Ultieme liefhebber Haussler over het WK (en veldrijden in het algemeen): 'Deed het in m'n broek, met 60 van die brug' 

• Heinrich Haussler

Heinrich Haussler ploegend door de modder en het zand. Het was deze winter een verrassend beeld in de cross. De 36-jarige Australiër met Duitse roots reed in het spoor van Mathieu van der Poel en Wout van Aert óók behoorlijk wat veldritten. Hij spreekt in een interview op de website La Course en Tete zelfs over een verslaving.

In het verhaal vertelt hij prachtig over zijn afgelopen winter in het veld. De liefhebber klinkt er in elk zinnetje doorheen - zelfs als het over het in de broek doen vanwege die brug op het WK gaat...

"Ik ben er verslaafd aan ja. Verslaafd aan hoe zwaar het is. Zondag kwam het snot uit m'n neusgaten, hing er slijm aan m'n kin en ik kon alleen maar denken 'fuck, dit is zo zwaar, maar zo tof!' En ik weet ook wel zeker dat dit me echt beter gaat maken in de voorjaarsklassiekers. We deden op trainingskamp al een lactaattest en het was het beste resultaat dat ik ooit haalde."

Het is jammer dat ik op m'n 36ste al te oud ben om écht goed te leren crossen, die techniek van die andere gasten leer ik nooit meer. Het is zo knap wat ze doen! Voor ik ooit een cross had gedaan, dacht ik 'die gasten rijden en rennen wat rond in de modder en het zand', maar het is zó zwaar joh. Het lactaat komt uit je oren in zo'n uur veldrijden. De intervaltrainingen op de weg zijn nu een eitje..."

Zondag dus, het WK. Er kwam niet alleen snot uit z'n neusgaten, het liep Haussler soms ook dun door de broek. "Die brug naar het zand... Toen ik die voor de eerste keer deed in de training en met 60 per uur in het zand kwam, deed ik het in mijn broek. En dan door het zand weer terug naar die renbaan, wat een parkoers!"

Dat hij van die brug kon suizen, heeft Haussler te danken aan zijn Freiburgse trainingsmaatje Sacha Weber, die hem vorig jaar introduceerde in de cross. Het is heel wat anders dan op de weg racen, ook wat betreft de logistiek. Voor hem geen privé-teambus, zoals Wout van Aert wel tot z'n beschikking heeft.

"M'n ploeg geeft me toestemming om te rijden, maar ik moet zelf alles eromheen regelen en doen. Ik heb geen camper en mechaniekers enzo. Dus ik sta in de kou zelf m'n fiets te repareren en schoon te maken. Je moet het wel meteen doen, anders is de hele boel fucked up. Soms rij ik daarna ook nog helemaal onder de modder weer zes uur terug naar huis."

Hij heeft het er allemaal voor over. Zoals gezegd: de liefhebber klinkt er in elk zinnetje doorheen.