Lefevere schreef zijn column in Het Nieuwsblad naar aanleiding van de mentale inzinking van turnster Simone Biles op de Olympische Spelen. "Ik ken haar achtergrond onvoldoende, maar breken onder druk is des mensen. Ook in de wielersport. We kennen het verhaal van Johan Museeuw. De week voor hij wereldkampioen werd in Lugano, zat Johan drie uur lang te janken in mijn auto op weg van Tours naar huis. Zonder een woord te zeggen, behalve dat hij zou stoppen met koersen. Johan was nochtans een van de sterkste persoonlijkheden met wie ik gewerkt heb, maar iedereen heeft zijn breekpunt. Al durf ik daar bij één renner aan twijfelen. Ik weet niet wat er moet gebeuren om Rigoberto Uran uit evenwicht te krijgen. Er mag een atoombom naast hem vallen, hij zal nog blijven lachen. Een man zonder zorgen.”
Lefevere betrekt het ook op het huidige Deceuninck-Quick Step. "In de huidige ploeg heb je Rémi Cavagna. Hij is zeker geen nerveus type, want zijn hobby is vissen, maar hij gaat soms gebukt onder de stress. Sommigen zeggen dat Remco Evenepoel niet met een fiets kan rijden, maar Rémi durfde in het begin zelfs geen bidon aan te nemen of zijn handen omhoog te steken als hij won. Het zit tussen de oren. Zo is Tim Declercq een superslimme kerel, maar hij verkrampt wanneer hij voor eigen succes mag rijden. Last but not least heb je ook nog Sam Bennett. Voor mij het toppunt van mentale zwakte. Weggaan bij Bora-Hansgrohe en tegen iedereen zagen dat hij er gepest werd en bijna depressief en failliet was, maar veertien maanden later doodleuk retourneren. Het is hetzelfde als dames die na partnergeweld toch nog terugkeren naar huis.”
- Cor Vos