandro Meurisse reed enige tijd alleen voor hij bijgebeend werd door een gezelschap met mannen als Mathieu van der Poel en Van Aert, die zich in het slechte weer duidelijk senang voelden.

Samen met Maurits Lammertink, Jesús Herrada, Davide Cimolai, Matteo Trentin, Nico Denz, Michael Albasini en Pierre-Luc Périchon zouden de twee topcrossers en Meurisse mogen strijden om het tricot dat vorig jaar werd gewonnen door Alexander Kristoff. Emils Liepins was aanvankelijk ook mee in de elitegroe, maar de Let kreeg materiaalproblemen. Hij zou na geklungel van de neutrale materiaalservice weer worden ingerekend door het peloton. 

De elf vooraan hoorden de bel tweeënhalve minuut eerder dan het kleine peloton, dat niet meer in het stuk voor zou komen. De finale van de continentale titelstrijd zou tussen twee Belgen, twee Nederlanders, twee Italianen, een Zwitser, een Fransman, een Spanjaard en een Duitser gaan. 

Het was geen aanval die de groep uiteen zou rijten, maar een glijpartij van Maurits Lammertink in een natte bocht was hier de oorzaak van. De heren Van der Poel, Van Aert, Herrada en de twee Italianen zouden hiervan profiteren. Zij mochten zich in de ultieme slotfase van de 230,4 kilometer lange calvarietocht de koplopers noemen.

VALPARTIJ IN FINALE!!



Lammertink tegen de hekken, maar Mathieu van der Poel is er vandoor. Kijk de finish van het EK nu LIVE op Eurosport 1 of https://t.co/zGtiPSmBmn pic.twitter.com/ePlbTb7Vdw

— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) 12 augustus 2018

Hoewel Meurisse in extermis nog terug zou keren zou hij in de uiteindelijke eindsprint niet meer meedoen om de medailles. Ook Herrada zou niet meer dan ballast blijken. In de spurt om de zege werd hij weggereden door zijn vluchtmakkers.

De Azzurri speelden het in de laatste kilometer perfect. Cimolai hield de club bij elkaar en vervolgens was het Trentin die het keurig af wist te maken. Vanuit zijn zog probeerde regerend Europees veldritkampioen Van der Poel nog wel om na de ook het wegkampioenschap op zijn naam te schrijven, maar de Nederlander strandde aan het achterwiel van de Italiaan, waardoor de eerste plaatsen net als in de vrouwenwedstrijd naar Italië en Nederland gingen.

Wout van Aert zou België, na de Europese tijdrittitel van Victor Campenaerts, opnieuw een medaille schenken. Hij mocht als nummer drie het podium op.