Enric Mas viel nog wel aan in de laatste etappe waar het kon, maar de Spanjaard wist ook: het was niet zwaar genoeg en ook Remco Evenepoel was té goed om het nog écht spannend te maken. De etappe was dan ook niet heel spannend, want de Belg had alles onder controle.

Net nadat hij over de streep kwam, barstte Evenepoel in tranen uit. “Ik weet niet wat er door mijn hoofd en lichaam gaat. Al die kritische commentaren van vorig jaar… Ik heb iedereen geantwoord met mijn pedalen. Ik ben in de beste vorm mogelijk naar hier gekomen en ik ben heel blij dat ik de Vuelta heb kunnen winnen. Voor mijn land, voor mijn ploeggenoten, voor mijn ouders, voor mijn verloofde. En ik ben heel blij dat ik de eerste renner ben die Patrick Lefevere een eindzege in een grote ronde bezorgt.”

Hoewel Evenepoel anders vertelde voor de rit was hij zeer bezorgd. “Ik was heel gestrest. Misschien dat ik het niet liet zien, maar ik had heel slecht geslapen. Het was al met al een zware etappe. Ik heb niet eens nagedacht over het winnen van de etappe. Ik focuste me volledig op het klassement. Ik moest alleen volgen en dat is wat ik heb gedaan.”

“Dit is de mooiste dag van mijn leven”, vervolgde Evenepoel zijn verhaal. “Het is een geweldig jaar tot nu toe. Ik heb een monument gewonnen, San Sebastián voor een tweede keer, twee ritten en het eindklassement in de Vuelta en dan ga ik ook nog trouwen komende winter. Het is een geweldig jaar.”