Janez Brajkovic over z'n eetprobleem: 'Ik kon 20.000 calorieën eten en het allemaal weer uitkotsen, was bezig dood te gaan' 

Het gaat inmiddels weer beter met Janez Brajkovic, maar de coureur van onder meer Discovery Channel, Astana en Bahrain ging door een diep dal vanwege zijn eetstoornis. De Sloveen kampt met boulimia, al sinds zijn tijd bij de beloften. De 36-jarige Brajkovic is nog op zoek naar een ploeg voor komend seizoen, maar heeft ook een belangrijkere missie; hij doet z'n openhartige verhaal over z'n eigen ziekte op de website Cyclingtips.com.

Hij waarschuwt ook voor te veel focus op voeding in het huidige peloton. "Vroeger kon je de kilo's die je misschien te veel had nog 'compenseren' met doping, maar dat gebeurt de laatste jaren veel minder. Daarom ligt de focus bij de teams en de renners extreem op het eten tegenwoordig. Ze vergelijken hun eetgedrag continu met dat van de andere renners. Op trainingskampen zag ik hoe renners iedere ochtend werden gewogen; na de training kregen ze een ketogene maaltijd, allemaal exact afgewogen. Eenmaal thuis laten renners zich dan weer gaan op het gebied van voeding."

Zelf kampt de Sloveen al veel langer met een eetobssessie. In z'n beloftentijd ontwikkelde hij boulimia. Al die jaren wist alleen z'n vrouw ervan. "Ik had geen vrienden en trainde altijd alleen. Thuis had ik een heel labaratorium om m'n ziekte te maskeren en mijn teams gegevens te geven die betrouwbaar overkwamen, maar in werkelijkheid kon ik 20000 calorieën eten en het allemaal weer uitkotsen. Ik was bezig om dood te gaan aan boulimia."

Dat was nog niet zo lang geleden. Tijdens de lockdown in het voorjaar en begin van de zomer worstelde Brajkovic met z'n ziekte en de psychische problemen die ermee gepaard gaan. "Ik trainde 35 uur per week in m'n eentje en haalde goede waardes, topwaardes zelfs, waarmee ik écht mee kon doen op het Sloveens kampioenschap. Maar daar haalde ik 0,5 watt per kilogram minder dan een paar dagen ervoor. Dat opende m'n ogen."

Brajkovic zocht eindelijk professionele hulp. "De eerste twee uur bij de psycholoog huilde ik aan één stuk door. Sindsdien spreken we elkaar zo'n drie keer per maand. Het liefst zou ik m'n verhaal ook aan collega's doen, maar dat is in het conservatieve fietswereldje een utopie. De managers en ploegleiders zijn allemaal oud-renners en er heerst een cultuurtje van 'praat niet over je eetproblemen en psychische gezondheid, doe maar alsof alles oké is. Ik hoop dat ik nog ergens een contract vindt, want belangrijker dan het presteren vind ik het om die instelling in de wielerwereld te veranderen."

Hier lees je, in het Engels, het hele verhaal dat José Been optekende uit Brajkovic' mond.