Tokio | Annemiek van Vleuten blikt in blog uitgebreid terug: 'Neem mezelf kwalijk dat ik Kiesenhofer niet kende, heb dijk van koers gereden'

Er is al veel gezegd over de olympische wegwedstrijd van de vrouwen. We hoorden hoofdrolspeelster Annemiek van Vleuten ook al kort over de koers, maar een dag na de bizar verlopen koers gebruikt ze haar nu eigen medium, de website annemiekvanvleuten.nl, om uitgebreid terug kunnen blikken.

Op die website laat ze optekenen dat ze zichzelf en de Nederlandse ploeg en omkadering maar één ding echt verwijt. "We kenden Anna Kiesenhofer niet en hebben de supersterke winnares zwaar onderschat. Dat neem ik mezelf wel kwalijk en dat kunnen we onszelf bij TeamNL allen kwalijk nemen."

Maar over haar rijden zelf is ze wel te spreken. "Het was mijn doel om in mijn best mogelijke vorm in Tokyo aan de start te verschijnen. Dat is sowieso gelukt. Kijkend naar de situatie die in koers was ontstaan en hoe ik reed, kan ik mezelf niets verwijten. Ik heb een dijk van een koers gereden, waar ik een zilveren medaille heb uitgesleept."

Ze spreekt ook over de enorme chaos in de koers. Vanaf het moment dat ze aanviel in de slotkilometer van de Doushi Pass beleefde ze het als volgt: "Dat ik 1.20 minuten voorsprong had op de groep achter me was het enige dat ik te horen kreeg. En dan ook nog van de cameramotor, want vanuit de organisatie was er geen enkele communicatie."

Zo was het een complete verrassing voor Van Vleuten dat ze opeens weer werd bijgehaald. "Op het korte klimmetje kwam Kasia Niewiadoma mij plots voorbij stuiven, terwijl ik geen enkele communicatie had gehad dat mijn voorsprong was teruggelopen. Daar miste ik ook Demi en Anna, dus ik dacht; wat is er gebeurd? Marianne vroeg aan mij toen ook wat de situatie vooraan was, maar dat kon ik niet vertellen, want dat had ik dus ook niet meegekregen. Wel was het toen volle bak koers en ik had het vertrouwen dat het ging lukken en we nog steeds voor goud konden rijden."

Maar na dat moment werd het alleen nog maar verwarrender en het beste leek er ook wel een beetje af bij Van Vleuten, dacht ze. "Zeker toen op de klim op de Fuji Speedway Ashleigh Moolman aanviel. Toen voelde ik wel dat het beste er wel af was, maar ik voelde me toch nog sterk. Daarna was het verwarrend, toen Anna dacht dat het 45 seconden was, ik 4 minuten en Marianne anderhalve minuut."

"Dat laatste was blijkbaar de tijd tussen de kop en de achtervolgers. Binnen ons kamp was het dus één en al verwarring. Die verwarring werd nog groter toen Marianne te horen kreeg dat Plichta alleen vooruit was en wij dat meekregen. Dus toen we haar terugpakten hadden wij zoals al gezegd het idee dat alles terug was. We kwamen daarbij nog door de pit lane van het circuit en daar heb ik het bord in het afzien ook gemist."

Van Vleuten sluit zoals we haar kennen positief af. "De benen zijn goed en met die goede benen ga ik woensdag de tijdrit rijden." Je leest haar hele blog hier.