Column | Fabio Jakobsen is in alles een groot kampioen: hoe een aai over de bol van een ezeltje veel zegt over iemand

De sprint zelf, zonder ploegmaats die zich allemaal al hadden leeggereden om Taco van der Hoorn, Christophe Laporte en Jhonatan Narvaez, getuigde ervan. Slim gebruikmakend van de slipstream van die noeste vroege vluchters en de snelste benen van het peloton zette Fabio Jakobsen als een groot kampioen Kuurne-Brussel-Kuurne naar zijn hand.

Maar grote wielerkampioenen tonen ook naast de fiets dat ze dat zijn. Natuurlijk deed Jakobsen dat al door hoe hij zich kwetsbaar en open opstelde na zijn crash in Polen. Het leven is meer dan fietsen, hij waardeert iedere dag dat hij weer wakker wordt meer dan ooit, zei hij al meer dan eens.

Met die gedachte in het achterhoofd sprak Jakobsen direct na zijn zege rake woorden over de toestand in de wereld. Premier Rutte had het zakelijk en kil heeft over 'bestaande afspraken en kaders', Jakobsen verbond in het Nederlands én Engels (overigens ook beter Engels dan onze premier..) de nieuwe geopolitieke realiteit aan de periode die - hopelijk - een beetje achter ons ligt.

Waar we in Nederland en België weer langs de weg kunnen staan om koers te kijken en in volle vrijheid zelf het leven weer op te pakken, zonder zorgen op de fiets te stappen, daar is er niet eens zo heel ver bij ons vandaan 'plotseling' een verschrikkelijke oorlog aan de gang, beschouwde Jakobsen.

Het maakte hem stil en hij leefde mee met de mensen in Oekraïne, zei hij ingetogen, vlak nadat hij één van de mooiste zeges uit zijn loopbaan behaalde. Een fraai lesje in nederigheid, bedachtzaam en eloquent uitgesproken. Rutte kan er veel van leren.

Dát maakt Jakobsen een groot kampioen, maar voor mij zei een simpel gebaar op het podium even later nog meer over de mens Fabio Jakobsen. Het gebeurde vlak na een mislukte hand/box - we hebben het allemaal meegemaakt de afgelopen tijd - met nummer drie Hugo Hofstetter en vlak voordat hij een flinke teug bier van de sponsor tot zich nam.

Uit de handen van een of andere hotemetoot ontving Jakobsen het traditionele pluchen ezeltje dat de winnaar van Kuurne-Brussel-Kuurne krijgt. Je kunt als wielrenner op veel manier met zo'n ezeltje omgaan. Er wat om lachen. Het zonder er al te veel aandacht aan te besteden naast je neerzetten. Of, zoals Jakobsen deed, het liefdevol aankijken en een aai over de bol geven.

In de koers een nietsontziende, kopgroepvermorzelende sprinter; na afloop een invoelend mens met oog voor de toestand in de wereld. Een ezeltjesaaier.

Op de hoogte blijven van al het wielernieuws, de achtergronden en de randzaken van het peloton? Volg ons op Facebook, Instagram of Twitter!

Daarnaast zijn we natuurlijk ook in geprinte versie te vinden in de kiosk, met veel uitgebreidere verhalen om heerlijk op de bank te lezen in de loze uurtjes van de koers.