Tokio | Goud voor Carapaz op olympische wegrit na heerlijke slotfase

• Richard Carapaz
• Wout van Aert
• Brandon McNulty

Al vroeg in de race ontsnapte een grote groep renners. Daartussen zaten geen grote namen. Er zaten onder anderen renners tussen uit Burkina Faso, Azerbeidzjan en Griekenland, maar met Juraj Sagan en Nic Dlamini ook twee WorldTour-coureurs. De kopgroep kreeg liefst meer dan twintig minuten van de groep met favorieten, maar in het peloton besloten de Slovenen en Belgen op een gegeven moment vaart te gaan maken. Greg Van Avermaet en vooral Jan Tratnik waren niet weg te denken op kop van het peloton. Ondertussen was de meest noemenswaardige gebeurtenis in het peloton de crash van Geraint Thomas, die gebutst en gehavend de race moest vervolgen. Op zestig kilometer van de meet hield de Tourwinnaar van 2018 het voor gezien.

Geraint Thomas has crashed on his own. Incredible. #CyclingRoad pic.twitter.com/RCHYUXhqAV

— Mihai Simion (@faustocoppi60) July 24, 2021

Op de Fuji Sanroku, iets verder dan halfweg koers, besloten de Italianen eens flink door te trekken. De tempoversnelling van Giulio Ciccone leverde één groot slachtoffer op: Alejandro Valverde, die vervolgens in de afdaling toch wist terug te keren. Na deze klim nam Tratnik in dienst van Pogacar en Roglic de kop van het peloton weer over. Het leek vooral wachten op de Mikuni Pass, een loodzware klim waarvan de top op zo'n dertig kilometer van de meet lag. Toch wilden de Italianen de koers hard maken, want onder andere Damiano Caruso liet zich gelden met een dubbele demarrage. De aanval werd echter overgenomen door Remco Evenepoel, die er al vroeg aan begon. De Belg kreeg Eddie Dunbar en Vincenzo Nibali met zich mee, maar het drietal wist niet weg te komen.

Mikuni Pass zorgt voor forcing

Door de schermutselingen vooraan werden wel de overgebleven vluchters bijgehaald. Vervolgens namen de Fransen de koers in handen, maar richting de voet van de Mikuni Pass wilden alle topfavorieten vooraan zitten. Daardoor werd het flink drummen vooraan, maar vooral de Italianen wisten de controle te houden. Op de laatste klim schudden de Belgen derhalve flink aan de boom. Met bosjes losten ze vooraan. Van de Nederlanders konden Dylan van Baarle en Bauke Mollema hun karretje lang aanhangen bij de favorieten. Terwijl Evenepoel de rol moest lossen, offerde Mauri Vansevenant zijn kansen op voor Van Aert. Toen het enigszins stilviel, versnelde Pogacar meteen.

Hij kreeg Brandon McNulty (ploegmaat bij UAE Team Emirates) en Michael Woods met zich mee. Achter hen probeerde Wout van Aert op eigen tempo de schade te beperken. Maar even later reden ook Bettiol, Carapaz, Kwiatkowski en Uran van Van Aert weg. Doordat ze vooraan niet samenwerkten, konden ook Gaudu, Mollema, Fuglsang en Van Aert weer terugkeren op kop van de koers. Later wisten ook Schachmann en Adam Yates zich terug te rijden naar de kop van de koers. Slag om slinger werd er vervolgens gedemarreerd vooraan, zeker omdat ook geen enkel land meer dan één renner vooraan had.

🇯🇵 #Tokyo2020

Today's top 5!

Chapeau Wout 👏 pic.twitter.com/fg0iw3YImv

— Team Jumbo-Visma cycling (@JumboVismaRoad) July 24, 2021

Verschillende renners probeerden het, maar telkens zat er wel iemand direct op het wiel. Totdat McNulty ging. De Amerikaan kreeg Carapaz met zich mee en achter hen werd gekeken naar Van Aert. Zijn grootste tegenstander, Pogacar, leek in eerste instantie vooral te rijden in dienst van McNulty. Weliswaar niet van hetzelfde land, maar wel van dezelfde ploeg. Het tweetal liep uit naar 45 seconden, maar met een uiterste versnelling nam Van Aert een hele hap uit de voorsprong. Zodoende werd het nog razendspannend. Op kop was het Carapaz die met een demarrage McNulty ondertussen wist te lossen. Op het nog zeer lastige lokale circuit breidde Carapaz zijn voorsprong weer uit. Toen de achtervolgers naar elkaar gingen kijken, was de vogel definitief gevlogen. Van Aert en Pogacar completeerden het podium. Mollema greep net naast een medaille en eindigde uiteindelijk als vierde.