De overwinning in de Cadel Evans Great Ocean Road Race ging naar Nikias Arndt. Hij klopte Simon Gerrans en Cameron Meyer in de strijd om de zege.
De Cadel Evans Great Ocean Road Race was nieuw op de WorldTour-kalender. Samen met de Herald Sun Tour moest deze wedstrijd het einde vormen van de Australische wielerzomer. De wedstrijd, ter ere van de carrière van Cadel Evans, vond plaats in en rond Geelong. Na een grote omloop in Victoria zouden de renners terug in Geelong komen voor drie plaatselijke rondes van twintig kilometer. Hierin zaten veel passages van het wereldkampioenschap in 2010.
Ondanks dat hij vier etappes won in de Tour Down Under was er geen sprake van Caleb Ewan in deze wedstrijd. De sprinter van Orica-Scott had blijkbaar geen oren naar een volgende WorldTour-zege in eigen land. Simon Gerrans nam zijn rol over als kopman van de Australische WorldTour-formatie.
Kopkwartet
Al vroeg in de koers vormde zich een vierkoppige kopgroep. De ervaren rot Ángel Vicioso van Katusha nam Conor Dunne (Aqua Blue Sport), Kirill Sveshnikov (Gazprom-RusVelo) en Alexander Porter (Korda Mentha Real Estate Australia) mee op reis. Het kwartet liep snel een kleine tien minuten uit op het peloton, waarna Orica-Scott en Bora-Hansgrohe daar de mouwen opstroopten.
The break crossing the finish line for the first time today #CadelRoadRace pic.twitter.com/3KhMVPhOTe
Cadel Road Race (@CadelRoadRace) 29 januari 2017
Richting het plaatselijke parkoers werd de achterstand van het peloton drastisch verkleind. Bij de eerste passage aan de meet - met nog zestig kilometer te gaan - bedroeg het gat nog maar een minuut. Nadat de kopgroep verkeerd werd gestuurd in de eerste plaatselijke ronde, werd de voorsprong nog kleiner. Eerst Sveshnikov en later Vicioso moesten de rol lossen vooraan.
Jeugdkoers
Danny van Poppel merkte dat hij niet mee zou kunnen als hij met het peloton richting de Challambra Crescent - de scherprechter in de lokale omloop - zou rijden. De Nederlander van Team Sky trok in de aanval. Het plannetje van de Noord-Brabander vond echter geen doorgang, net als vele andere aanvalspogingen spaak zouden lopen.
Pace is on ? #CadelRoadRace pic.twitter.com/WJg2Iw07PQ
Cadel Road Race (@CadelRoadRace) 29 januari 2017
Met nog twee ronden van 20 kilometer te gaan kwam er wat rust in het peloton. Inmiddels kregen Porter en Dunne gezelschap van Dunnes ploegmaat Calvin Watson. Op de tweede passage van de Challambra Crescent was de aanvalspoging ten einde. Sebastian Henao (Team Sky) nam het initiatief met Michael Woods (Cannondale-Drapac), Rohan Dennis (BMC Racing Team) en Luke Durbridge (Orica-Scott) die de Colombiaan volgden. Even later maakte ook Jhonatan Restrepo (Katusha) de oversteek.
Spetterend slot
De vijf werkten echter gebrekkig samen, waarna de hoofdmacht terug kon keren. De laatste beklimming van Challambra Crescent zou veel bepalen voor de finale. Kenny Elissonde (Team Sky) sloeg hierop een gaatje. Op de top werd hij bijgehaald, een vrij beperkte groep bleef over.
Met nog tien kilometer te gaan demarreerde Esteban Chaves. De Colombiaan kon echter niet op hulp van medevluchters rekenen. Zelfs Chris Froome wilde in de laatste kilometers nog een solopoging wagen. Zijn aanval mislukte, maar de volgende van Richie Porte was er een met veel punch. Binnen een mum van tijd pakte de Australiër een gigantische voorsprong. Maar ook de winnaar van de Tour Down Under werd in de laatste kilometer gegrepen. Het werd een groepssprint. De Duitser Nikias Arndt won deze nipt.
And it's Nikias Arndt (@TeamSunweb) who takes the win! #CadelRoadRace pic.twitter.com/fh3dj9dc50
— Cadel Road Race (@CadelRoadRace) 29 januari 2017
Foto's: Cor Vos