Van beste renner tot pechvogel van het jaar: dit zijn de Wieler Revue Awards 2022

Hieronder delen we de awards uit, van de logische categorieën van beste renner en beste renster tot wat minder logische categorieën. En tsja, die beste knecht is misschien een beetje een aparte, maar het was natuurlijk wel zo...

Beste mannen

Gouden renner: Remco Evenepoel

Winst in een grote ronde, monument en op het wereldkampioenschap: Remco Evenepoel is dé renner van het jaar. De Belg haalde in het najaar zijn beste niveau ooit en rekende definitief af met alle criticasters die stelden dat hij het niet tegen de grootste renners kon laten zien. De druk zal nog groter worden, want de hele wielerwereld verwacht dat hij zijn goede najaar in 2023 gaat doortrekken.

Zilveren renner: Tadej Pogacar

De wielerwereld kijkt er naar uit: een duel tussen Pogačar en Evenepoel. Ze hebben in dezelfde koersen gereden, maar een ééntegen-één-duel is er nog nooit van gekomen. De Sloveen was het hele jaar in topvorm en won de Strade Bianche, Tirreno-Adriatico en Ronde van Lombardije, maar de tweede plek in de Tour de France zorgt ervoor dat hij achter Evenepoel op het podium staat.

De bronzen renner: Jonas Vingegaard

Na 2021 was iedereen het erover eens dat Tadej Pogačar de Tour de France jarenlang zou domineren. Alleen was daar Jonas Vingegaard. De Deen van Team Jumbo-Visma was bergop simpelweg sterker dan Pogačar. Zonder zijn sterke ploeg had hij wellicht niet gewonnen en Wout van Aert had deze plek zeker óók verdiend, maar de Tour de France-winnaar kan niet ontbreken in de top drie.

Beste vrouwen

De gouden renster: Annemiek van Vleuten

Remco Evenepoel? Die kende eigenlijk maar een ‘matig’ jaar vergeleken met Annemiek van Vleuten. De Giro, Tour, Vuelta, Luik, wereldkampioene, Omloop Het Nieuwsblad: vooraf werd zo’n zegelijst voor onmogelijk gehouden. Van Vleuten steekt er nog steeds bovenuit bij de vrouwen.

De zilveren renster: Lotte Kopecky

Met een beetje geluk had Van Vleuten ook Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen op haar naam geschreven, maar daar botste ze op tegen Lotte Kopecky, die haar definitieve doorbraak beleefde. Fijn voor het vrouwenwielrennen, want eindelijk hebben de Belgen ook weer een absolute wereldtopper.

De bronzen renster: Lorena Wiebes

Ze is verreweg de snelste van het peloton. Lorena Wiebes kent haar gelijke niet in de massasprint. Zelf vertelde ze Wieler Revue dat Elisa Balsamo op een goede dag in de buurt komt, maar wanneer ze allebei op hun top zijn, dat ze sneller is. Dat resulteerde in 2022 in maar liefst 23 overwinningen.

Mannenploeg van het jaar: Jumbo-Visma

Alleen al voor het breken van Tadej Pogačar in de Tourrit naar de Col du Granon verdient Team Jumbo-Visma deze titel. De ongenaakbaar geachte Sloveen kraakte onder het geweld van de Nederlandse ploeg. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het 1, 2, 3’tje in de eerste etappe van Parijs-Nice…

De vrouwenploeg van het jaar: Movistar

Met Annemiek van Vleuten in de gelederen kan het niet anders dat Movistar Team ploeg van het jaar wordt. De beleidsbepalers hebben bovendien ook gewoon een sterk team rondom de Nederlandse gebouwd. Onlangs vertelde Van Vleuten nog dat ze zelden tot nooit wind vangt voor de finale van een koers. Door haar sterke teamgenoten.

De klimmer van het jaar: Jay Vine

Natuurlijk, er zijn nóg betere en vooral constantere klimmers dan Jay Vine, maar aan die alleskunners willen we niet iedere prijs toekennen. De Australiër toonde in de Vuelta a España op een goede dag tot de allerbeste klauteraars ter wereld te horen. Vine trapte bij zijn twee ritzeges ongekende wattages weg. Het leverde hem een transfer naar UAE Team Emirates op.

De sprinter van het jaar: Fabio Jakobsen

Zeker in de eerste maanden van het seizoen stond er geen maat op Fabio Jakobsen. Als hij de ruimte kreeg om zijn spurt te rijden, was er niets aan te doen. Het leidde ertoe dat de Nederlander zelfs begon te geloven in de overwinning in Milaan-Sanremo en Gent-Wevelgem, maar voorlopig zijn die koersen nog te zwaar voor ‘m.

De lead-out van het jaar: Danny van Poppel

Of Danny van Poppel nu met Fabio Jakobsen (op het EK) of Sam Bennett reed, hij zorgde voor een goede lead-out. De Brabander is net niet snel genoeg om zelf te winnen, maar wel loeisterk. Van Poppel nam dit seizoen de titel van beste lead-out af van Michael Mørkøv.

De tijdrijder van het jaar: Remco Evenepoel

Het is niet makkelijk om de tijdrijder van het jaar aan te duiden. De wereldkampioen tegen de klok was een verrassende, Filippo Ganna was niet zo dominant als de voorgaande twee jaar, Wout van Aert liet het WK schieten. Dus kiezen we voor Remco Evenepoel, die met zijn dominante tijdritzege in de Vuelta een nieuwe standaard zette.

De knecht van het jaar: Wout van Aert

Het is gek om in deze categorie Wout van Aert te noemen. Hij is geen pure knecht, maar toch verdient hij deze titel zonder meer. Er is geen helper afgelopen jaar geweest die zó belangrijk was als Van Aert. In de Tour de France voor Jonas Vingegaard, maar vergeet ook de eindzege in Parijs-Nice van Primož Roglič niet. Zonder Van Aert was Simon Yates er daar met de buit vandoor gegaan.

De keienvreter van het jaar: Dylan van Baarle

Oké, als Wout van Aert niet verstek had moeten laten gaan voor de Ronde van Vlaanderen, was de uitslag waarschijnlijk anders geweest, maar als bestaat niet in de topsport. Dylan van Baarle werd tweede in de Ronde van Vlaanderen en eerste in Parijs-Roubaix. Dan ben je met recht de kasseienvreter van het jaar.

De rookie van het jaar: Juan Ayuso

De vele overwinningen van Arnaud De Lie waren indrukwekkend, maar toch waren we het er op de Wieler Revue-redactie unaniem over eens dat we de prestaties van Juan Ayuso nóg imposanter vonden. Op je negentiende op het podium eindigen van de Vuelta a España… Het niveau dat hij haalde was zelfs nog een beetje hoger dan dat van Pogačar in zijn eerste grote ronde.

De aankoop van het jaar: Christophe Laporte

Dat Christophe Laporte een goede renner was bij Cofidis, daar was iedereen het over eens. Maar dat hij nog zo’n grote stap in zijn ontwikkeling zou zetten na zijn transfer naar het beter georganiseerde Team Jumbo-Visma verbaasde. Laporte bleek een schot in de roos en toont aan dat het voor Fransen loont om eens verder te kijken dan ploegen uit eigen land.

De verrassing van het jaar: Tobias Foss

Tobias Foss zijn algehele prestaties waren niet zozeer de verrassing van 2022, maar wel zijn wereldtitel tijdrijden. De Noor kende juist een moeilijk seizoen met veel tegenslag, maar in Wollongong maakte hij zijn seizoen in één klap goed. Foss stond niet eens bij de tien grootste kanshebbers vooraf, maar had een topdag en versloeg de top van de

De aanval van het jaar: Wout van Aert

Meerdere renners noemden het dé inspanning van het jaar. In de gele trui vlamde Wout van Aert de Côte du Cap Blanc-Nez op na een geweldige lead-out van zijn ploeg. Adam Yates en Jonas Vingegaard spartelden in zijn wiel en moesten uiteindelijk lossen. Met een prachtige solo zegevierde de Belg uiteindelijk in Calais.

De pechvogel van het jaar: Julian Alaphilippe

De vloek van de regenboogtrui. Dit jaar was hij zonder meer waar. Julian Alaphilippe begon het seizoen nog goed, maar kwam hard ten val in Strade Bianche. Vervolgens brak hij van alles in Luik-Bastenaken-Luik waarna hij de Tour de France miste. In de Vuelta a España maakte hij zich klaar voor het WK, maar ontwrichtte hij zijn schouder bij een crash. Oh, ja tussendoor kreeg hij ook nog corona.

Het debacle van het jaar: Team NL in Wollongong

Waar de vrouwenploeg de voorgaande jaren vaak onderwerp van gesprek was, was het nu de beurt aan de mannen. Toen wielerfans ontwaakten om het WK in Australië te kijken, moeten ze gedacht hebben nog te dromen. De Nederlandse ploeg was immers voor de koers al onthoofd omdat kopman Mathieu van der Poel de nacht ervoor in de cel had gezeten. Nog voordat de meeste mensen wakker waren, had hij de strijd al moeten staken.

Het verhaal van het jaar: Hugo Houle

Toen de broer van Hugo Houle in 2012 werd doodgereden door een dronken automobilist, versterkte dat een droom van de wielrenner: een rit winnen in de Tour de France. Als ode aan zijn broer. Op 19 juli van 2022 verwezenlijkte hij die wens met een solozege naar Foix. De tranen van Houle bezorgden miljoenen wielerfans over de wereld kippenvel.

De doorbraak van het jaar: Biniam Girmay

De overwinning die de meeste aandacht kreeg van niet-wielerfans (wat een leegte!), was misschien wel die van Biniam Girmay in Gent-Wevelgem. De Eritreeër kende het seizoen van zijn doorbraak en hoort voortaan bij de topfavorieten voor de keienklassiekers en etappes voor punchers. De sprint met Mathieu van der Poel in de tiende etappe van de Giro d’Italia was er ook eentje voor de eeuwigheid.

De teleurstelling van het jaar

We zouden Israel-Premier Tech of Astana Qazaqstan Team kunnen noemen, maar Lotto Soudal viel ons nog net een tikkeltje meer tegen. Niet door de resultaten en niet eens door de degradatie, maar door het mismanagement. Zowel Brent Van Moer als Maxim Van Gils vertelde dat de strijd tegen degradatie pas op gang kwam toen de media Lotto Soudal erop wees.

De herrijzenis van het jaar

Nee, Enric Mas kwam niet terug van een zware blessure en kende geen comeback zoals Fabio Jakobsen vorig jaar, maar de Spanjaard wist in het najaar terug te slaan na moeizame eerste maanden. In de Tirreno-Adriatico, Ronde van Baskenland en het Critérium du Dauphiné kwam Mas ten val in een afdaling. Hij werd bang, maar in het najaar deed hij gewoon weer met de besten mee in de Vuelta en Ronde van Lombardije. Sterker nog, hij was beter dan ooit.

Het schandaal van het jaar: David Lappartient en Igor Makarov

Igor Makarov staat achter de schermen ook wel bekend als The Kingmaker. De in Turkmenistan geboren Makarov heeft nauwe banden met het Kremlin en Vladimir Poetin. Makarov kreeg door meerdere landen sancties opgelegd, maar de UCI blijft Makarov steunen. Niet gek, want sinds David Lappartient de baas is bij de internationale wielerunie zijn de sponsorbijdragen van Makarov vervijfvoudigd… Het is om cynisch van te worden.