Belgisch toptalent stopt al op z'n 22ste: 'Ik leefde als een pater omdat ik dacht dat koers me gelukkig zou maken'

In België barst het met bijvoorbeeld Remco Evenepoel en Cian Uijtdebroeks van het talent, maar niet iedere Belgische wielrenner verloopt die weg naar de top op die manier. Xandres Vervloesem is 22 en hangt zijn fiets aan de haak.

De jonge renner van Lotto-Dstny klopte bij de junioren Remco Evenepoel nog eens, iets wat niet veel wielrenners konden zeggen. Maar nu is het op jonge leeftijd dus alweer afgelopen met z'n wielercarrière. Vervloesem legt aan Sporza uit hoe dat zit.

"Ik leefde als een pater omdat ik dacht dat koers me gelukkig zou maken. Maar de balans was zoek en ik was allesbehalve gelukkig."

Al langere tijd geleden verdween het plezier langzaam maar zeker bij Vervloesem. "Het plezier begon weg te ebben toen ik als 18-jarige terechtkwam in de opleidingsploeg van Team DSM. Plots kwam ik erachter dat wielrenner zijn veel meer is dan enkel hard met een fiets rijden. Data bepaalden plots mijn leven en dat is me zuur opgebroken."

Mentaal zwaar

Die focus op data en ook een begin van zijn profloopbaan met veelpech zorgde ervoor dat Vervloesem het mentaal zwaar had.

"Ik kwam meteen ten val in Le Samyn en daar ben ik mentaal nooit over geraakt. Ik had maandenlang keihard gewerkt in de winter. Na die val had ik het gevoel dat al mijn inspanningen voor niets waren geweest. Ik zag leeftijdsgenoten doorbreken, terwijl ik ter plaatse bleef trappelen. Dat zorgde voor een bepaalde druk. En daar werd ik niet gelukkig van."

Dat gevoel werd nog erger als hij op hoogtestage moest, in het hedendaagse wielrennen ook een must voor elke wielrenner. "Dat leverde me zoveel stress op, omdat ik alles zodanig goed wou doen. Dat was allesbehalve plezant."

Ontmoeting met idolen viel tegen

Ook de kennismaking met de profwereld viel wat tegen voor de jonge Belg. Hij had veel idolen, waaronder nieuwe ploeggenoten. Het drukte hem nog eens met de neus op de feiten.

"Toen ik profrenner was en mijn idolen ontmoette, ben ik mijn passie voor de koers ook wat verloren. Mijn idolen bleken gewone mensen te zijn met veel onzekerheden. Ik zag hoe hun leven eruitzag als toprenner en vroeg me af: 'Wil ik dat eigenlijk wel?' Neen", beantwoordt Vervloesem de vraag zelf.

Studeren en familie & vrienden

Nu Vervloesem heeft besloten om te stoppen, verheugt hij zich al op zijn nieuwe carrière. Hij gaat de collegebanken weer in. "Ik pik volgend jaar mijn studies milieu- en natuurwetenschappen weer op aan de Universiteit Antwerpen. Mijn droom is om ooit mee te werken aan innovatieve technologieën om afvalwater te verwerken en drinkwater te voorzien."

Daarnaast kan hij zijn familie ook weer veel meer zien. Dat contact verwaterde in het drukke profbestaan waarin hij veel van huis was. "Ik heb het gevoel dat ik opnieuw een connectie gevonden heb met mijn familie en vrienden. Ze geven me onvoorwaardelijke appreciatie zonder dat ik hen daarvoor iets moet bewijzen. Dat voelt heel goed."