Tour de France | Alles wat je moet weten over etappe 11: Châtelaillon-Plage – Poitiers

Belangrijke dag voor de sprinters

De sprinters krijgen weinig kansen in de Tour de France van 2020. Zelfs zo weinig kansen dat Dylan Groenewegen zich er ogenschijnlijk makkelijk bij kon neerleggen dat hij dit seizoen niet start in de grootste koers ter wereld. De elfde etappe is er wel één voor de sprinters. Het beeld van de rit is haast uit te tekenen: een kansloze kopgroep die heel de dag wordt achtervolgd door de sprintersploegen. Omdat er zo weinig kansen zijn deze Tour de France is het aannemelijk dat alle sprintersploegen hun steentje willen bijdragen om het daadwerkelijk tot een massasprint te laten komen.

De 167 kilometer van de elfde etappe leidt het peloton naar het binnenland van Frankrijk. De finish is getrokken op een anderhalve kilometer lange rechte weg in het bijna negentigduizend inwoners tellende Poitiers. Drie keer eerder was Poitiers het decor van een finish in de Tour de France, namelijk in 1955, 1971 en 1978. De winnaars die keren waren Jean Forestier, Jean-Pierre Danguillaume en Sean Kelly. De regio is in het wielrennen verder bekend van de Tour de Poitou-Charentes. Een meerdaagse wielerkoers die in 2019 gewonnen werd door Cofidis-renner Christophe Laporte.

Kanshebbers

Caleb Ewan, Sam Bennett, Cees Bol, Elia Viviani, André Greipel

Feitje

Sylvain Chavanel (een man van de streek, zie hieronder) stond achttien keer aan de start in de Tour de France en is daarmee recordhouder.

Historie

Poitiers ligt zo’n veertig kilometer van de stad Châtellerault. Vroeger een belangrijke doorkomstplaats op pelgrimstocht naar Santiago de Compostella, maar in wielerland vooral bekend als finishplaats op het door Jacky Durand gewonnen Frans kampioenschap en als geboortegrond van Sylvain en Sébastien Chavanel. Vooral die eerste heeft een rijk verleden met de Tour de France. Hij is immers recordhouder wat betreft aantal starts in de ronde van zijn land. Met achttien deelnames (zestien finishes) houdt hij George Hincapie, Stuart O’Grady en Jens Voigt achter zich.

In die jaren droeg hij de gele trui, bollentrui en was hij driemaal de beste in een etappe. Eén keer in 2008 en tweemaal in 2010. De eerste keer versloeg hij Jérémy Roy in een sprint met twee, maar zijn meest memorabele zege was ongetwijfeld die naar Spa in de tweede etappe van de Tour de France 2010. In dit rit pakte Chavanel ook de gele leiderstrui. Hij werd daarbij geholpen door een stakend peloton, dat werd opgeschrikt door vele valpartijen in de met olie besmeurde afdaling van de Col de Stockeu. Vijf etappes later won Chavanel ook de etappe naar Station des Rousses. Wederom met een ijzersterke solo.