Column | Wat is toch die obsessie om vrouwenwielrennen en mannenwielrennen met elkaar te vergelijken?

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Want ja, ik maakte me er zelf ook schuldig aan. Door een artikel te schrijven op deze site met de kop 'De klimtijden van Annemiek van Vleuten vergeleken met de mannen' nog wel. Hypocriet dus, deze column? Waarschijnlijk. Maar ik wil het toch even kwijt - en met wat zelfreflectie is natuurlijk ook niets mis.

'Die wijven kennen nie sturen'

Het viel tijdens de Tour de France Femmes namelijk extra op. Die eeuwige vergelijking tussen het vrouwen- en mannenwielrennen. Beide 'kampen' maakten er zich schuldig aan. Daarbij springen de gefrustreerde mannetjes die dingen roepen als 'die wijven kennen nie sturen!' natuurlijk het meest in het oog.

Met deze groep mannen kunnen we enkel medelijden voelen. Zij zagen hun hele wereldbeeld de afgelopen decennia in duigen vallen nu blijkt dat vrouwen toch ook wel degelijk meer kunnen dan hun aardappels, groente en vlees op tafel zetten.

Verdedigingsmechanisme

Het verdedigingsmechanisme daartegen is selectief naar het vrouwenpeloton kijken en doen alsof er bij mannen nooit gevallen wordt en er geen bizarre koersvoorvallen zijn - als die fietswisselslapstick van Jumbo-Visma in de kasseienrit uit de afgelopen Tour bij de vrouwen was gebeurd, dan waren ze nu nog bezig geweest ze daarover belachelijk te maken.

Maar ook Marijn de Vries maakte zich er 'schuldig' aan. Op Sporza haalde ze een in het voordeel sprekend statistiekje van 'vrouwenwielrennen' boven tafel waaruit bleek dat Annemiek van Vleuten in 2019 de Izoard sneller opreed dan zo ongeveer het gehele mannenpeloton.

Daarbij liet ze voor het gemak even achterwege dat de mannen er al een halve Tour op hadden zitten en die bewuste dag ook al de nodige andere cols voor de kiezen hadden gekregen, terwijl Van Vleuten en co alleen de Izoard opreden.

Verkrampte discussie

Het past in het beeld van die zo verkrampte discussie. Terwijl het toch zo simpel is. Je hebt mannen die zo hard mogelijk fietsen en je hebt vrouwen die zo hard mogelijk fietsen. Mannen doen dat, zoals in elke andere sport het geval is, harder.

Mannen hebben over het algemeen meer spieren, meer kracht. Tsja, dan kun je harder. In het wielrennen wordt het verschil nog enigszins gecompenseerd doordat gewicht zo'n belangrijke rol speelt - vrouwen wegen over het algemeen dan weer minder dan vrouwen (wat ook weer met die spieren te maken heeft..)

Maar toch, verschillen zijn er. In het wielrennen worden die meer dan bij andere sporten benoemd - of als het dus meevalt met die verschillen gedebunked. Ga maar na: hoor je er in atletiek, hockey, handbal, volleybal of korfbal (grapje) ooit iemand over?

Normale sport

Ik hoor je nu denken: ja maar voetbal dan?

Ja, bij voetbal wel. En dat is meteen de sleutel tot de oorzaak van deze kwestie. Zowel voetbal als wielrennen zijn sporten die vanouds een mannencultuur pur sang kennen.

Voetbalclubs met - voorheen - alleen maar een mannenteam zitten diepgeworteld in onze samenleving; in het wielrennen weten we niet beter dan dat er laminaatboeren, uit hun jasje gegroeide buurtsupers en andere bedrijven zijn die je alleen kent omdat er strakke pakjes van zijn met een wielrennende man erin.

En dan komen dus opeens 'de vrouwtjes' zich er ook tegenaan bemoeien. Nou, dat gaat dus met horten en stoten. Het gevergelijk is daar een symptoom van. Het slaat nergens op, want vrouwenteams hebben vaak - wel steeds meer - niet dezelfde middelen als mannenteams. Minder/geen hoogtestages, kleinere ploegen, etc.

Amoebe

Het is als een uitgeëvolueerde aap vergelijken met een amoebe - ehh, noem ik vrouwen nu amoebes? Nou ja, je begrijpt hopelijk wat ik bedoel: de vrouwen beginnen eigenlijk pas net met volwaardige profsport. Daarbij zijn er dus ook nog eens de fysiologische verschillen die er nu eenmaal zijn.

En dat allemaal bij elkaar zorgt nu soms even voor die irritante discussies, maar als we eenmaal helemaal door die zure appel heen zijn gebeten, zal wielrennen eindelijk ook een normale sport zijn.

Want dat was het dus jarenlang niet, door het gebrek aan volwaardige vrouwenparticipatie.

P.S. En laten we vooral ook niet vergeten dat we tussen het discussiëren door naar een fantastische wielermaand juli hebben gekeken!